Do lata zostało już tylko kilka miesięcy i jeśli chciałabyś trochę poprawić swoją sylwetkę, to lepiej nie odkładaj tego dłużej na później. Jeśli naprawdę zależy ci na byciu zdrową i sprawną, to idź do kuchni i wyrzuć z lodówki i szafek wszystko to, co do grupy zdrowych produktów nie zalicza się. To nie jest kolejny tekst z gotowym przepisem "jak schudnąć pięć kilogramów do wakacji" czy "jak pozbyć się oponki z brzucha". Jeśli zależy ci na trwałej zmianie i zdrowiu, to wierzę, że wytrwasz do końca.

Kilka lat temu wpadłam w pułapkę diet niskokalorycznych i skrupulatnie zapisywałam w zeszycie wszystko, co zjadłam i wypiłam danego dnia. Wtedy mój dzienny limit wynosił 1000-1200 kalorii. Nie miałam nadwagi ani nie byłam otyła, ale tak bardo chciałam szybko poprawić swoją sylwetkę, że narzuciłam sobie dietetyczny reżim, który w połączeniu z kilkoma treningami cardio na siłowni spowodował, że rzeczywiście schudłam i osiągnęłam wymarzony rozmiar xs. Na takiej diecie nie da się długo funkcjonować, więc nie trudno domyślić się, że później przytyłam. Gdy każdego roku pojawiały się coraz nowsze diety gwarantujące szybki spadek wagi, patrzyłam na nie sceptycznie. Zamiast kolejnych restrykcyjnych diet postawiłam na zdrowe odżywianie, plan posiłków, zero podjadania i ćwiczenia. Dzięki temu utrzymywałam szczupłą sylwetkę, a po ciąży bliźniaczej bez problemu wskoczyłam w ulubione jeansy. I choć nie mam teraz nadwagi, nie jestem otyła i staram się odżywiać zdrowo, to mam jeszcze sporo do zrobienia. 

Pisząc to wszystko chcę was trochę zachęcić do zrobienia porządków w diecie. Do wprowadzenia niewielkich zmian, które z czasem zaprocentują. Zapewne nie schudniecie dzięki nim kilku kilogramów w miesiąc, ale dla osób, których celem jest przede wszystkim zdrowie, ubytek masy ciała będzie raczej bonusem, a nie celem.

Kilka lat temu zostałam wegetarianką (z przerwą na ciążę, gdy mięso musiałam jeść) i dla mnie jest to dobry sposób odżywiania i na siłę nie będę do niego nikogo przekonywać. Decyzja o przejściu na dietę bezmięsną powinna być podejmowana świadomie i bez wywierania presji przez innych. Pamiętajcie jednak, że podstawą zdrowej diety są warzywa, owoce i produkty pełnoziarniste. To one powinny zajmować większą część talerza a nie kotlet. 

Dzisiaj przejrzałam zawartość mojej lodówki oraz szafek i okazało się, że mimo iż staram się zdrowo jeść, to mam w tej kwestii jeszcze trochę do zrobienia. 

Moja wiosenna zmiana nawyków żywieniowych obejmuje:

Przyznam od razu, że wiele razy słyszałam, iż slow life z dziećmi to zwykły mit. Bo niby jak masz żyć wolniej, kiedy wraz z pojawieniem się potomstwa przybywa mnóstwo obowiązków? Bo jak masz zrezygnować z multitaskingu, jeśli jedną ręką mieszasz zupę w garnku, a drugą trzymasz dziecko? Bo jak masz spokojnie iść do lekarza, jeśli twoje dziecko tuż przed wyjściem oznajmia, że jest głodne/zrobiło kupkę/nie chce się ubrać (niepotrzebne skreślić:), w efekcie czego pędzisz, żeby zdążyć do przychodni, bo wizyta przepadnie. Wymieniać mogłabym jeszcze wiele takich przykładów, ale każda mama doskonale je zna i pewnie kilka sama jeszcze by dodała. Życie z dziećmi bywa trudne. Zdarzają się dni, kiedy łzy cisną się do oczu, bo setny raz w ciągu dnia sprzątasz zabawki tłumacząc dzieciom, że nie wolno ich rozrzucać po mieszkaniu. Bywa, że najchętniej nadałabyś je jakąś magiczną przesyłką kurierską do babci, żeby mieć trochę spokoju. Bo chciałabyś spędzić trochę czasu w posprzątanym mieszkaniu, czyli takim, w którym nie potykasz się o samochodziki i rozrzucone klocki. Takim, w którym nie ma codziennie rozstawionej suszarki z małymi ubrankami, ani blatu w kuchni zastawionego obiadkiem (bo jeszcze zje przecież) lub zdrową przekąską. Jeśli tak czasami czujesz, to uwierz mi - nie jesteś odosobniona. Każda znana mi mama miewa czasami takie momenty i to wcale nie znaczy, że nie kocha swojego dziecka lub że jest złą matką. Także spokojnie, wszystko jest z tobą w porządku, po prostu jesteś zmęczona, przytłoczona.

Czasami zdarza mi się zastanawiać czy przypadkiem ci przeciwnicy "slow life z dzieckiem" nie mają racji. Później jednak przychodzi refleksja, że owszem, idea slow life zakłada wolniejsze, spokojniejsze życie. Jednak to przecież nie wszystko. Slow life to także dokonywanie świadomych wyborów, co przekłada się na różne sfery życia. To chociażby świadome decyzje dotyczące diety i zdrowego stylu życia. To my decydujemy czy to co znajdzie się na naszych talerzach będzie przetworzone czy też nie. Warzywa od rolnika lub eko/bio, które są trochę droższe, czy najtańsza marchewka z marketu. Tylko od nas zależy czy ruszymy się wreszcie z kanapy i zaczniemy ćwiczyć, czy też jedyny trening, jaki zrobimy będzie oznaczał klikanie na pilocie podczas przełączania kanałów telewizyjnych.

Świadome wybory podejmujemy każdego dnia - to, co jesz, zakładasz na siebie, czym smarujesz skórę - to wszystko ma znaczenie. A slow life to właśnie jakość, która dotyczy wszystkich obszarów twojego życia, również relacji z bliskimi. W przypadku dzieci to przede wszystkim bycie tu i teraz. Nikt tak, jak dzieci nie uczy świadomego przeżywania życia. Możesz próbować usiąść z książką na sofie, ale po kilku minutach twoje małe dziecko będzie siedziało obok ciebie lub ciągnęło cię za rękę, żebyś pobawiła się z nim, bo przecież mieliście ten dzień/godzinę spędzać razem, a nie obok siebie. Podczas spaceru możesz narzekać na to, że za ciepło/za zimno/ i po co ten śnieg znowu padał (niepotrzebne skreślić), a twój malec będzie się cieszyć i jeszcze pociągnie cię za ręką, żebyś przestała marudzić i wreszcie zaczęła dostrzegać, że jest ciekawie i pięknie.

Piszę ten tekst po bardzo intensywnym dniu, który z powolnością zdecydowanie nie miał za wiele wspólnego. Paleta emocji, które mi dzisiaj towarzyszyły była naprawdę duża - od radości, po smutek, złość, bezsilność, ale też satysfakcję i poczucie bezpieczeństwa, bo nie jestem z tym wszystkim sama. Mam cudowną rodzinę i przyjaciół.

Jestem mamą małych bliźniąt, które są bardzo aktywne, ciekawe i jeśli spokojnie siedzą dłużej niż dziesięć minut to czytają książki (najlepiej ze mną)/oglądają bajkę (gdy już nie daję rady i muszę wreszcie zjeść obiad)/siedzą w wózku. I nawet podczas tego spaceru w wózku rozpierająca ich energia musi znaleźć gdzieś ujście, a że siedzą przypięci szelkami, to zaczynają... śpiewać, rozmawiać, naśladować odgłosy pojazdów. 

I chociaż nasze dni są intensywne, to paradoksalnie dzięki dzieciom zaczęłam wreszcie żyć świadomie. W końcu pilnuję, by jedzenie, które przynosimy do domu było wartościowe i zdrowe, choć czasami zdarza się komuś przemycić czekoladę lub zamówić pizzę. Zamiast co rusz kupować nowe ubrania i na siłę upychać je w szafie, podejmuję racjonalne decyzje i kupuję tylko to, czego potrzebuję. Zwracam uwagę na skład danej rzeczy, miejsce produkcji i markę, ale tylko dlatego, że staram się unikać ubrań produkowanych w wielkich fabrykach np. w Bangladeszu.

W końcu lepiej zarządzam własnym czasem wolnym, coraz częściej skupiam się na tym, co dzieje się w danej chwili i tak - mam te 10 minut spokoju, a nawet więcej, gdy dzieci pójdą spać. I to jest czas na moje mniejsze lub większe projekty, relaks, a także na randki z mężem. A niekiedy to czas spędzony po prostu na przemyśleniach, bo bez wdzięczności za to co już jest, bez analizowania błędów i wyciągania wniosków, i wreszcie bez obranego celu łatwo jest pogubić się.

Właśnie takie jest to moje slow life z dziećmi. Nie jest odzwierciedleniem definicji z encyklopedii, ale jest zgodne z naszymi wartościami i dostosowane do naszej sytuacji. Każdego dnia razem jako rodzina pracujemy, by było lepiej na różnych płaszczyznach. I tego też wam życzę. 

Jeśli szukacie prostego i taniego przepisu na dobrą, rozgrzewającą zupę to właśnie go znaleźliście. Połączenie pora i ziemniaka może wydawać się zwyczajne i mało atrakcyjne, ale często najprostsze rozwiązania są najlepsze. I tak jest właśnie w tym przypadku. Dzięki dodaniu odpowiednich przypraw te dwa warzywa smakują naprawdę dobrze. Słynący ze swoich rozgrzewających właściwości imbir sprawia, że ta zupa krem idealnie nadaje się na chłodne dni. To jak, spróbujecie?

W garnku gotujemy dwa litry wody, po czym dodajemy do niej następujące przyprawy: łyżeczkę imbiru, pół łyżeczki kurkumy i szczyptę gałki maszkatołowej. Następnie dodajemy pokrojone w kostkę ziemniaki oraz plasterki pora. Całość gotujemy aż warzywa będą miękkie. 

Gdy zupa ostygnie miksujemy ją na gładki krem, najlepiej ręcznym blenderem. Doprawiamy solą i pieprzem wedle uznania. Podajemy z grzankami oraz natką pietruszki.

Smacznego!

Przeczytałam już wiele książek dotyczących zdrowia, ale każda z nich skupiała się na jakimś konkretnym zagadnieniu, jak chociażby na wpływie diety na choroby psychiczne, na jelita, o dobrych bakteriach, badaniach dotyczących wpływu spożywania produktów pochodzenia zwierzęcego na rozwój nowotworów. Każda z tych książek zawierała cenne informacje, ale nie każda zasługiwała moim zdaniem na to, by znaleźć się w domowej biblioteczce. Inaczej jest z książką Oriny Krajewskiej. "Holistyczne ścieżki zdrowia. Bądź" to pozycja obowiązkowa i uniwersalna. Krzepiąca, dająca nadzieję osobom chorym na nowotwór. Pokazująca, że leczenie nie musi, a nawet nie powinno, ograniczać się jedynie do operacji, chemioterapii czy radioterapii.

Skoro grono jej odbiorców stanowią chorzy na nowotwór i ich bliscy, to dlaczego każdy człowiek powinien przeczytać tą książkę? Odpowiedź jest niezwykle prosta. "Holistyczne ścieżki zdrowia" zawierają mnóstwo bardzo cennych informacji dla wszystkich tych, którzy chcą długo cieszyć się zdrowiem.

Orina Krajewska stworzyła wyjątkową książkę stanowiącą zbiór wywiadów z wybitnymi specjalistami różnych dziedzin. Dzięki takiej konstrukcji "Holistyczne ścieżki zdrowia" nie są kolejnym poradnikiem, ale przewodnikiem zawierającym cenne informacje. Przewodnikiem pełnym inspiracji związanych ze zdrowiem oraz z leczeniem, nie tylko nowotworów.

W książce przeczytamy kilkanaście wywiadów uzupełnionych o strony dotyczące praktyki z danej dziedziny oraz polecane lektury. I tak przykładowo rozmowa z Prof. dr hab. Janem Lubińskim - jednym z najwybitniejszym genetyków onkologii na świecie, wzbogacona została o karty dotyczące badań genetycznych w kontekście chorób nowotworowych. Znajdują się tam dokładne informacje kto powinien wykonać badania, kto na nie może skierować pacjenta i co dalej, gdy wykonamy takie testy. Z tych kart dowiemy się także o niektórych mutacjach genów podwyższających ryzyko zachorowania na nowotwór złośliwy. Są to niezwykle cenne informacje dla każdego z nas.

Trudno jednoznacznie stwierdzić do jakiej konkretnej grupy odbiorców skierowane są "Holistyczne ścieżki zdrowia". Zawarte w niej informacje są uniwersalne, dlatego też książkę może przeczytać każdy z nas. Nie ma znaczenia czy obecnie zmagamy się z chorobą, jesteśmy po zakończeniu terapii czy po prostu chcemy jak najdłużej cieszyć się zdrowiem a na starość być samodzielnymi i sprawnymi osobami.

Dzięki dobremu wybraniu grupy specjalistów i autorytetów poszczególnych dziedzin oraz dociekliwych pytań, autorka stworzyła bardzo cenną książkę dla tych, którzy chcą zatroszczyć się o siebie i swoje zdrowie.

Niektóre z wywiadów skłaniają do zmiany nawyków, jak chociażby rozmowa z Kornelią Westergaard - specjalistką od odżywiania i makrobiotyki. Już Hipokrates mawiał, że pożywienie powinno być naszym lekarstwem, a lekarstwo pożywieniem. Niby nasza wiedza na temat zdrowego odżywiania z każdym rokiem jest coraz lepsza, ale nadal mamy wiele do zrobienia w tej kwestii. Dieta makrobiotyczna oparta jest na naturalnych produktach, które są najcenniejsze dla naszego organizmu. W rozmowie z Oriną Kornelia Westergaard wyjaśnia na czym dokładnie polega ten sposób odżywiania, jakie produkty najbardziej służą naszym organizmom, jak powinniśmy przygotowywać posiłki i planować menu. Ten wywiad to również wiele niezwykle cennych informacji dotyczących wpływu jedzenia na zdrowie. Czy wiecie, że zakwaszenie organizmu może objawiać się m.in. bólami stawów, zaparciami, zespołem przewlekłego zmęczenia lub atakami wilczego głodu?

Kilka lat temu za namową koleżanki zgłosiłam się do przychodni, w której pacjentów przyjmowali lekarze tradycyjnej medycyny chińskiej. Byłam już zmęczona kolejnymi wizytami u lekarzy, którzy badali, rozkładali ręce, proponowali kolejne kremy lub radzili wyprowadzić się do ciepłych krajów, dlatego też zdecydowałam się spróbować czegoś innego. Nie wiedziałam, czego się spodziewać. Podczas wizyty dowiedziałam się co mi dolega i dostałam zestaw ziół do przyjmowania. Gdy po jakimś czasie mój problem zdrowotny zniknął nie mogłam w to wręcz uwierzyć. Jak to możliwe, skoro do tej pory tylu lekarzy rozkładało ręce? Podczas tamtej wizyty dowiedziałam się, że tradycyjna medycyna chińska leczy przyczynę powstawania choroby, a nie samą chorobę.

To zupełnie inne podejście i o nim też opowiada w książce Oriny Krajewskiej m.in. prof. Li Jie specjalizujący się w klasycznej medycynie chińskiej, który jest za stworzeniem medycyny integralnej, czyli takiej, która łączyłaby wiedzę i doświadczenie medycyny zachodniej i medycyny chińskiej.

Zgodnie z definicją medycyny holistycznej należy leczyć nie tylko chory organ czy część, ale cały organizm, bowiem stanowimy jedną całość i nasze ciało, umysł, a także duch wpływają na siebie. Dlatego też poza leczeniem farmakologicznym, operacjami, etc., równie istotne jest zadbanie o psychikę, zdrową dietę, aktywność fizyczną, duchowość. Zdaniem ekspertów rozmawiających z Oriną Krajewską to wszystko ma bardzo duże znaczenie i może ulżyć w chorobie, jak równie pomóc w zdrowieniu.

Medycyna holistyczna - dlaczego ma sens?

Każdy człowiek jest inny i każdy żołądek (lub dowolny organ) też jest inny, jak przekonują eksperci "Holistycznych ścieżek zdrowia", dlatego też tak ważne jest dobranie odpowiedniego leczenia w przypadku wystąpienia choroby. Ważne jest połączenie wiedzy i doświadczenia specjalistów z różnych dziedzin, by móc spojrzeć na pacjenta całościowo i stworzyć taki model terapii, który nie tylko byłby skuteczny w leczeniu, ale przede wszystkim ludzki. To jedno z przesłań książki Oriny. By w trakcie leczenia pacjenta nie traktować go jak kolejnego numerka, który dodamy do tabelki z danymi statystycznymi. Należy pamiętać, że leczenie to nie tylko podanie lekarstw, ale też zadbanie o odpowiednią dietę, aktywność fizyczną. To również wsparcie ze strony psychologów, psychiatrów, a niekiedy coacha. Coaching dietetyczny nikogo już nie dziwi, ale cancer coaching już tak. Tymczasem to metoda pomagająca chorym na nowotwór (i ich bliskim) odnaleźć się w nowej, niezwykle trudnej sytuacji.

Bardzo Was zachęcam do sięgnięcia po tą książkę. Jeśli w Waszym otoczeniu jest osoba, która zmaga się z chorobą lub taka, której codzienne nawyki nie mają wiele wspólnego z troską o zdrowie, to podarujcie jej "Holistyczne ścieżki zdrowia". To wyjątkowa książka, którą każdy z nas powinien przeczytać. Nie warto tego jednak robić szybko. By naprawdę skorzystać z wiedzy przekazywanej przez ekspertów dobrze jest dać sobie więcej czasu na jej poznanie, refleksje, zmiany nawyków.

Na koniec chciałabym Wam życzyć, żebyście każdego dnia robili coś dobrego dla siebie i swojego zdrowia.

Grudzień został zdominowany przez akcję Slow Święta i zupełnie zapomniałam o wpisie z cyklu "SLOW Top". Początkowo planowałam, by publikować takie teksty co dwa tygodnie i zawsze w piątek. Uznałam jednak, że korzystniej będzie zebrać wszystkie inspiracje w jednym tekście i zamieścić go na blogu pod koniec miesiąca. Wyjątkowo zamiast w piątek styczniowy SLOW Top publikuję w środku tygodnia.

Zanim zupełnie spontanicznie wybrałam się na ten film do kina, najpierw zobaczyłam kilka razy zwiastun, przeczytałam wywiad z fantastyczną Julią Roberts i... bałam się tego filmu. Może to brzmi zabawnie, ale naprawdę nie chciałam poznać historii tytułowego Bena.

To nie jest jeden z wielu filmów o nastolatku uzależnionym od narkotyków. To opowieść o wielkiej miłości matki do swojego dziecka. Miłości tak silnej, że pod jej wpływem jesteś w stanie zrobić wszystko by dowiedzieć się, co dzieje się z twoim ukochanym dzieckiem, nawet jeśli oznaczałoby to okłamanie swojego najlepszego przyjaciela i również wielkiej miłości, czyli męża. Nawet za cenę ogromnego zmęczenia, biegania w strachu po kryjówkach narkomanów i dilerów. 

Po wyjściu z kina przez dłuższy czas milczałam i trudno było mi raptem zacząć rozmowę na inny temat. Odkąd zostałam mamą zupełnie inaczej oddziałują na mnie takie historie i często na długo zapadają w pamięć. 

Film "Powrót Bena" typowany był jako jeden z faworytów do Oscarów. Naprawdę warto go obejrzeć, chociażby ze względu na świetną grę aktorską Julii Roberts i Lucasa Hedgesa.

Książka, którą każda kobieta powinna przeczytać. Jej autorka, Katarzyna Grządka, jest trenerką personalną, prowadzi Wirtualne Studio z biblioteką ćwiczeń oraz bloga Trening na bosaka. Jest także mamą, która dba o siebie i tego właśnie stara się nas nauczyć w swojej debiutanckiej książce. Każdego dnia możemy zrobić coś dobrego dla swojego organizmu, a co najważniejsze niekoniecznie musimy ćwiczyć na siłowni by być sprawnymi i zdrowymi osobami. Dokładną i rzetelną recenzję tej książki możecie przeczytać w tekście Trening w rytmie slow - książka, którą każda kobieta musi przeczytać. Uwaga, dzięki tej recenzji już kilka osób kupiło książkę Kasi.

Marie Kondo kilka lat temu zyskała popularność jako ekspertka od porządkowania przestrzeni. Wydała książkę "Magia sprzątania", która została bestsellerem, a obecnie na platformie Netflix można obejrzeć pierwszy program telewizyjny Marie - "Sprzątanie z Marie Kondo". Sezon pierwszy składa się z kilku odcinków, których akcja toczy się w Stanach Zjednoczonych. Ta urocza Japonka uczy bohaterów danego odcinka jak skutecznie sprzątać i uporządkować przestrzeń raz a dobrze. 

Przyznam szczerze, że nie przepadam za formułą tego typu programów, ani nie uległam modzie na Marie Kondo, jaka miała miejsce kilka lat temu. Czasami wręcz irytuje mnie to jak słodka jest guru od sprzątania, ale nie będę ukrywać, że trochę zmotywowała mnie do rozprawienia się z zawartością szaf i szafek. I choć od dawna sukcesywnie pozbywam się z domu rzeczy, które nie są nam potrzebne, to okazało się, że moja strategia jest... nieskuteczna. 

Jeśli czujecie się przytłoczeni nadmiarem, nie udaje wam się skutecznie odgracić mieszkania to rady Marie Kondo mogą być naprawdę przydatne.

Kameralna kawiarnia w której część sali zajmuje duże, stare pianino. Na parapecie ułożone są zeszyty z nutami wydrukowanymi na pożółkłych ze starości stronach. Wnętrze urządzone jest w minimalistycznym stylu, a jego największą ozdobą jest wspomniane już pianino. Gdzieniegdzie na stylowych meblach ustawiono rzeźby Chopina, które można kupić. 

I właśnie w tej niepozornej kawiarni ukrytej w warszawskiej kamienicy przy Krakowskim Przedmieściu codziennie o godzinie 19.00 odbywają się niezwykle kameralne koncerty pianistyczne. Bilety na nie bez problemu można kupić przez Internet.

Pierwszy wpis z tej serii zdominowała świadoma moda - Slow TOP - Slow fashion. Modowa rewolucja i Slow Weekend, a dzisiejszy zawiera inspiracje kulturalne, nawet jeśli dotyczą one różnych obszarów tematycznych.


I jeszcze małe blogowe podsumowanie na koniec. W tym miesiącu najpopularniejsze TOP3 na Slow Life Studio to:

• Trening w rytmie slow - książka, którą każda kobieta musi przeczytać
• Bataty w sosie pieczarkowym
• Bądź swoją najlepszą przyjaciółką

Od dawna staram się żyć bardziej świadomie i wprowadzać slow na różnych płaszczyznach swojego życia. Jedną z nich jest właśnie aktywność fizyczna. Kiedyś zdarzało się, że za bardzo forsowałam swoje ciało. Chodziłam na wiele różnych form zajęć od salsy po jogę kręgosłupa i do tego wszystkiego dołączałam jeszcze bieganie. W efekcie nie miałam spektakularnych efektów w postaci kaloryfera na brzuchu ani przebiegniętego półmaratonu, bo w pewnym momencie mój organizm buntował się. Zaczynały się infekcje, choroby lub po prostu tak duże zmęczenie, że jedyną aktywnością na jaką wówczas miałam siłę i ochotę było podreptanie do kuchni po kubek gorącej herbaty i czytanie książki.

Wiele kobiet, również w moim otoczeniu, postępuje podobnie. Chcemy szybciej widzieć efekty, zazwyczaj w postaci idealnej sylwetki, więc narzucamy sobie zbyt duże tempo treningów, które nijak ma się do naszych możliwości, w tym tych związanych z czasem wolnym.

I właśnie dlatego każda kobieta powinna przeczytać książkę "Trening w rytmie slow. Dbaj o siebie, ćwicz i żyj w zgodzie ze sobą i naturą", którą napisała Katarzyna Grządka - autorka bloga Trening na bosaka oraz Wirtualnego Studia.

Książka napisana jest przystępnym językiem i naprawdę szybko czyta się ją. Jednakże nie polecam takiej metody. By naprawdę skorzystać z treści, jakie w niej znajdziemy, warto poświęcić więcej czasu niż dwa wieczory na jej przeczytanie. Kasia Grządka przygotowała osiem rozdziałów, które mają ciekawą konstrukcję. W każdym z nich znajdziemy przemyślenia autorki na dany temat wzbogacone informacjami dotyczącymi treningów czy funkcjonowania organizmu, które zakończone są kilkoma pytaniami na które czytelnik musi sam odpowiedzieć. To taki test dla nas, abyśmy zweryfikowali czy i w jaki sposób troszczymy się o siebie. Polecam odpowiadać na nie szczerze:)

Każdy rozdział wzbogacony jest o krótki tekst dotyczący wybranego zagadnienia związanego z ruchem i zestaw kilku prostych ćwiczeń zawierający zdjęcia oraz opisy jak poprawnie je wykonać.

Zaletą każdego modułu jest niewątpliwie część dotycząca misji. W każdym rozdziale dotyczy ona innego zagadnienia, jak chociażby spożywania prawdziwego jedzenia, a nie przetworzonego, nawodnienia organizmu czy regeneracji. Każdy z działów misji, oczywiście poza tekstem od autorki, zawiera również zestaw ćwiczeń do wykonania przez czytelnika. Nie są to jednak ćwiczenia do zrobienia na macie. To część w której Kasia zachęca nas do pracy nad własnym zdrowiem na innych płaszczyznach.

Ze względu na taki charakter książki, na zestawy ćwiczeń na macie, ale także poza nią warto jest poświęcić sporo czasu na przeczytanie "Treningu w rytmie slow".

Szczególnie ważne są dwa rozdziały tej książki, czyli te dotyczące ciąży oraz macierzyństwa. Kasia nie neguje aktywności fizycznej w trakcie dziewięciu wyjątkowych miesięcy, kiedy spodziewamy się dziecka. Wręcz przeciwnie - zachęca do niej podając liczne przykłady, że aktywność w trakcie ciąży jest bardzo ważna z wielu powodów, jak chociażby przygotowanie do porodu oraz zmniejszenie dolegliwości bólowych w miesiącach poprzedzających go. Wprost jednak pisze, że to nie jest czas na podejmowanie nowych aktywności oraz na wykonywanie ćwiczeń, które miałyby sprawić, że nie przytyjemy.

Obecnie co druga kobieta chciałaby być fit mamą i miesiąc po porodzie pochwalić się płaskim brzuchem. Tak, niektóre z nas mogą to zrobić, ale nasze ciała i organizmy są zupełnie inne. Dlatego też Kasia przypomina, by w pierwszych tygodniach, a niekiedy nawet miesiącach nie forsować organizmu. By dać sobie czas na regenerację i odpoczynek. A później, w miarę możliwości powrócić do treningów, ale takich, które będą dostosowane do naszych możliwości - fizycznych i czasowych. Nie jest tajemnicą, że młode mamy mają dużo obowiązków i często chodzą zmęczone, niewyspane, dlatego też tak ważne jest racjonalne podejście w kwestii ćwiczeń i znalezienie aktywności odpowiedniej dla nas. Takiej, dzięki której będziemy czuły się dobrze w swoich ciałach, będziemy sprawne i wolne od bólu (np. pleców od noszenia dziecka:), a niekoniecznie z pośladkami podniesionymi do łopatek i sześciopakiem na brzuchu.

Uważam, że każda kobieta powinna przeczytać tą książkę, a w szczególności kilka grup kobiet, czyli:

Dla kogo nie jest to książka?

Gotowanie wege obiadu oraz drugiego dla miłośnika mięsa nie jest najłatwiejsze, ale spokojnie - da się znaleźć na to rozwiązanie. Wege dieta w praktyce jest bardzo prosta, a jej dania tak smaczne, że często wystarczy dodać tylko odrobinę mięsa i mamy gotowe dwa obiady - wege i mięsny. I tak właśnie jest z tym przepisem na bataty. 

W wersji dla miłośników mięsa wystarczy dodać tylko trochę pokrojonego w kostkę i upieczonego fileta kurczaka lub indyka.

śmietana

Białą fasolę przygotowujemy zgodnie z przepisem podanym na opakowaniu. W związku z tym, że trzeba ją moczyć przez dwanaście godzin przed gotowaniem, lepiej jest to zrobić dzień wcześniej.

Na rozgrzany na patelni olej wrzucamy pokrojone w cienkie plasterki pieczarki z cebulą posiekaną w drobną kostkę i dusimy aż będą miękkie. Dodajemy śmietanę (w wersji wegańskiej mleko roślinne) i doprawiamy solą, pieprzem. 

W tym czasie w piekarniku rozgrzanym do dwustu stopni pieczemy pokrojone w kostkę bataty aż będą miękkie. Gdy są już gotowe, łączymy je razem z ugotowaną fasolą i polewamy sosem pieczarkowym. Całość posypujemy ziarenkami siemienia lnianego i posiekaną natką pietruszki. 

Smacznego!