Archive for stycznia 2019

Grudzień został zdominowany przez akcję Slow Święta i zupełnie zapomniałam o wpisie z cyklu "SLOW Top". Początkowo planowałam, by publikować takie teksty co dwa tygodnie i zawsze w piątek. Uznałam jednak, że korzystniej będzie zebrać wszystkie inspiracje w jednym tekście i zamieścić go na blogu pod koniec miesiąca. Wyjątkowo zamiast w piątek styczniowy SLOW Top publikuję w środku tygodnia.

Powrót Bena

Zanim zupełnie spontanicznie wybrałam się na ten film do kina, najpierw zobaczyłam kilka razy zwiastun, przeczytałam wywiad z fantastyczną Julią Roberts i... bałam się tego filmu. Może to brzmi zabawnie, ale naprawdę nie chciałam poznać historii tytułowego Bena.

To nie jest jeden z wielu filmów o nastolatku uzależnionym od narkotyków. To opowieść o wielkiej miłości matki do swojego dziecka. Miłości tak silnej, że pod jej wpływem jesteś w stanie zrobić wszystko by dowiedzieć się, co dzieje się z twoim ukochanym dzieckiem, nawet jeśli oznaczałoby to okłamanie swojego najlepszego przyjaciela i również wielkiej miłości, czyli męża. Nawet za cenę ogromnego zmęczenia, biegania w strachu po kryjówkach narkomanów i dilerów.

Po wyjściu z kina przez dłuższy czas milczałam i trudno było mi raptem zacząć rozmowę na inny temat. Odkąd zostałam mamą zupełnie inaczej oddziałują na mnie takie historie i często na długo zapadają w pamięć.

Film "Powrót Bena" typowany był jako jeden z faworytów do Oscarów. Naprawdę warto go obejrzeć, chociażby ze względu na świetną grę aktorską Julii Roberts i Lucasa Hedgesa.

Trening w rytmie slow

Książka, którą każda kobieta powinna przeczytać. Jej autorka, Katarzyna Grządka, jest trenerką personalną, prowadzi Wirtualne Studio z biblioteką ćwiczeń oraz bloga Trening na bosaka. Jest także mamą, która dba o siebie i tego właśnie stara się nas nauczyć w swojej debiutanckiej książce. Każdego dnia możemy zrobić coś dobrego dla swojego organizmu, a co najważniejsze niekoniecznie musimy ćwiczyć na siłowni by być sprawnymi i zdrowymi osobami. Dokładną i rzetelną recenzję tej książki możecie przeczytać w tekście Trening w rytmie slow - książka, którą każda kobieta musi przeczytać. Uwaga, dzięki tej recenzji już kilka osób kupiło książkę Kasi.

Magia sprzątania z Netflix

Marie Kondo kilka lat temu zyskała popularność jako ekspertka od porządkowania przestrzeni. Wydała książkę "Magia sprzątania", która została bestsellerem, a obecnie na platformie Netflix można obejrzeć pierwszy program telewizyjny Marie - "Sprzątanie z Marie Kondo". Sezon pierwszy składa się z kilku odcinków, których akcja toczy się w Stanach Zjednoczonych. Ta urocza Japonka uczy bohaterów danego odcinka jak skutecznie sprzątać i uporządkować przestrzeń raz a dobrze.

Przyznam szczerze, że nie przepadam za formułą tego typu programów, ani nie uległam modzie na Marie Kondo, jaka miała miejsce kilka lat temu. Czasami wręcz irytuje mnie to jak słodka jest guru od sprzątania, ale nie będę ukrywać, że trochę zmotywowała mnie do rozprawienia się z zawartością szaf i szafek. I choć od dawna sukcesywnie pozbywam się z domu rzeczy, które nie są nam potrzebne, to okazało się, że moja strategia jest... nieskuteczna.

Jeśli czujecie się przytłoczeni nadmiarem, nie udaje wam się skutecznie odgracić mieszkania to rady Marie Kondo mogą być naprawdę przydatne.

Chopin Point

Kameralna kawiarnia w której część sali zajmuje duże, stare pianino. Na parapecie ułożone są zeszyty z nutami wydrukowanymi na pożółkłych ze starości stronach. Wnętrze urządzone jest w minimalistycznym stylu, a jego największą ozdobą jest wspomniane już pianino. Gdzieniegdzie na stylowych meblach ustawiono rzeźby Chopina, które można kupić.

I właśnie w tej niepozornej kawiarni ukrytej w warszawskiej kamienicy przy Krakowskim Przedmieściu codziennie o godzinie 19.00 odbywają się niezwykle kameralne koncerty pianistyczne. Bilety na nie bez problemu można kupić przez Internet.

Pierwszy wpis z tej serii zdominowała świadoma moda - Slow TOP - Slow fashion. Modowa rewolucja i Slow Weekend, a dzisiejszy zawiera inspiracje kulturalne, nawet jeśli dotyczą one różnych obszarów tematycznych.

I jeszcze małe blogowe podsumowanie na koniec. W tym miesiącu najpopularniejsze TOP3 na Slow Life Studio to:

Bardzo Wam dziękuję za to, że odwiedzacie bloga i komentujecie poszczególne artykuły. Mam nadzieję, że coś z tego wpisu zainspirowało Was. Jeśli tak, to będzie mi bardzo miło jeśli podzielicie się ze mną swoimi przemyśleniami w wiadomości lub komentarzu na blogu czy Facebooku.

SLOW Top: Powrót Bena, Chopin Point i jak być fit

Od dawna staram się żyć bardziej świadomie i wprowadzać slow na różnych płaszczyznach swojego życia. Jedną z nich jest właśnie aktywność fizyczna. Kiedyś zdarzało się, że za bardzo forsowałam swoje ciało. Chodziłam na wiele różnych form zajęć od salsy po jogę kręgosłupa i do tego wszystkiego dołączałam jeszcze bieganie. W efekcie nie miałam spektakularnych efektów w postaci kaloryfera na brzuchu ani przebiegniętego półmaratonu, bo w pewnym momencie mój organizm buntował się. Zaczynały się infekcje, choroby lub po prostu tak duże zmęczenie, że jedyną aktywnością na jaką wówczas miałam siłę i ochotę było podreptanie do kuchni po kubek gorącej herbaty i czytanie książki.

Wiele kobiet, również w moim otoczeniu, postępuje podobnie. Chcemy szybciej widzieć efekty, zazwyczaj w postaci idealnej sylwetki, więc narzucamy sobie zbyt duże tempo treningów, które nijak ma się do naszych możliwości, w tym tych związanych z czasem wolnym.

I właśnie dlatego każda kobieta powinna przeczytać książkę "Trening w rytmie slow. Dbaj o siebie, ćwicz i żyj w zgodzie ze sobą i naturą", którą napisała Katarzyna Grządka - autorka bloga Trening na bosaka oraz Wirtualnego Studia.

Kilka słów o książce

Książka napisana jest przystępnym językiem i naprawdę szybko czyta się ją. Jednakże nie polecam takiej metody. By naprawdę skorzystać z treści, jakie w niej znajdziemy, warto poświęcić więcej czasu niż dwa wieczory na jej przeczytanie. Kasia Grządka przygotowała osiem rozdziałów, które mają ciekawą konstrukcję. W każdym z nich znajdziemy przemyślenia autorki na dany temat wzbogacone informacjami dotyczącymi treningów czy funkcjonowania organizmu, które zakończone są kilkoma pytaniami na które czytelnik musi sam odpowiedzieć. To taki test dla nas, abyśmy zweryfikowali czy i w jaki sposób troszczymy się o siebie. Polecam odpowiadać na nie szczerze:)

Każdy rozdział wzbogacony jest o krótki tekst dotyczący wybranego zagadnienia związanego z ruchem i zestaw kilku prostych ćwiczeń zawierający zdjęcia oraz opisy jak poprawnie je wykonać.

Zaletą każdego modułu jest niewątpliwie część dotycząca misji. W każdym rozdziale dotyczy ona innego zagadnienia, jak chociażby spożywania prawdziwego jedzenia, a nie przetworzonego, nawodnienia organizmu czy regeneracji. Każdy z działów misji, oczywiście poza tekstem od autorki, zawiera również zestaw ćwiczeń do wykonania przez czytelnika. Nie są to jednak ćwiczenia do zrobienia na macie. To część w której Kasia zachęca nas do pracy nad własnym zdrowiem na innych płaszczyznach.

Ze względu na taki charakter książki, na zestawy ćwiczeń na macie, ale także poza nią warto jest poświęcić sporo czasu na przeczytanie "Treningu w rytmie slow".

Slow Mama czy Fit Mama?

Szczególnie ważne są dwa rozdziały tej książki, czyli te dotyczące ciąży oraz macierzyństwa. Kasia nie neguje aktywności fizycznej w trakcie dziewięciu wyjątkowych miesięcy, kiedy spodziewamy się dziecka. Wręcz przeciwnie - zachęca do niej podając liczne przykłady, że aktywność w trakcie ciąży jest bardzo ważna z wielu powodów, jak chociażby przygotowanie do porodu oraz zmniejszenie dolegliwości bólowych w miesiącach poprzedzających go. Wprost jednak pisze, że to nie jest czas na podejmowanie nowych aktywności oraz na wykonywanie ćwiczeń, które miałyby sprawić, że nie przytyjemy.

Obecnie co druga kobieta chciałaby być fit mamą i miesiąc po porodzie pochwalić się płaskim brzuchem. Tak, niektóre z nas mogą to zrobić, ale nasze ciała i organizmy są zupełnie inne. Dlatego też Kasia przypomina, by w pierwszych tygodniach, a niekiedy nawet miesiącach nie forsować organizmu. By dać sobie czas na regenerację i odpoczynek. A później, w miarę możliwości powrócić do treningów, ale takich, które będą dostosowane do naszych możliwości - fizycznych i czasowych. Nie jest tajemnicą, że młode mamy mają dużo obowiązków i często chodzą zmęczone, niewyspane, dlatego też tak ważne jest racjonalne podejście w kwestii ćwiczeń i znalezienie aktywności odpowiedniej dla nas. Takiej, dzięki której będziemy czuły się dobrze w swoich ciałach, będziemy sprawne i wolne od bólu (np. pleców od noszenia dziecka:), a niekoniecznie z pośladkami podniesionymi do łopatek i sześciopakiem na brzuchu.

Czy warto kupić książkę?

Uważam, że każda kobieta powinna przeczytać tą książkę, a w szczególności kilka grup kobiet, czyli:

nastolatki, które stosują restrykcyjne diety i spędzają każdą wolną chwilę na siłowni,
kobiety w ciąży,
młode mamy,
wszystkie kobiety, niezależnie od wieku, które wcale nie ćwiczą, bo uważają, że nie mają czasu.

To pozycja obowiązkowa, jeśli chcemy być sprawne i zdrowe. Kasia w każdym rozdziale przypomina nam, że możemy to osiągnąć bez dostawania zadyszki, bez karnetu na siłownię, restrykcyjnej diety i wreszcie bez pośpiechu. Najważniejsze, by codziennie pracować nad zdrowymi nawykami i by robić to w swoim własnym tempie.

Dla kogo nie jest to książka?

Pomimo tego, że uważam, iż każda kobieta powinna przeczytać książkę "Trening w rytmie slow", to muszę przyznać, że pewne grupy osób mogą nie być usatysfakcjonowane. Przede wszystkim jeśli od dawna postępujesz w duchu slow i założenia tej idei są tobie znane, to nie spodziewaj się odkrywczych treści, nowych badań, etc. Nie to jest celem tej książki. Nie znajdziesz w niej też gotowych planów treningowych, porad jak pozbyć się cellulitu i wyrzeźbić brzuch, ani gotowych jadłospisów z listami produktów do kupienia.

Jest za to coś wyjątkowego - dużo inspiracji do tego, by każdego dnia wykonywać coś dobrego dla siebie. By dbać o siebie jak o najlepszą przyjaciółkę. Troszczyć się o swój organizm i nie forsować go tylko po to, by dążyć do ideałów kreowanych przez media, w tym społecznościowe, gwiazdy i celebrytów.

Przerabiając kolejne rozdziały książki czujesz się spokojniejsza, ale i zaopiekowana. Kasia stworzyła bowiem wyjątkowy klimat - nie ma moralizatorskich treści ani coachingowych sesji. Kasia w spokojny sposób uczy, że najlepszym rozwiązaniem jest metoda małych kroków, wsłuchanie się w swój organizm i otoczenie go troską oraz miłością. Przypomina nam, jak ważne jest bycie aktywnym każdego dnia i że to wcale nie musi oznaczać morderczych treningów. Po zakończeniu książki masz niedosyt i chciałabyś umówić się z autorką na kawę lub zieloną herbatę niczym z przyjaciółką.

Za przekazanie książki do recenzji dziękuję Wydawnictwu Septem oraz Grupie Wydawniczej Helion.

Trening w rytmie slow - książka, którą każda kobieta musi przeczytać

Bataty w sosie pieczarkowym

Niedawno podczas rozmowy przyjaciółka wyznała mi, że zamierza raz w tygodniu zostawiać swoje małe dzieci z babcią i wychodzić z domu. Nie na zakupy spożywcze. Nie do lekarza. Ma zamiar w tym czasie robić coś dla siebie, nawet jeśli będzie to tylko (lub aż) spokojnie wypita kawa w ulubionej kawiarni. Po tej rozmowie zaczęłam zastanawiać się, dlaczego tak trudno jest nam umieszczać nasze potrzeby na górze listy rzeczy do zrobienia.

Niby doskonale wiemy, że powinnyśmy o siebie dbać. Wiemy, jak ważny jest odpoczynek i realizowanie własnych pasji. Jednak o wiele łatwiej części z nas - kobiet, mam - przychodzi rezygnowanie z siebie na rzecz rodziny, pracy, domu. Zawsze znajdzie się coś do zrobienia i załatwienia. A to trzeba wstawić pranie, umyć podłogę, pójść do sklepu bo skończyły się pieluszki i raptem okazuje się, że znowu nie udało się wyjść na trening, o kinie nawet nie wspominając. Można stwierdzić, że to po prostu przez złą organizację, ale nie oszukujmy się - nawet jeśli jesteśmy mistrzyniami planowania, to pewnych sytuacji nie da się przewidzieć. Czasami też zmęczenie daje się tak we znaki, że zamiast kupić te pieluszki podczas robienia innych zakupów, zapominamy i w efekcie następnego dnia znowu idziemy do sklepu.

Pani swojego czasu

Zarządzanie swoim czasem to, moim zdaniem, umiejętność, którą każda kobieta powinna posiadać, zwłaszcza jeśli jest mamą. Gdy teraz, mając dwóch małych synków, wspominam ten okres mojego życia sprzed ciąży, to aż sama na siebie jestem trochę zła, jak źle byłam zorganizowana. Dopiero pojawienie się w moim życiu bliźniąt i ogrom dodatkowych obowiązków sprawiły, że zaczęłam efektywniej wykorzystywać czas. I, choć pewnie trudno w to uwierzyć, żyję wolniej, bardziej świadomie niż kiedyś. Jeśli coś robię to zdecydowanie bardziej angażuję się w to niż dawniej. Tylko w ostatnim roku przeczytałam więcej książek niż w roku poprzedzającym ciążę. W końcu też zapisałam się na wymarzony kurs, zaczęłam prowadzić bloga i robić dużo innych rzeczy. Nie byłoby to możliwe, gdyby nie umiejętność zarządzania własnym czasem. Jeśli macie wrażenie, że mogłybyście robić to nieco lepiej, to zerknijcie na bloga, którego prowadzi Olga Budzyńska - ekspertka w tej dziedzinie.

Smak szczęścia

Kilka lat temu kupiłam książkę "Smak szczęścia", którą napisała Agnieszka Maciąg. To nie tylko zbiór przepisów na zdrowe dania, ale także opowieść o tym, że życie warto smakować, a smak szczęścia można odnaleźć wszędzie. Raz będzie to leniwy poranek z dziećmi, które wskoczyły nam do łóżka. Innym razem rozmowa z przyjaciółką lub po prostu ulubiona herbata, książka. Wszystko zależy od tego, czy umiemy doceniać i smakować to, czego doświadczamy.

Dla mnie chwile spędzane z dziećmi oraz Mężem są cudowne i dają mi wiele radości, satysfakcji. Jednak by być naprawdę szczęśliwą muszę czasami skupić się na czymś, co mnie interesuje. Muszę odseparować się i mieć dla siebie te dziesięć minut spokoju. Dla mnie to również smak szczęścia. Uważam, że każda kobieta zasługuje na to, by zrobić coś dla siebie. I nie ma znaczenia czy będzie to wizyta u kosmetyczki czy po prostu spacer.

Dbam o siebie

Każda z nas najlepiej wie, co jest dla niej dobre i czego najbardziej potrzebuje. Powinnyśmy być dla siebie dobre i traktować siebie tak, jak osoby które kochamy, o czym ostatnio pisałam w tekście Bądź swoją najlepszą przyjaciółką. Choćby nasi bliscy kochali nas nad życie, to jednak czasami mogą po prostu nie zauważyć, że jedyne o czym w danej chwili marzymy to, by usiąść spokojnie z kubkiem herbaty lub poczytać książkę, a nie gotować obiad. I trudno mieć do nich o to pretensje. To nasze zadanie, by o siebie dbać. To my musimy czasami podjąć decyzję, że nie umyjemy podłogi tylko zrobimy domowe spa. Nikt za nas tego nie zrobi. Wiem jednak jak jest to czasami trudne.

Mimo tego, że lepiej zarządzam własnym czasem i efektywniej go wykorzystuję, to mój program dbania o siebie mógłby wyglądać lepiej. W tym roku zamierzam popracować nad nim i nie spychać swoich potrzeb na sam koniec listy priorytetów.

Mój plan dbania o siebie na ten rok:

kuchnia roślinna - w ubiegłym roku wróciłam do diety wegetariańskiej, a później w ramach eksperymentu wyeliminowałam z diety wszystkie produkty pochodzenia zwierzęcego. Popełniłam wówczas pewne błędy, o czym pisałam w tekście Weganizm - najczęstsze błędy, ale nigdy przedtem nie czułam się tak dobrze, jak wtedy gdy nie jadłam nic co pochodzi od zwierząt,
ćwiczenia - w tym roku zamierzam regularnie ćwiczyć. Bardzo chciałabym biegać kilka razy w tygodniu i wystartować w półmaratonie. Niestety, przy dwójce małych dzieci, które często chorują do tej pory ciężko było trenować regularnie, ale chcę nad tym popracować w tym roku,
badania kontrolne - w pierwszych miesiącach tego roku chcę przebadać się, by sprawdzić czy wszystko jest dobrze. I nie jest to czcze gadanie, bowiem zapisałam się już na pierwsze wizyty i badania lekarskie,
edukacja - dalej będę kontynuować naukę na moim kursie, ale też czytać i brać udział w webinarach dotyczących zdrowego odżywiania,
fit weekend - kilka lat temu wybrałam się na przedłużony weekend z pilatesem i kuchnią wegetariańską. Pojechałam zestresowana, zmęczona, a wróciłam odmieniona. Czułam się naprawdę wspaniale, dlatego też w tym roku w wakacje mam zamiar wybrać się na jakiś fit wyjazd,
czas dla siebie - do tej pory gdy robiłam coś tylko dla siebie, to było to prowadzenie bloga (pisanie to moja pasja i relaksuję się przy tym), kurs, czytanie książek. Chciałabym jednak choć raz w miesiącu wyjść z domu i pójść przykładowo sama do kina, na kawę lub na masaż.

Co ostatnio zrobiłaś dla siebie?

Praca na cały etat, niekończące się obowiązki domowe, wychowywanie dzieci - każda z nas ma każdego dnia kalendarz wypełniony wieloma zadaniami do wykonania. Ich nadmiar i chęć zrobienia ich wszystkich często sprawiają, że wiele z nas po prostu pada ze zmęczenia.

Odkąd pamiętam moja Mama dużo pracowała - zawodowo, ale też w domu próbując stworzyć nam ciepły dom z pachnącym obiadem, a czasami i pączkami lub ciastem własnej roboty. Musiałyśmy wiele razy szczerze porozmawiać, by wreszcie odpuściła i nie myła już podłogi o północy, tylko po prostu odpoczęła. Minęło sporo czasu zanim sama zrozumiała, że zasługuje na to, by pójść do kosmetyczki, zapisać się na kurs tańca i spędzić wieczór z filiżanką herbaty i książką w ręku. Po prostu zadbać o siebie.

Znam wiele kobiet w różnym wieku, które zapominają o sobie tak, jak kiedyś moja Mama. Bardzo łatwo przychodzi nam tworzenie kolejnych list rzeczy do zrobienia w domu, dla rodziny, ale gdzieś w tym wszystkim zapominamy o sobie. Piszę MY, ponieważ mnie też zdarza się tak postępować. Często wydaje nam się, że troska o najbliższych i dbanie o ich potrzeby jest najważniejsze.

Zapominamy, że w ten sposób krzywdzimy po prostu siebie. Same prowadzimy do sytuacji, kiedy zmęczenie odbiera radość z życia, a zamiast poczucia szczęścia pojawia się frustracja, że nasze dni wypełnione są niekończącą się pracą.

Nikt jednak za nas nie sprawi, że wszystko będzie wyglądać inaczej, lepiej. Musimy same zatroszczyć się o siebie i jest to możliwe nawet jeśli pracujemy, wychowujemy dzieci i mamy jeszcze inne obowiązki.

Krok 1: zaangażuj rodzinę

Kilka lat temu jedna z moich koleżanek opowiadała mi, jak o godzinie pierwszej nad ranem sprzątała mieszkanie, gdy wszyscy już spali.

By takie sytuacje nie powtarzały się warto jest ustalić z bliskimi podział obowiązków, który będzie uwzględniał także zaktywizowanie dzieci. To w końcu nasz wspólny dom, dlatego też każdy z nas ma obowiązek dbać o niego i nie wyręczać się innymi.

Dzięki rozdzieleniu obowiązków wraz z Mężem dobrze wiemy, kto jest za co odpowiedzialny. W przypadku dzieci póki co jest to raczej niemożliwe, gdyż mają dopiero dwa latka, jednakże staramy się włączać je w codzienne obowiązki. I tak każdy z chłopców sam potrafi wyrzucić brudną pieluszkę do kosza na śmieci. W większości przypadków wyjmowania czystych naczyń ze zmywarki chłopcy pomagają nam poprzez wyjmowanie tych do których dosięgają. Podobnie jest z odkurzaniem - to nasze dzieci jako pierwsze zaczynają czyścić podłogę w pokoju, choć przyznaję, że akurat tego ich nie uczyliśmy. Po każdej takiej akcji ogarniania domu sami nagradzają siebie brawami i są zadowoleni, że my także doceniamy ich wysiłki.

Krok 2: naucz się odpuszczać

Bycie perfekcyjną panią domu nigdy nie było moim celem. Zamiast idealnego domu wolę stworzyć taki, który będzie kojarzył się z miłością, szczęściem, dobrymi relacjami z bliskimi, wspólnie spędzonym czasem i zdrowym jedzeniem. Nie oznacza to, że na podłodze naszego mieszkania znajduje się gruba warstwa kurzu a kuchenka jest pochlapana wczorajszym obiadem. Po prostu nauczyliśmy się z Mężem trochę odpuszczać i jeśli oboje po całym dniu jesteśmy bardzo zmęczeni, to zamiast zmywać podłogę po prostu odpoczywamy. Jeśli ta podłoga zostanie umyta następnego dnia rano to naprawdę nic się nie stanie.

Choć staramy się dbać o zdrową dietę, to zdarzają się dni, gdy chłopcy tak dokazują, że gotowanie obiadu jest niezwykle trudne. Dlatego też w takich sytuacjach zdarza nam się kupić jedzenie na wynos, choć docelowo chcielibyśmy to maksymalnie ograniczyć.

Czasami po prostu warto zrezygnować ze zrobienia czegoś, jeśli jest to oczywiście możliwe, by odpocząć, spędzić czas z bliskimi. W domu najważniejsza jest bowiem atmosfera i relacje pomiędzy jego mieszkańcami, a nie to czy zdasz test białej rękawiczki.

Krok 3: zaplanuj swój dzień

Planowanie to podstawa. Dobrze opracowany plan to klucz do osiągnięcia sukcesu. Ważne jednak, by robić to rozsądnie i nie zakładać, że w ciągu czterech godzin pójdziesz z dzieckiem do lekarza, ugotujesz obiad, odkurzysz mieszkanie, zrobisz pranie, zakupy i jeszcze wskoczysz na matę, by poćwiczyć z Chodakowską. Zadania do wykonania warto wpisywać do kalendarza rozsądnie. Nie chodzi o to, żeby tworzyć imponujące listy, ale skuteczne. Lepiej zrobić mniej, ale dobrze i nie zamęczyć się przy tym niż odhaczyć kilka punktów i paść ze zmęczenia. O tym jak zarządzać swoim czasem uczy Pani Swojego Czasu, czyli Olga Budzyńska.

Jak ona to robi?

Kilka lat temu Sarah Jessica Parker wcieliła się w rolę zabieganej mamy, żony i kobiety robiącej świetną karierę w filmie "Jak ona to robi?". Próbowała robić wszystko - awansować, być świetną mamą, dbać o męża, piec ciasta do przedszkola i świetnie przy tym wyglądać. W pewnym momencie trudno było jej już sprostać wymaganiom, jakie w dużej mierze sama sobie narzuciła. W końcu zamiast udawać przed innymi matkami przyznała, że nie piecze ciast do przedszkola tylko kupuje, a swojemu dyrektorowi powiedziała, że projektem zajmie się następnego dnia, a nie wieczorem ponieważ obiecała córce, że spędzi z nią czas. Jasne, to jedynie film, ale trochę skłaniający do refleksji, że są rzeczy ważniejsze od bycia najlepszym we wszystkim.

To nasze zadanie by zadbać o siebie, by wyznaczyć jasne granice i wreszcie przestać próbować sprostać wykreowanym wzorcom. Dbajmy o siebie - o swoje zdrowie, psychikę. Spędzajmy czas realizując swoje pasje i zainteresowanie. Nie pracujmy ponad siły. Traktujmy siebie jak najlepszą przyjaciółkę. Tego właśnie sobie i Wam życzę.

Bądź swoją najlepszą przyjaciółką

Urodziłaś dziecko i zaczęłaś urlop macierzyński, wychowawczy. Sukienki i ołówkowe spódnice zastąpiły wytarte dżinsy i dresy. Dawne spotkania z przyjaciółmi zeszły na dalszy plan, a twój terminarz wypełniają kontrolne wizyty u lekarzy. I choć czasami czujesz, że utknęłaś w domu, a twoje życie skończyło się, to nie zawsze tak będzie.

Pojawienie się dziecka na świecie jest przeżyciem, które trudno porównywać z czymkolwiek innym. Ta fala bezinteresownej miłości, którą zaczynasz darzyć malutką istotkę jest niesamowita, a żeby zrozumieć jej piękno i wielką siłę trzeba zostać mamą. Jednak pomimo tych niesamowitych wydarzeń i całego piękna jakie wiąże się z macierzyństwem, jest także jego ciemniejsza strona. Nie łudźmy się - życie mamy nie wygląda tak beztrosko jak w reklamie Pampersów czy w filmach przedstawiających wyidealizowany obraz rodziny. Bardzo często jest okupione ogromnym zmęczeniem, częstymi przeszkodami do pokonania i wzywaniami, których przybywa z każdym dniem.

Nic nie jest proste. Ani karmienie piersią, które często musi być zastąpione godzinami spędzonymi z laktatorem. Ani rozszerzanie diety dziecka, zwłaszcza gdy jest alergikiem. I tak mogłabym wymieniać jeszcze długo, ale jeśli jesteś Mamą, to doskonale wiesz o czym piszę. Jestem też pewna, że bez problemu, nawet z zamkniętymi oczami, mogłabyś wymienić te wszystkie mniejsze i większe problemy oraz niedogodności z jakimi do tej pory zmierzyłaś się.

Świadome macierzyństwo

Być może masz wrażenie, że twoje życie sprzed ciąży skończyło się. Być może czujesz, że jesteś na życiowym zakręcie i nie wiesz co dalej. Każdy twój dzień wygląda podobnie i choć próbujesz przełamać rutynę, to czasami po prostu wydaje ci się, że doszłaś do ściany i chciałabyś choć przez jeden dzień przechadzać się po mieście w szpilkach i ładnej sukience. Uwierz mi - też tak mam. Wiem jednak, że ten czas spędzony z dzieckiem, a w moim przypadku dwójką dzieci, nie jest stracony. To po prostu chwilowy przystanek. Po prostu kolejny etap, kiedy kariera zawodowa nie jest priorytetem. Kiedy trzeba trochę przystopować z realizacją własnych planów i marzeń, bo ten mały człowiek plątający się między nogami potrzebuje zainteresowania, miłości i poświęconego czasu.

Te wszystkie czynności, które każda mama wykonuje codziennie, ta rutyna przyprawiająca niekiedy o mdłości - to wszystko ma sens, bo daje dziecku poczucie bezpieczeństwa.

te rozmowy podczas spacerów, gdy twoje dziecko potrafi jedynie powiedzieć brum na widok samochodu,
to wymyślanie jak ugotować obiadek dla alergika, który je tylko kilka produktów,
to udawanie lwa i bieganie po podłodze na kolanach aż w twoich ulubionych dżinsach zrobią się ogromne dziury,
te próby czytania książek, gdy nie możesz przeczytać nawet jednego zdania, bo dziecko już przewraca stronę,
te trudne momenty, gdy maluch leży na podłodze i płacze, bo po raz kolejny nie zgodziłaś się na to, co chciał,
te kąpiele po których wycierasz z podłogi litry rozlanej wody,
ten czas spędzony wieczorem w ciemności zanim dziecko zaśnie,
to zbieranie nawet kilka razy dziennie z podłogi poduszek po skakaniu na nie z łóżka,
to tulenie w środku nocy, bo dziecko miało zły sen.

To wszystko ma sens, choć czasami ciężko go od razu dostrzec. Te wszystkie chwile spędzone z dzieckiem są bardzo ważne dla całej rodziny. Dla dziecka, które dopiero poznaje świat, uczy się, ale też dla mamy, która buduje relację i więź ze swoją pociechą. To świadome macierzyństwo przynoszące wiele korzyści dla każdej ze stron pod warunkiem, że rzeczywiście spędzasz czas z dzieckiem, a nie włączasz na cały dzień bajek a sama próbujesz pracować.

Pewnie nie jeden raz jeszcze będziesz (ja także) wycierać cieknące po policzku łzy, jeszcze setki razy będziesz zastanawiać się czy na pewno dobrze robisz zostając w domu z dzieckiem, ale ten czas, który teraz z nim spędzasz jest dla niego najlepszym prezentem, bo dla tego małego człowieka jesteś po prostu całym światem.

To nie jest stracony czas

Dawniej na koniec roku wyciągałam z szuflady pogniecioną kartkę papieru na której były wypisane postanowienia noworoczne i... czym prędzej miałam ochotę wyrzucić ją do kosza. Okazywało się, że z piętnastu punktów zrealizowałam jedynie kilka. I tak właśnie kończyłam rok - sfrustrowana, że nic mi się nie udaje, a zarazem pełna nadziei, że w tym kolejnym roku będzie inaczej. I znowu na kartkę wpisywałam kilkanaście rzeczy do zrobienia, a wszystkie były oczywiście bardzo ambitne.

Odkąd zostałam mamą przełom starego i nowego roku wygląda inaczej i nie tylko dlatego, że spędzamy go z Mężem w domu, bo dzieci są chore (jak na razie to taka nasza tradycja). Przede wszystkim zamiast rozmyślać o tym, czego nie udało się zrobić lub osiągnąć skupiam się na pozytywnych sprawach. Nie znaczy to, że już nie stawiam sobie ambitnych celów, ale podchodzę do tego bardziej... racjonalnie. Dzięki temu oraz umiejętności doceniania nie kończyłam minionego roku zła, że zmarnowałam czas.

Podsumowanie roku i 1 urodziny bloga

Poprzedni rok często wystawiał nas na próbę, a to wszystko przez kilka pobytów dzieci w szpitalach i liczne choroby. Były to niezwykle trudne zdarzenia dla naszej rodziny, ale też solidne lekcje, dzięki którym jeszcze bardziej zaczęliśmy doceniać to, co mamy. Po raz kolejny przekonaliśmy się, jak ważne jest wsparcie bliskich osób i że nic nie jest dane na zawsze. Nauczyliśmy się, że warto być tu i teraz, że świadome życie to nie kaprys i chwilowa moda lansowana przez kolorowe czasopisma. Dzięki temu cieszyliśmy się wspólnie spędzanymi wakacjami nad morzem, nawet gdy trzeba było wpychać pod górę nasz bliźniaczy wózek, który waży kilkanaście kilogramów. Zamiast narzekać, że sama spaceruję przez kilka godzin z dziećmi uliczkami Krynicy Morskiej, cieszyłam się, że udało nam się choć trochę przełamać codzienną rutynę. A uśmiech naszych małych odkrywców, gdy uciekali przed falami był bezcenny.

Miniony rok obfitował w wiele pięknych chwil. Wiele z nich było związanych z dziećmi, które przede wszystkim nauczyły się chodzić, a także złapały bakcyla do podróżowania, co bardzo nas cieszy. Nie straszna im była nawet wyprawa w Bieszczady i podróż trwająca ok. siedmiu godzin. Na Mazurach razem wrzucaliśmy kamienie do wody z pomostu, a w górach już we dwoje z Mężem wspinaliśmy się zimą na Śnieżkę, gdy chłopcy zostali w domku z dziadkami. Podróżniczo wiele działo się i podczas wszystkich naszych mniejszych lub większych wypraw spędzaliśmy czas blisko natury, za co szczególnie jestem wdzięczna.

Ubiegły rok to także odkrywanie nowych dań, smaków i liczne eksperymenty w kuchni. To czerpanie garściami z sezonowych produktów, ale też zmiana sposobu odżywiania. To liczne kulinarne odkrycia i zmotywowanie bliskich do zmiany niektórych nawyków. To podjęcie wyzwania, by przejść na weganizm i odkrycie dania, którego smaku nie potrafię zapomnieć, czyli wegański ramen.

To także powroty, jak na przykład do biegania i udział w pierwszych imprezach biegowych. To udział w wielu webinarach, mnóstwo przeczytanych książek i wreszcie założenie Slow Life Studio. Co prawda pierwsze teksty zaczęłam zamieszczać już pod koniec 2017 roku, ale tak naprawdę blog zaczął funkcjonować właśnie w styczniu. W ciągu minionego roku wiele wydarzyło się tutaj, a jednym z ważniejszych momentów była Akcja Slow Święta, do udziału w której zaproszenie przyjęły Martyna z Życie w rytmie slow, Agnieszka z My coffee time i Iga z Kryzysowi. Wszystkim osobom, które zaglądają tutaj dziękuję za poświęcony czas i za to, że jesteście.

Postanowienia na Nowy Rok

Na ten rok nie mam listy postanowień. Zamiast niej na na kilku małych karteczkach wypisałam cele lub rzeczy, które chciałabym osiągnąć. Każda z tych karteczek jest przyczepiona do małego drucianego domku - takiej tablicy, który stoi na moim biurku. To taka moja mapa marzeń na którą będę codziennie patrzeć i motywować się, by nie odpuszczać. Jest wiele rzeczy, które chciałabym zrobić, których chciałabym nauczyć się, ale zaplanowanie ich wszystkich na ten rok skutkowałoby kończeniem go z poczuciem przegranej, a nie o to chodzi. Dlatego też na mapie marzeń znajduje się nie więcej niż pięć mniejszych lub większych projektów, którymi mam zamiar zająć się w tym roku. Nie rzucam się jednak od razu na wszystkie, tylko postanowiłam niektóre z nich zostawić sobie na drugą połowę roku. Najpierw popracuję nad regularnymi treningami biegowymi i nad blogiem, a inne cele będą musiały trochę poczekać.

Zapewne wiecie, że większość osób robiących postanowienia noworoczne po pewnym czasie odpuszcza sobie ich realizację. Bardzo często dzieje się tak dlatego, że stawiamy sobie nierealne cele, nie mamy wsparcia ze strony bliskich lub po prostu nie jesteśmy cierpliwi i konsekwentni.

Bardzo dobrze wyjaśnia to Kamila Rowińska, coach biznesu, na swoim kanale YouTube. Jeśli naszym celem jest wcześniejsze wstawanie, to zamiast skracać sen od razu o dwie godziny, zaczynajmy najpierw dzień pół godziny wcześniej. Jeśli przez cały poprzedni rok jedliśmy głównie żywność fast food a na siłowni byliśmy tylko kilka razy, to postanowienie, że od stycznia jesteśmy weganami i bierzemy udział w biegu ultra raczej nie uda się. Lepiej wprowadzać jest zmiany stopniowo i przede wszystkim być konsekwentnym. I tego sobie i Wam życzę w tym roku.

Powrót Bena

Trening w rytmie slow

Magia sprzątania z Netflix

Chopin Point

SLOW Top: Powrót Bena, Chopin Point i jak być fit

Kilka słów o książce

Slow Mama czy Fit Mama?

Czy warto kupić książkę?

Dla kogo nie jest to książka?

Trening w rytmie slow - książka, którą każda kobieta musi przeczytać

Składniki (2 porcje)

Przygotowanie

Bataty w sosie pieczarkowym

Pani swojego czasu

Smak szczęścia

Dbam o siebie

Co ostatnio zrobiłaś dla siebie?

Krok 1: zaangażuj rodzinę

Krok 2: naucz się odpuszczać

Krok 3: zaplanuj swój dzień

Jak ona to robi?

Bądź swoją najlepszą przyjaciółką

Świadome macierzyństwo

To nie jest stracony czas

Podsumowanie roku i 1 urodziny bloga

Postanowienia na Nowy Rok

Postanowienia noworoczne i co przyniósł 2018 rok?

O mnie

Agnieszka

Odwiedź mnie również na

Newsletter

Ostatnie wpisy

Popularne teraz

Kategorie

Popularne

Archiwum bloga