Zastanawialiście się kiedyś, czy decyzje, które podejmujecie są zgodne z Wami czy może raczej podejmujecie je pod wpływem opinii lub sugestii innych osób? Czy cele, które realizujecie są Wasze czy może wynikają z presji otoczenia lub z obecnie panującej mody?

Kilka lat temu koleżanka opowiedziała mi o tym, jak to się stało, że studiuje ekonomię. Była już na trzecim roku tych studiów i każdego miesiąca zastanawiała się, czy ich nie rzucić. Ich tematyka była sprzeczna z jej zainteresowaniami, a zdecydowała się na nie dlatego, że namówili ją rodzice wierzący, iż takie właśnie wykształcenie zapewni jej dobrą i pewną pracę w przyszłości. Czy tak się stało? Nie wiem, gdyż nasze drogi rozeszły się, ale do tej pory pamiętam, jak trudno było jej podjąć decyzję o rzuceniu tamtych studiów i jak bardzo żałowała, że uległa namowom innych. 

Czy wam też choć raz zdarzyło się podjąć jakąś decyzję pod wpływem opinii, presji otoczenia? Być może uznaliście, że skoro ćwiczenie jogi jest popularne,a  zdjęcia joginek stojących na głowie zyskują tak dużo polubień w mediach społecznościowych, to wy także zacznie ćwiczyć? To tylko jeden z przykładów, jak często zaczynamy inspirować się i sugerować tym, co robią inni, aż te czynności i cele zaczynamy uznawać za nasze. Oczywiście, często inspirowanie się innymi może przynieść nam wiele korzyści i pozytywnych zmian, o ile rzeczywiście to my tych zmian chcemy.

Czym jest dla ciebie świadome życie?

Niedawno na Instagramie zrobiłam krótką ankietę, w której zadałam proste pytanie: 

Czym jest dla Ciebie świadome życie?

Wśród odpowiedzi wymieniłam:

- życie na własnych zasadach, 

- nieuleganie presji otoczenia,

- wolność,

- odrzucanie tego, co mi nie służy. 

Najwięcej osób wybrało odpowiedź "nieuleganie presji otoczenia". Na kolejnych miejscach znalazły się "odrzucenie tego, co mi nie służy" i "życie na własnych zasadach". 

Przyznaję, że udzielenie odpowiedzi na powyższe pytanie może być dla niektórych osób trudne. Dla mnie świadome życie to przede wszystkim odrzucenie tego, co mi nie służy. To życie w zgodzie ze sobą, swoimi wartościami, a najlepszą nagrodą za takie postępowanie jest... wolność, a także spokój. Pamiętajmy jednak, że  "odrzucenie tego, co mi nie służy" nie musi od razu oznaczać porzucenia dotychczasowego stylu życia, pracy, domu i przeprowadzeniu się na popularne Bali, by medytować i przejść "duchowe przeobrażenie". 

Odrzucenie tego, co nam nie służy może oznaczać zmianę dotychczasowych nawyków żywieniowych, regularną aktywność fizyczną (jeśli do tej pory nie ćwiczyliśmy), zmianę pracy (jeśli nie czujemy się spełnieni w obecnej lub funkcjonujemy w toksycznym środowisku), zaprzestanie oglądania śmiesznych filmików na YouTube, jeśli nie mamy czasu na naukę i rozwój, o których marzymy lub wiemy, że są dla nas ważne.

Świadome życie to także umiejętność wytyczania granic (w miarę możliwości) - pewnym osobom, pomiędzy pracą a życiem prywatnym, w domu pomiędzy tobą a najbliższymi. To umiejętność odpowiedzenia sobie na pytanie, czy w tej sytuacji postępuję w zgodzie ze sobą, ze swoimi wartościami? Czy to jest mój cel czy może uległam chwilowej modzie?

Kiedyś w jednym z wywiadów z psychologiem przeczytałam pytanie oburzonej dziennikarki, co powinna zrobić ze swoją koleżanką, która pół roku wcześniej pozostała bez pracy, ale zamiast szukać nowej... pielęgnuje ogródek. Wówczas psycholog zapytał "A co jest w tym złego?". Zaskoczonej dziennikarce wyjaśnił, że nie każdy musi od razu rozpoczynać nową pracę, a poza tym zrobienie sobie kilkutygodniowej lub kilkumiesięcznej przerwy może okazać się dla takiej osoby kluczowe w podjęciu decyzji "co dalej". Być może pieląc ten ogródek dojdzie do wniosku, że nie chce kolejnej pracy biurowej, odkryje swoją pasję lub wreszcie wyznaczy cele, które są jej. Dokona tego, bo będzie mieć czas na przemyślenia.

Od czego zacząć świadome życie?

Można wziąć przykład z niektórych śmiałków, spakować najpotrzebniejsze rzeczy do plecaka i wyruszyć w świat. Jeśli nie chcemy podejmować tak radykalnych i śmiałych decyzji, możemy zacząć wprowadzać zmiany "małymi krokami". Przykładowo, jeśli zależy nam na:

"odgraceniu domu" - zacznijmy od jednego pomieszczenia,

zmianie nawyków żywieniowych - spróbujmy najpierw od ograniczenia dań fast food, słodyczy, alkoholu,

przebiegnięciu maratonu - wstań z kanapy i zacznij biegać regularnie, choćby po 2-3 km.

Stopniowo zacznij odrzucać rzeczy i czynności, które tobie nie służą na rzecz tych, które wpływają korzystnie na twoje zdrowie, samopoczucie, rozwój, a także przybliżają do realizacji marzeń. Cóż, trudno będzie przebiec maraton, jeśli od paru miesięcy każdy wieczór spędzasz na kanapie.

Odrzucenie tego, co nam nie służy, w miarę możliwości oczywiście, pomaga nam zbliżyć się do realizacji naszych celów i marzeń, dlatego też warto podjąć trud i wprowadzać zmiany w swojej codzienności. 

Minimalizm stale zyskuje popularność. Coraz więcej osób z mojego otoczenia postanawia zrobić małą rewolucję w swoim życiu i zacząć postępować zgodnie z zasadami minimalizmu. Zmiana podejścia do stanu posiadanych rzeczy znajduje swoje odzwierciedlenie przede wszystkim w naszych domach i mieszkaniach. 

O ile ograniczenie posiadanych rzeczy w przypadku garderoby, kosmetyczki czy przyborów kuchennych może nie przysparzać dylematów i trudności, to zupełnie inaczej może być z domową biblioteczką. 

Dla osób niewyobrażających sobie domu bez książek oddanie choćby ich części może być wyzwaniem i wręcz paraliżować przed działaniem. Znam osoby, które latami gromadzą książki, często głównie te polecane przez magazyny i krytyków literackich, przede wszystkim z obawy przed oceną odwiedzających je osób. Obawiają się oceny swoich gości i zamiast poradników czy powieści (np. romansów) na półkach w salonie stawiają książki laureatów nagrody Nobla, klasyczne powieści czy tomiki poezji. I mimo że nie czytają tych książek, to gdy przychodzi moment zrobienia porządków boją się pozbyć ich z domu.  

Znam także osoby, które boją się, że odwiedzający ich mieszkania goście, uznają że są nieoczytani lub że wcale nie czytają książek, bo tych w ich domu nie ma. Nie mają ochoty każdemu z nich tłumaczyć, że tak, nie mają książek w domu, ponieważ czytają je w wersji elektronicznej. 

Przede wszystkim warto uświadomić sobie, że nie mamy wpływu na to, co inni o nas sądzą. Nie zadowolimy wszystkich, a nasze domy czy mieszkania mają służyć nam. To my mamy czuć się w nich dobrze i powinniśmy urządzać je tak, by zadbać o nasz komfort. Nasze domy mają służyć nam, a nie odpowiadać na wyobrażenia odwiedzających nas gości. Jeśli widząc zaledwie kilka książek w biblioteczce, a może żadnej, uznają, że należymy do tej grupy społeczeństwa, która czyta tylko jedną książkę rocznie, to trudno. Nie musimy od razu tłumaczyć się z naszych działań. 

Mieć mniej

Dla osób lubiących otaczać się książkami, uszczuplenie domowej biblioteczki może być trudnym wyzwaniem. Wiem jednak, że stworzenie domu odpowiadającego naszym obecnym potrzebom może być satysfakcjonujące. W Internecie dostępnych jest wiele poradników, które mają na celu pomóc w stworzeniu minimalistycznej biblioteczki. Zamiast bez zastanowienia wcielać w życie zawarte w nich rady, warto dać sobie trochę czasu na przemyślenia i zacząć działać w zgodzie ze sobą.

Jeśli uznasz, że nie chcesz już więcej kupować książek w wersji papierowej, nie chcesz ich posiadać w domu z różnych powodów, to jest to jak najbardziej w porządku. 

Niezależnie czy podejmiesz decyzję, że chcesz w domu zostawić połowę swojego księgozbioru lub być może tylko kilka książek, zapewne będziesz musiała podjąć decyzję, co zrobić z tymi niechcianymi.

Co zrobić z niepotrzebnymi książkami?

Zdaniem niektórych osób najprościej byłoby wyrzucić zbędne dla nas książki do kosza na śmieci, ale jest kilka lepszych sposobów. 

Najpierw możesz zapytać swoją rodzinę i znajomych, bo być może któraś z twoich książek zainteresuje ich. 

Możesz spróbować sprzedać je na jednej z grup na Facebooku, na OLX, Vinted czy Allegro. Przygotowując ogłoszenie warto zadbać o szczegółowy opis, zdjęcia. Dokładne wskazówki znajdziesz w tekście jak sprzedawać rzeczy w Internecie.

Dobrym rozwiązaniem jest także przekazanie książek w dobrym stanie na zbiórki charytatywne. W tym roku wraz ze znajomymi zrobiliśmy zbiórkę dziecięcych książek i przekazaliśmy je do stowarzyszenia, które następnie wysłało je w paczce do Polonii mieszkającej w Kazachstanie.

Warto także zapytać w lokalnej bibliotece, czy możemy zostawić zbędne dla nas książki. Nie wszystkie placówki zgadzają się na to, ale wiele chętnie przyjmuje publikacje, włącza do księgozbioru i oznacza pieczątką "Dary od czytelników". Wielokrotnie wypożyczałam książki, które znalazły się w bibliotece dzięki ofiarności innych osób. Ponadto w wielu bibliotekach jest ustawiony specjalny regał na którym każdy może zostawić niepotrzebne książki - takie, których pracownicy biblioteki nie chcą, z różnych powodów, włączyć do księgozbioru. 

Ponadto na Facebooku są utworzone grupy o nazwach "Uwaga, śmieciarka jedzie" czy "Śmieciarka... (tutaj nazwa miast lub dzielnicy)" na których można zamieścić ogłoszenie, że oddamy daną rzecz za darmo. Może zdarzyć się, że jeszcze tego samego dnia dostaniecie odpowiedź na ogłoszenie od kilku osób.

Jeśli żadne z wyżej wymienionych rozwiązań nie jest możliwe do zastosowania to, ostatecznie, możemy wrzucić książki do pojemnika na papier.

Jeśli macie inne pomysły lub sprawdzone sposoby na nadanie niechcianym książkom "drugiego życia" - proszę, napiszcie w komentarzu.

Soboty i niedziele to świetna okazja, by zjeść inne niż w dzień pracy śniadanie. Być może w środku tygodnia królują u Was śniadania, jak w kawiarniach, ale u nas są one zdecydowanie prostsze. Dlatego też w weekendy staramy się, by były inne. Nie chciałabym używać sformułowań, że są "odświętne", bo cóż takiego może być w gofrach czy zwykłym jajku, ale rzeczywiście wyglądają one inaczej. Być może to dzięki temu powolnemu tempu, które króluje wtedy u nas? Być może to dzięki rytuałowi parzenia kawy w rytmie slow, którego pasjonatem jest mój mąż? To wszystko razem sprawia, że tak bardzo lubię te sobotnie i niedzielne poranki. 

Gdy po śniadaniu mam chwilę dla siebie na lekturę. Gdy wreszcie możemy spokojnie porozmawiać z mężem, bo nie biegniemy do pracy, a dzieci bawią się w swoim pokoju. I co z tego, że jeszcze w piżamkach - to ich czas. Ich świadomy wybór, a my staramy się go akceptować.

Dzisiaj na koncie Slow Life Studio na Instagramie zapytałam czytelniczki o to, jak rozpoczynają swoje weekendowe poranki. Oto ich sprawdzone i polecane sposoby:

"W weekendy wyleguję się w łóżku na maksa, koniecznie z kawusią na stoliku."

A Ty, jaki masz sposób na weekendowe poranki?

 Przepis na wyjątkowe śniadanie

Grzanki z gorgonzolą i jajkiem w koszulce

bagietka (możesz użyć bułki paryskiej lub kajzerki)

natka pietruszki, bazylia

suszone pomidory

ser gorgonzola

ocet winny

czosnek

granat

pieprz

jajka

sól

Przygotowanie

Pokrojone kromki bułki nacieramy świeżym czosnkiem lub posypujemy granulowanym, a następnie rozsmarowujemy na nich ser gorgonzola. Suszone pomidory kroimy na małe kawałki i układamy na jednej połówce bułki. Przykrywamy drugą połówką bułki i wkładamy do piekarnika rozgrzanego do max. 200 stopni. Zapiekamy aż bułka będzie chrupiąca i delikatnie zarumieniona. 

W tym czasie w rondlu gotujemy wodę z 2-3 łyżkami octu winnego. Rozbijamy jajko i wlewamy do małej miski tak, by nie rozlało się żółtko. Gdy woda będzie wrzeć, łyżką do zupy robimy w niej wir poprzez szybkie mieszanie. Gdy wir jest gotowy - delikatnie wlewamy jajko. Łyżką delikatnie zgarniamy rozlewające się białko tak, by otulało żółtki. Gotujemy ok. 2 minut. Delikatnie wyjmujemy łyżką cedzakową, przekładamy na talerz i posypujemy świeżo zmielonym pieprzem.

Na talerzu układamy grzanki, oliwki, pestki granatu, które idealnie komponują się z gorgonzolą. Uważajcie przy wyjmowaniu pestek granatu, gdyż ich sok pozostawia na ubraniach plamy, których usunięcie jest niezwykle trudne.

Do tego śniadania pasują także hummus, sałata, ogórki - na co tylko macie ochotę.

I oczywiście kawa w ulubionym kubku. 

Smacznego!

Wigilia już za cztery dni. Dla wszystkich tych, którzy jeszcze nie mają upominków dla swoich bliskich mam kilka pomysłów, które przygotowała Martyna z bloga Naturalnie i zdrowo na potrzeby Akcji Slow Święta. Wszystkie propozycje Martyny są w duchu zero waste w trosce o naszą planetę.

Tutaj publikuję tylko fragment, a po całość zapraszam Was na Naturalnie i zdrowo.

"Aktualny rok z pandemią koronawirusa daje nam nieźle w kość, ale zbliża się wyjątkowy czas w roku, czyli święta. Dla mnie święta od zawsze kojarzą się z rodziną i wzajemnym obdarowywaniem prezentami. Nie oszukujmy się- nawet drobny prezent ucieszy każdego. Ze względu na obecnie panującą sytuację zdaję sobie sprawę, że część z Was nie może pozwolić sobie na zakup drogich prezentów dla bliskich. Z myślą o takich osobach, ale też z myślą o tym, by świąteczne podarunki były jak najbardziej ekologiczne i w duchu zero waste- powstał ten wpis. Mam nadzieję, że każdy z Was znajdzie w tym wpisie coś dla siebie. (...)

- karta podarunkowa 

Jeśli jednak nie macie zielonego pojęcia co kupić, a nie chcecie strzelić gafy- polecam kupno karty podarunkowej do zielonego sklepu, jak chociażby Zielony Parapet, który oferuje internetową sprzedaż kwiatów i akcesoriów. Można już kupić kartę podarunkową od 10 złotych.

 - podpory dla roślin

Jeśli osoba, którą chcecie obdarować prezentem, jest roślinomaniakiem i w dodatku ma w domu sporo pnączy, to fajna dizajnerska podpora będzie w sam raz. Sama nie przepadam za palikami, znacznie fajniejsze podpory widziałam chociażby tu. Ceny wahają się od kilkunastu do dwudziestu paru złotych. 

- makramy 

Idealne dla miłośników wyplatanych trzymadeł wiszących doniczek. Makramę możecie tak naprawdę wypleść sami albo kupić nawet na grupach dla fanów roślin za kilkanaście złotych. (...)"

Czy slow life wyklucza działanie? Jak spędzić fajne święta w drodze i uniknąć przedświątecznej gorączki opowiada Martyna Niedzielska z bloga Życie w rytmie slow. Dla miłośników kulinariów Martyna zdradza, jak przygotować wegańskie Boże Narodzenie i o swoim e-booku wegańskim.

Zacznijmy, czym dla Ciebie dla jest slow life? Wiele osób uważa, że jak jesteś aktywna i nie przeznaczasz codziennie pół godziny na kawę, to nie jesteś slow.

Slow life to nie jest życie w żółwim tempie. To dla mnie uważne życie życie w zgodzie ze sobą. To bycie tu i teraz, złapanie chwili oddechu w pędzącym świecie. To dbanie o relacje. Świadomy czas spędzony z najbliższymi bez grającego w tle radia czy telefonu w garści. Slow life to też ekologia oraz zwracanie uwagi na to, co jemy. 

W moim życiu dużą część zajmują także podróże, które od lat są właśnie podróżami slow. Sama jestem bardzo aktywna. Mój kalendarz pęka w szwach od planów i pomysłów, ale najważniejsze to umieć się zatrzymać. Wyłączyć. Trzeba nauczyć się odpoczywać od bodźców, bo w dzisiejszym świecie jest ich zdecydowanie zbyt wiele. 

Kiedy zainteresowałaś się ideą slow life i jak wyglądały Twoje początki? Jakie zmiany w swojej codzienności najpierw wprowadziłaś?

Moja historia ze slow life zaczęła się po wyprowadzce z Chin. Po czterech latach przenieśliśmy się z szalonego chińskiego miasta na niemiecką wieś do domu pod lasem. Tak chcieliśmy, tego nam było wtedy trzeba. Naturalnie zwolniliśmy, co pozwoliło nam dostrzec świat dookoła. Długie spacery, kontakt z naturą, joga, zdrowa kuchnia, zakupowy minimalizm. W międzyczasie nauka siebie, zaglądanie w swoje wnętrze, rozmowa ze sobą. Ja odłączyłam się od "medialnej sieczki" i negatywnych wiadomości. Nigdy nie wkładałam mojego życia w żadne ramy, wszystko wyszło spontanicznie, a potem okazało się, że to ma swoją nazwę. Żyję w rytmie slow. Robię to, co sprawia mi frajdę. Odcinam się od złych emocji. Spełniam swoje marzenia. Jestem szczęśliwa. 

Co sądzisz o przygotowaniach do świąt i przedświątecznej gorączce? Czy Twoim zdaniem uda nam się wreszcie zerwać z podejściem "idą święta - trzeba zakasać rękawy i zrobić wszystko idealnie"?

Chciałabym, żeby ten czas kiedyś nastąpił. Niepotrzebnie nakładamy na siebie tyle stresu. To powinien być czas radości, spokoju, tymczasem my, zamiast cieszyć się ze wspólnych chwil, ze spotkania, z bycia razem, martwimy się o kurz pod telewizorem, niewystarczającą ilość ciasta na stole czy prezenty pod choinką. Myślę, że naszym rodzicom może być trudniej odejść od świątecznego, utartego schematu, ale mam też wrażenie, że coraz więcej osób z naszego pokolenia idzie właśnie w stronę świąt w rytmie slow. To mnie cieszy.

Od paru lat spędzasz Boże Narodzenie w drodze. Co Cię do tego skłoniło i jak wyglądały Wasze pierwsze święta w podróży?

Wyszło to bardzo naturalnie. Kiedy mieszkaliśmy w Chinach, nie chcieliśmy wracać do Polski na święta, bo mieliśmy zapewniony tylko jeden lot do roku, a o wiele przyjemniej było wykorzystać go w czasie wakacji. Kilka lat z rzędu nie byliśmy więc w Polsce na Boże Narodzenie. Okazało się wtedy, ku naszemu zaskoczeniu, że święta mogą być inne. Spokojne. 

Kiedy wróciliśmy, od razu pierwsze święta spędziliśmy w podróży. Wybraliśmy wtedy Londyn. To był przemyślany ruch. Nie chcieliśmy, żeby rodzina pomyślała, że kiedy byliśmy w Azji nie przyjeżdżaliśmy z oczywistych przyczyn, ale jak już jesteśmy "na miejscu", to będziemy w domu na każde Boże Narodzenie. To był najtrudniejszy moment, te pierwsze święta po powrocie właśnie, a później już wszyscy przyzwyczaili się, że z nami to tak różnie bywa. Raz jesteśmy, raz nie, a innym razem jedynie "przelotem". Do tego dążyliśmy, żeby nie było dramatu, kiedy będziemy chcieli spędzić święta po swojemu. 

Bardzo lubię podróżować w tym czasie. Świat się trochę inaczej kręci, jeśli nie zajmujesz się przygotowaniami, a jedynie obserwujesz krzątaninę z boku. Wiele atrakcji jest wtedy zamkniętych, dlatego nie ma aż tylu turystów. Pamiętam, że kiedy dwa lata temu byliśmy we Włoszech, cieszyliśmy się niemal pustym Rzymem. Świadomie nie pojechaliśmy tam na Boże Narodzenie (to spędziliśmy w puściutkich Pompejach), a zaraz po. Bożonarodzeniowi goście wracali już do domów, a noworoczni nie zdążyli jeszcze dotrzeć. Było fantastycznie!

To była nasza świadoma decyzja, by spędzać świąteczny czas w taki sposób, więc nigdy nie było mi smutno, że nie jestem przy wigilijnym stole z rodziną. Poza tym kiedyś święta to było święta właśnie - suto zastawiony stół zdarzał się tylko kilka razy w roku, wielkie spotkania z rodziną, która zjeżdżała z daleka po długim czasie, itd. Dziś, w czasach dobrobytu jest trochę inaczej. Pierogi, bigos czy barszcz możemy zjeść nawet w środku lata. Nie ma też już takich świątecznych spotkań. Każdy gna spieszy się z domu do domu, z kolacji na kolację. Bardzo tego nie lubię, Zdecydowanie preferuję czas z bliskimi w innym terminie, bez tego chaosu panującego wokół.

Muszę jeszcze zapytać o... Twoje menu świąteczne. Czy zatem przygotowujesz roślinne wersje tradycyjnych dań? 

Kiedy mieszkaliśmy w Chinach i spędzaliśmy tam święta z naszymi przyjaciółmi, każdy stawiał na stole coś ze swojego kraju. U nas oczywiście królowały zawsze pierogi. Będą w drodze jemy lokalnie i tak jak, to jest na wakacjach, nie ma znaczenia, nie ma znaczenia, że są akurat święta. Jeśli jesteśmy u rodziców, jemy wegetariańsko i tradycyjnie. Wigilia i tak jest bezmięsna, więc nie ma z nami kłopotu. A święta, które rodzice spędzali u nas były niemal w pełni wegańskie. Był wegański keks, piernik, kapusta z grochem, zupa grzybowa i oczywiście pierogi, czyli po prostu wegańskie odpowiedniki tradycyjnych potraw, które są równie smaczne. Ba, moja teściowa w te święta na swój stół stawia wegański keks, który tak bardzo zasmakował jej u nas w tamtym roku. 

Skoro jesteśmy przy kulinariach, to czy planujesz wydanie własnej książki, może e-booka z przepisami? Na swoim blogu dzielisz się przepisami na roślinne dania, a na Instagramie popularnością cieszył się Twój cykl #gotujzmartyną.

Cykl #gotujzmartyną ma swoją grudniową przerwę, bo dużo dzieje się w tym czasie, ale wracamy od stycznia. I tak! strzeliłaś się z tym pytaniem idealnie! Wegański e-book jest już prawie gotowy. Będzie w nim aż 30 potraw z naszej kuchni - 10 dań głównych, 10 pożywnych zup i 10 przepisów na sałatki. Wszystko proste, smaczne i rozgrzewające, idealne na ten zimowy czas. Mam nadzieję, że sprzedaż ruszy już w styczniu.

Czy zdradzisz swoje plany związane z blogiem? I czy planujesz prowadzić swój kanał na YouTube? Przyznam, że sama chętnie oglądałabym filmy z miejsca, w którym mieszkasz (jest tam pięknie!), z podróży, również camperem, jak również o Waszych przygodach z trójką psów.

Dziękuję! To prawda, nasze okolice na południu Niemiec są przepiękne. Taki prezent od losu, że rzucił nas do takiej bajecznej krainy. 

Planów jest cała masa! Doba ma tylko, niestety, 24 godziny, a należę do tych osób, którym głowa pęka od nowych pomysłów. Nie lubię jednak zdradzać zbyt wiele przed wcieleniem ich w życie. Zawsze boję się, że zapeszę. Mam nadzieję, że w 2021 roku będzie się działo! YouTube jest jednak na szarym końcu mojej wyliczanki. Wydaje mi się, że tworzenie filmów jest zdecydowanie zbyt pracochłonne, instagramowe stories są łatwiejsze, ale nigdy nie mów nigdy...

Martyna dziękuję za rozmowę, czekam na premierę e-booka i nowe projekty blogowe.

Dzisiaj zapraszam Was na gościnny artykuł na temat tradycyjnych świąt Bożego Narodzenia, który Agnieszki z bloga My coffee time przygotowała w ramach Akcji Slow Święta.

Tradycyjnie, postaw na slow, czyli staropolskim obyczajem…

    Długo zastanawiałam się, jaki temat poruszyć w tegorocznej akcji „Slow Święta”. Bo jak tu zdobić z uśmiechem na ustach świąteczne drzewko, jak piec radośnie pierniczki, gdy przyszłość jest taka niepewna? Co z atmosferą i z magią Świąt Bożego Narodzenia? Spokojnie, ona jest w nas. Weź głęboki oddech, zamknij oczy i przypomnij sobie najlepsze momenty ze Świąt z minionych lat…

    Jestem pewna, że chociaż raz w życiu wypatrywałaś magicznej Pierwszej Gwiazdki. Choć może nieboskłon był zasnuty grubymi chmurami, ale Ty i tak z nosem przyklejonym do szyby patrzyłaś w ciemniejące niebo. Przy odrobinie szczęścia, chmury rozwiewał wiatr i zobaczyłaś- najpierw pierwszą, potem tysiące innych gwiazd na niebie. Znak, że można zasiąść do Kolacji Wigilijnej.

    Ale wcześniej, jeszcze coś. Niby lekkiego jak piórko, lecz cenniejszego niż  złoto. W rękach bliskich Ci osób i Twoich. Opłatek. Biały jak śnieg za oknem, delikatny jak wzruszenie, które czai się gdzieś w głębi duszy. Choć tak kruchy, dźwiga ze sobą mnóstwo emocji, które nie zawsze przechodzą przez ściśnięte gardło. Wystarczy nieśmiały uśmiech, długie spojrzenie, ono mówi wszystko. 

    Gdy wybrzmią ostatnie życzenia, siadasz przy stole nakrytym śnieżnobiałym obrusem. A na nim, wedle zwyczaju - na talerzach pyszni się dumny barszcz z wypełnionymi grzybowym farszem uszkami, karp czeka na swoją kolej razem z pierogami i ziemniakami. Do tego kompot z suszonych jabłek, gruszek i śliwek, mający zapewnić dobrobyt. Na deser makowiec i pierniki. Oto 12 potraw- bo liczy się wszystko osobno, nawet owoce w kompocie. 

    Posileni kolacją siadacie wokół pachnącej choinki. Prezenty z kolorowymi wstążkami kuszą, lecz najpierw wspólne śpiewanie polskich kolęd. Czegoś, co jest unikatowe na światową skalę. Gdy ktoś zaczyna nieśmiało nucić „Wśród nocnej ciszy”, kolejne głosy odzywają się same. Radość wypełnia serce, a uśmiech nie schodzi z twarzy przy „Gdy się Chrystus rodzi” i „Przybieżeli do Betlejem”. Kiedy wybrzmiewają ostatnie nostalgiczne słowa kolędy „Cicha noc”, zwykle ktoś zagaduje o prezenty, które tak samotnie leżące pod choinką. Lecz największym darem jest to, że jesteście wszyscy razem.

    Gdy obawa o spokojne jutro zakrada się do naszych serc, zwróćmy się ku tradycji wigilijnej. Cudowna w swej prostocie i naturalności. Bez zbędnego przepychu, blichtru i brokatu, za to ze świerkowym zapachem choinki i sianem wystającym spod białego obrusu. 

Niech te nadchodzące Święta będą właśnie takie. Ciesz się każdą ich chwilą. Nie przejmuj się prezentami, wykwintnym jedzeniem i sprzątaniem. Po prostu bądź- osobiście, przez telefon, przez Skype. Bo Twoja obecność jest dla Twoich bliskich najwspanialszym prezentem. 

Aromatycznych Świąt Bożego Narodzenia! 

Dzisiaj w ramach Akcji Slow Święta Martyna z bloga Życie w rytmie slow opublikowała ważny i potrzebny artykuł, w którym porusza temat Bożego Narodzenia w obliczu pandemii. Poniżej przeczytasz fragment tego tekstu, a po resztę zapraszam do Martyny. 

"Zwolnij.

Ciesz się tym świątecznym czasem. Poszukaj plusów tej sytuacji. Zobacz – nie musisz robić wielkich porządków i nie musisz kupować prezentów. Wiesz, jaka to oszczędność? Twój portfel będzie ci za to wdzięczny. Może w tym roku kupisz sobie coś dla siebie? I jeszcze pomożesz fundacji? A czas spędzony w kuchni? Lepienie pierogów, pieczenie piernika, robienie bigosu… W ilościach, których nie da się przejeść. Nic tylko gary i gary. A gdyby tak pójść w kulinarny minimalizm? Przygotować mało, a najlepiej zamówić coś z lokalnej restauracji i jeszcze dzięki temu wspomóc lokalną gastronomię, która w tym roku naprawdę przeżywa trudny czas? Wiesz, ile będziesz miała czasu na czytanie książek? Albo na pieczenie pierniczków z dzieciakami? 

W tym roku nie będziesz musiała myśleć o tym, by wszystko było idealnie. Zamiast tego może być kameralnie i w domowej atmosferze, a w świąteczne poranki zamiast prasować koszule i gnać na złamanie karku do ciotki, z którą wcale nie chcesz się spotkać, będziesz mogła spędzić czas w szlafroku i z kubkiem gorącej herbaty patrząc, jak twoja rodzina cieszy się z bycia razem. Może okaże się, że to właśnie są prawdziwe święta?

Może to jest TEN czas?

Czas, by zrozumieć, co jest dla nas tak naprawdę ważne?"

Więcej przeczytasz po kliknięciu na logo bloga Martyny