Nie będę rozprawiać o tym czy warto mieć platformę Netflix i jakie są jej plusy oraz minusy. Wiem jednak, że można znaleźć na niej ciekawe filmy dokumentalne o szczęściu i slow life. I o tym jest dzisiejszy tekst.

Nie ma co się oszukiwać - wszyscy chcemy być szczęśliwy, a droga do jego osiągnięcia dla każdego będzie zupełnie inna. Warto o tym pamiętać, szczególnie obecnie, gdy co jakiś czas próbuje nam się wmawiać jakiś konkretny sposób dzięki któremu mielibyśmy wreszcie poczuć się spełnieni i szczęśliwi. Jednym z nich jest chociażby rzucenie wszystkiego i wyruszenie w podróż. im dalej, im bardziej hipstersko i z dala od dobrych hoteli, tym lepiej. ale czy na pewno? Czy to właśnie ucieczka od codzienności jest gwarantem odnalezienia szczęścia? I co wspólnego ma z tym Netflix? 

Ano Netflix ma z tym tyle wspólnego, że to właśnie na tej platformie dostępny jest dokument o ucieczce od codzienności i wyruszeniu w podróż życia. Film „Expedition Happiness” jest zapisem przeżyć pary na co dzień mieszkającej w Niemczech ze swoim psem. Ona pasjonuje się muzyką i to jej utwory stanowią ścieżkę dźwiękową do filmu. On uwielbia swojego psa i zabiera go na wyprawę po szczęście. Ich przygoda zaczyna się od kupienia starego, amerykańskiego busa. Tak, dokładnie takiego, który tyle razy oglądaliśmy w filmach o nastolatkach, tylko tym razem nie jest żółty jak nowojorskie taksówki, ale przemalowany i dostosowany do potrzeb bohaterów ekspedycji. 

Ich podróż odbywa się przez piękne tereny Alaski. Wyobraźcie sobie, że przez kilkanaście dni codziennie rano budzicie się w otoczeniu wręcz dziewiczej natury, a jedyne zajęcia jakie macie zaplanowane na dzień to zabawa z psem, przygotowanie posiłków, a przede wszystkim odkrywanie i podziwianie parku krajobrazowego na Alasce. Brzmi idealnie, prawda? 

W kolejnych etapach podróży nasi bohaterowie przemierzają Stany Zjednoczone aż do Meksyku. Jeśli jesteście fanami turystyki kulinarnej to wierzcie mi – wasza ciekawość zostanie zaspokojona, a kubki smakowe pobudzone tak, że zaczniecie szukać najbliższej knajpy serwującej dania jak w Mexico. Zapragniecie poznawać lokalsów i odkrywać naprawdę piękne i nieznane zwykłym turystom miejsca. 

Razem z bohaterami filmu będziecie cieszyć się, zachwycać, ale i bać, kiedy obok ich busa raptem pojawią się czołgi z uzbrojonymi żołnierzami lub gdy trafią w gości do barona narkotykowego. A czy odnajdą na koniec szczęście? Hm… korci mnie, żeby zdradzić jeszcze więcej, ale lepiej żebyście sami obejrzeli ten film. Zwłaszcza jeśli coraz częściej macie ochotę rzucić wszystko, spakować plecak i poszukać szczęścia gdzie indziej. Film naprawdę godny polecenia. 

Ten film jest po prostu piękny. Obejrzałam go już kilka razy i… nadal nie mam dość. Zachwycające są zdjęcia, obrazy, idealnie dobrana muzyka. I przede wszystkim historia. To film pełen miłości do drugiego człowieka, do natury, do życia. Jego bohaterami są rodzice kilkuletniego chłopca, który jest narratorem filmu, i jego malutkiej siostry. A my jesteśmy świadkami ich pięknego i prostego życia. Łowienia ryby na kolację, którą tata przygotowuje nad ogniem gdzieś na plaży. Powrotu do pasji mamy, czyli surfowania (nawet w zaawansowanej ciąży). Narodzin malutkiej dziewczynki i stawiania przez nią pierwszych kroków. 

Oni żyją na własnych warunkach, poza utartymi schematami. 

Dzieci zamiast bawić się na zamkniętych salach zabaw lub zatłoczonych placach zabaw mają pełną swobodę i ogrom możliwości. Nie posiadają zabawek, tylko uczą się jak korzystać z tego co mają i… reszty nie zdradzę, tylko ponownie polecam wam ten film, mimo że słyszałam już kilka opinii, że jest wyreżyserowany, a doświadczenia rodziny wręcz nierealne. Być może, ale i tak go uwielbiam i chciałabym dla moich dzieci choć cząstkę tego, co mają pociechy rodziców-surferów. 

Proponowane przeze mnie filmy przedstawiają dwa ciekawe sposoby na poszukiwanie szczęścia, które jest bardzo ulotne. Nie ma idealnej recepty na jego osiągnięcie i jednej drogi. To od nas zależy czy będziemy czuli się spełnieni i szczęśliwi w życiu. Aby tego doświadczać trzeba najpierw zacząć doceniać to co mamy i że mniej często znaczy więcej, o czym przeczytacie tutaj. Dobrze jest też czerpać z wiedzy i doświadczeń starszych osób. Wiecie, że jedną z najczęściej wymienianych tuż przed śmiercią rzeczy, których żałują jest zaniedbywanie bliskich i pozostawanie w swojej strefie komfortu? Więcej o tym przeczytacie tutaj. 

I tak już na koniec – szczęśliwym można być niezależnie od tego, co posiadamy, bo to od nas i naszego nastawienia zależy czy będziemy narzekającymi na wszystkich i wszystko gburami czy może cieszącymi się z życia osobami. 

Spokój, harmonia, szczęście i spełnienie - to wszystko może osiągnąć każdy z nas. Nic jednak nie wydarzy się samo i trzeba trochę popracować, by to osiągnąć. W tym artykule dostajesz aż dziesięć wskazówek od mistrza Dalajlamy, dzięki którym możesz wieść lepsze życie. Powodzenia!

Ta zasada powinna być priorytetem każdego człowieka. Zdrowie jest najcenniejsze i powinniśmy o nie szczególnie dbać. Zdrowe odżywianie, regularna aktywność fizyczna i odpowiednia liczba godzin snu to klucz do bycia zdrowym i szczęśliwym człowiekiem. Niektórzy uważają, że jak jesteś zdrowy to masz wszystko, co jest niezbędne by ruszyć na podbój świata. Trudno nie zgodzić się z tym prawda?

Pozbywanie się zbędnych rzeczy jest ostatnio bardzo popularne. Jeśli jeszcze nie jesteś przekonana, że odgracenie i uporządkowanie mieszkania może korzystnie wpłynąć na twoje samopoczucie i jakość życia, to wykonaj proste i szybkie ćwiczenie. 

Jesteś w biurze i musisz dokończyć projekt dla klienta. Dookoła ciebie piętrzą się dokumenty, na biurku stoi kubek po wczorajszej kawie, rozrzucone długopisy, a gdzieś po między tym wszystkim jesteś ty i twój komputer na którym starasz się pracować. Czy czujesz się przytłoczona i masz wrażenie, że nic ci nie wychodzi?

A teraz dla odmiany wyobraź sobie czyste biurko w pokoju urządzonym w minimalistycznym stylu, gdzie aż chce się przebywać. Jakie masz teraz odczucia? 

Oczyszczenie przestrzeni bywa mozolne, nudne, ale naprawdę podnosi jakość życia.

Trudno jest wyjść ze spotkania z koleżanką z uśmiechem na twarzy, gdy przez godzinę wysłuchiwało się narzekania na dosłownie wszystko i otrzymało się solidną dawkę plotek z życia wspólnych znajomych, nawet jeśli się o nie nie prosiło. Unikaj osób, które pozbawiają cię pozytywnej energii oraz tych, które mają w zwyczaju brać co się da od ciebie nie dając nic w zamian.

To chyba oczywiste. Jeśli dwie osoby kłócą się o coś, np. dzieci o to, które z nich więcej czasu poświęca na opiekę nad ich starszą mamą, to lepiej nie wtrącać się. Zapewne każda z nich ma trochę racji w tym co mówi, ale to nie naszym zadaniem jest wypracowanie rozwiązania tej sytuacji, czyli chociażby opracowania grafiku opieki nad mamą, który byłby sprawiedliwy. Nie zawsze uda nam się pomóc innym w ich waśniach.

Jest to z pewnością niezwykle trudne, ale podobno przynosi ulgę. Wiele razy słyszałam, że pogodzenie się z kimś po latach sprawia wrażenie pozbycia się z barków ogromnego i zbędnego ciężaru.

Kilka razy zdarzyło mi się dać komuś słowo i go nie dotrzymać i bardzo długo czułam się później fatalnie z tego powodu. Często obiecujemy innym coś, bo chcemy sprawić im przyjemność, chcemy by wierzyli, że mogą na nas polegać, ale finalnie okazuje się, że choćbyśmy bardzo chcieli, to nie możemy dotrzymać słowa. Dlatego też lepiej dobrze zastanówmy się, czy możemy spełnić czyjąś prośbę nim zgodzimy się na nią.

Trudno jest iść przez życie z uśmiechem na twarzy, gdy codziennie nie robi się nic, co sprawiałoby przyjemność. Nie zawsze nasza pasja będzie naszą pracą i nie zawsze przeistoczy się ona w dochodowy biznes. Zamiast z niej rezygnować warto jest poświęcać na nią czas już po wyjściu z biura. Warto jest zabiegać o możliwość robienia tego, co czyni nas szczęśliwymi. 

Możesz wściekać się, krzyczeć, płakać lub tupać nóżką, a to i tak nic nie zmieni, bo nie zawsze masz wpływ na wszystko, co cię spotyka. Warto to sobie uświadomić i nie stresować się bez potrzeby. 

Nawet jeśli twoja praca jest twoją pasją, to koniecznie znajdź czas by odpocząć. Relaks jest jednym z filarów zdrowia i musisz znaleźć na niego czas. Nawet jeśli miałby to być dwudziestominutowy spacer, to i tak warto.

Pieniądze może i szczęścia nie dają, ale są potrzebne. Racjonalne zarządzanie własnymi finansami to podstawa. Przeanalizuj swoje wydatki, zarobki oraz długi, jeśli je posiadasz. Spłać karty kredytowe i postaraj się nie brać z banku kolejnych. Zanim postarasz się o pożyczkę lub kredyt najpierw dokładnie zastanów się czy tego potrzebujesz, czy cię na to stać. Nie wyobrażam sobie jak można spać spokojnie z trudnym do spłacenia kredytem i dużymi długami. 

Do tych dziesięciu zasad dopisałabym jeszcze jedną - nie porównuj się z innymi i nie przejmuj się tym co mówią, w końcu nie da się przecież zadowolić wszystkich. 

Jeśli interesuje cię temat szczęścia, spełnienia i harmonii, to przeczytaj także:

Dzień każdej mamy jest po brzegi wypełniony zadaniami. Ich ilość niekiedy zdaje się nie mieć końca i choćbyś starała się z całych sił to bardzo często nie uda ci się skreślić wszystkiego z twojej "to do list". Zwłaszcza jeśli między nogami plączą ci się dzieci, które co chwilę domagają się twojej uwagi. Być może wydaje ci się, że twoje obecne życie przypomina jazdę bez trzymanki a od slow life oddziela cię wielki mur, ale zanim na zawsze porzucisz starania by być slow mamą najpierw przeczytaj ten artykuł. Zobaczysz, że to naprawdę możliwe.

(slow)Mama daje radę, dzięki tym kilku zasadom

1. Akcja organizacja

2. Skup się na jednym zadaniu

Nieważne co robisz - zawsze skupiaj się na jednym zadaniu.

3. Nie bój się prosić o pomoc

4. Nie rób wszystkiego sama

5. Twoje dziecko nie bierze udziału w konkursie

Zanim urodzili się chłopcy wiele razy słyszałam opinie, że kobiety zmieniają się po porodach i mają dziwną potrzebę, by prawić innym rodzicom morały. Nie do końca chciałam w to wierzyć i wydawało mi się, być może naiwnie, że jednak kobiety-matki wspierają się. Okazało się, że częściej dostaniesz reprymendę, że coś źle zrobiłaś niż ktoś poklepie cię po plecach i powie "Hej, jest OK!".

Nie mam pojęcia skąd w nas, kobietach, bierze się taka beztroska w prawieniu morałów innym matkom. Każda z nas nie ma lekko, bo wychowywanie dzieci to nie jest sielanka, a po porodach nie trafiamy do krainy mlekiem (no może trochę tak:) i miodem płynącej. Wszystko, co robimy wokół dzieci to niezwykle wymagająca praca, która nigdy nie kończy się. Dlatego też nie rozumiem tej krytyki i złośliwych uwag od innych matek.

Być może widujesz takie w kolorowych czasopismach, filmach lub na Instagramie, ale nie łudźmy się - niezwykle ciężko jest mieć idealnie wysprzątany dom, codziennie ciepły domowy obiad i kolację, figurę jak Jennifer Aniston i dobrze rozwijający się kobiecy biznes, a przy tym być oddaną i kochającą matką. Ups... i jeszcze mieć czas dla męża lub partnera i przyjaciół. Nie jesteśmy robotami i dobrze że coraz więcej kobiet mówi o tym. Dobrze, że są blogerki, które piszą wprost, że nie jest u nich idealnie, bo w końcu trochę udaje się zburzyć mit idealnej matki. Choćbyś nie wiem jak starała się, to zawsze znajdzie się ktoś, kogo zdaniem coś robisz źle.

Nie założyłaś dziecku ciepłej bluzy i czapki, gdy termometr wskazuje poniżej siedemnastu stopni Celsjusza - jesteś złą matką, bo narażasz dziecko na przeziębienie.

Nie ugotowałaś obiadu tylko podgrzałaś gotowe danie ze słoiczka i znowu źle. 

Włączyłaś bajkę, żeby móc w spokoju zjeść pierwszy od paru godzin posiłek - jesteś złą matką, bo dzieci które oglądają telewizję mogą być nadpobudliwe i generalnie zachowywać się jakby miały ADHD.

Nie masz domu wysprzątanego tak, że zdałabyś test białej rękawiczki Perfekcyjnej Pani Domu - jesteś złą matką.

Nie biegniesz z przerażoną miną do dziecka, które płacze, bo nie dostało tego, co chciało lub po prostu coś mu się nie udało - postępujesz źle.

Twoje dziecko dobrze bawi się ze swoim rodzeństwem i generalnie nie zwraca na ciebie uwagi, więc bierzesz na chwilę telefon, by przejrzeć ulubioną stronę internetową i... słyszysz, że ciągle siedzisz z telefonem w ręku zamiast bawić się z dziećmi.

Nie nosisz dziecka na siłę na rękach, tylko pozwalasz by zasypiało tak, jak jemu odpowiada - jesteś złą matką.

Nie założyłaś bucików i pozwoliłaś, by dziecko biegało z gołymi stopami po trawie - narażasz je na to, że... stanie na kamień i rozpłacze się.

Wywietrzyłaś sypialnię malucha przed snem i znowu źle zrobiłaś, bo... nieprzyjemnie jest przykryć się chłodną kołdrą.

Zrezygnowałaś z prasowania wszystkich ubranek dzieci, więc otrzymujesz kolejny minus.

Nie kupujesz jedynie lub wcale nowych ubranek tylko używane - jak ty możesz to robić swojemu dziecku?

Nie siedzisz przy swoim dziecku non stop, tylko dajesz mu trochę swobody, by samo poznawało świat i bawiło się - za mało interesujesz się swoim dzieckiem.

Dałaś niemowlakowi smoczka, gdy płakał i nie mogłaś go uspokoić - jesteś złą matką, bo powinnaś... głaskać maluszka po główce, aż przestanie płakać. Jeśli jesteś mamą bliźniaków lub trojaczków, też powinnaś głaskać je po główkach.

Myślę, że każda mama mogłaby dopisać co najmniej kilka innych złotych rad otrzymanych od innych matek, babć, cioć. Kiedyś nieustannie próbowałam tłumaczyć się dlaczego robię inaczej niż oczekuje tego ta osoba, ale nie miało to żadnego sensu.

Nie da się zadowolić wszystkich, a jedynymi osobami na których szczęściu powinno nam zależeć to my same, nasze dzieci i drugie połówki. 

Jeśli twoje dzieci lubią zasypiać w wózku lub tuląc się do ciebie na dywanie albo łóżku, to czemu miałabyś im odbierać te chwile? Jeśli masz nie jeść przez dziesięć godzin podczas których dziecko domaga się cały czas twojej uwagi, to lepiej włącz mu tą bajkę na kilka minut i zjedz, by mieć siłę bawić się z małym słodziakiem.




Jeśli myślisz, że jesteś Najgorszą Matką Na Świecie, a zapewne tak nie jest, to koniecznie przeczytaj książkę "Liga (nie)złych mam. Egoistki z miłości" Avital Norman Nathal, w której zawarte są historie kilkunastu matek. Każdej z nich zdarzyła się jakaś mniejsza lub większa wpadka, każda usłyszała, że coś robi źle. Niejedną z nich inni rodzice "zabijali wzrokiem" z byle powodu, bo nie potrafiły szybko uspokoić płaczącego dziecka, bo ich dziecko rozlało wodę na rysunek koleżanki z przedszkola. Przykładów mogłabym wymienić mnóstwo, ale lepiej będzie jeśli sama przeczytasz te historie. Ta książka podnosi na duchu, działa krzepiąco, ale jest też momentami zabawna.

Jeśli jesteś posiadaczką Netflixa to włącz serial The let down. Jest zabawny i do bólu szczery. Utwierdzisz się w przekonaniu, że wszystko z tobą jest OK, a przy okazji będziesz się nieźle bawić obserwując poczynania młodej mamy.  

A jeśli następnym razem w rozmowie z tobą uaktywni się jakaś Mama Dobra Rada to po prostu nie bierz do siebie tego co mówi, nie przejmuj się i przede wszystkim nie tłumacz się jej. Sama najlepiej wiesz, co dla twojego dziecka jest najlepsze. I pamiętaj, że każda mama jest Mama Hero.

Ten przepis jest idealny dla osób, które nie chcą marnować jedzenia i spędzać dużo czasu w kuchni. Jeśli masz banany dojrzałe tak bardzo, że ich skórka jest prawie czarna, to nie wyrzucaj ich, tylko zrób budyń. Będzie idealny na śniadanie lub słodką przekąskę w ciągu dnia. To także dobre rozwiązanie dla rodziców, którym zależy na tym, by ich dzieci jadły zdrowe słodkości. 

• 3 małe dojrzałe banany
• 3 łyżki ugotowanej kaszy jaglanej
• płatki czekolady mlecznej lub gorzkiej

Piekarnik rozgrzej do temperatury 200 stopni. Skórę bananów przekrój po całej ich długości tak, by nie naruszyć owoców. Na blachę wyłożoną papierem do pieczenia połóż banany i trochę rozchyl ich skórę. Piecz je przez ok. 15 minut. W tym czasie ugotuj torebkę kaszy jaglanej. 

Upieczone banany obierz ze skórek i przełóż do garnka. Następnie dodaj trzy łyżki ugotowanej kaszy jaglanej i całość zmiksuj blenderem (użyłam ręcznego) na jednolity krem. Gotowy budyń przełóż do miseczki, posyp startymi płatkami czekolady i dodaj wybrane przez ciebie owoce. 

Pamiętaj, że banany pozostawione bez skórki szybko czernieją, dlatego lepiej zjedz budyń od razu po przygotowaniu.

A jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym jak nie marnować jedzenia to koniecznie przeczytaj ten artykuł.

Smacznego!

W tym miesiącu mój brat miał urodziny i postanowił hucznie je uczcić w gronie znajomych. Zaprosił kilkanaście osób, wybrał odpowiednie miejsce za miastem na ognisko. Miały być tańce, rozmowy o wszystkim i o niczym, pieczone kiełbaski i generalnie najlepsza urodzinowa impreza jaką do tej pory miał.

Suma drobnych radości

Szczęście to obiad zjedzony w spokoju, rozmowa z przyjaciółką, godzina z książką i kubkiem dobrej herbaty, zabawa z dziećmi, spontaniczna kąpiel w jeziorze. 

Każdy z nas chciałby być szczęśliwym człowiekiem i przejść przez życie tak, by pod jego koniec niczego nie żałować. Wiemy już, że nie ma idealnej recepty na szczęście i bycie spełnionym, inaczej tak wiele osób nie zmagałoby się z depresją. Jednak dzięki doświadczeniom i wiedzy Bronnie Ware każdy z nas będzie mógł powiedzieć "Tak, jestem szczęściarzem!".

Bronnie Ware to wyjątkowa kobieta, która swoje życie zawodowe poświęciła na opiekowanie się umierającymi pacjentami w Australii. Każdemu z nich towarzyszyła w jego ostatnich dziesięciu, dwunastu tygodniach życia. Można byłoby stwierdzić, że po co? Kto chciałby spędzać czas z umierającymi osobami, kiedy można robić tyle innych rzeczy? Bronnie patrzyła na to jednak inaczej. Była pielęgniarką i świadomie wybrała taką, a nie inną drogę. I choć nie była ona łatwa, często okupiona bezsilnością i smutkiem, to wyciągnęła z niej wielką lekcję. Dzięki swoim podopiecznym pozyskała wiedzę dotyczącą tego, co sprawia, że czujemy się szczęśliwi. Jeśli myślisz teraz, że to pieniądze i dom z basenem, to nawet nie wiesz jak bardzo mylisz się.

Chyba każdy z nas niejednokrotnie doświadczył porównań z innymi osobami i słyszał rady "Kaśka tak zrobiła i dobrze na tym wyszła, więc i ty spróbuj". Jasne, nam też może się udać to co Kaśce, ale po co? Dlaczego mamy kogoś naśladować i spełniać oczekiwania innych zamiast robić coś po swojemu? Trzeba czasami wyjść po za utarty schemat i zacząć działać w zgodzie ze sobą, by później nie stwierdzić, że jesteśmy nieszczęśliwi i sfrustrowani.

Bronnie Ware przyznała, że niemal każdy mężczyzna, którym opiekowała się powiedział, że żałuje, iż tak mało czasu poświęcał na życie rodzinne i rozwijanie swoich pasji. To kolejny dowód na to, że owszem - praca i wzbogacanie się są ważne, ale nie mogą stać się głównym naszym celem. Inaczej przestaniemy dostrzegać naszych bliskich, zaczniemy omijać wyjątkowe chwile, które mogłyby sprawić nam radość lub przyjemność. 

Często jesteśmy tak zabiegani i zajęci swoimi sprawami, że przestajemy dbać o nasze relacji z innymi. Kiedyś przeczytałam, że z miłością jest jak z masłem i odrobina świeżości utrzymuje ją przy życiu. Z przyjaźnią jest podobnie i dobrze jest pamiętać, że to dwie strony muszą starać się, by ta relacja przetrwała. To właśnie braku przyjaciół żałowali podopieczni Bronnie.

Całe życie uczymy się jak powinniśmy zachowywać się w konkretnych sytuacjach. Uczymy się też jak panować nad emocjami. Wystarczy, że w pracy ktoś zauważy iż uroniłaś łzę a już zostajesz nazwana cię histeryczką lub nadwrażliwą. Tłumienie emocji ma niekorzystny wpływ na nasze zdrowie, zwłaszcza psychiczne. Poza tym trudno jest ciągle być grzeczną i powściągliwą dziewczynką mówiącą "dziękuję" i "przepraszam". Dlaczego nie mielibyśmy prawa śmiać się do łez z jakiegoś dowcipu? Dlaczego nie możemy płakać, gdy naprawdę jest nam smutno lub powiedzieć wreszcie cioci, która ciągle ocenia czy przytyłyśmy czy nie, żeby wreszcie przestała? Czas na przebudzenie.

Ile z nas żyje tak jakby tego chciało? Ile z nas realizuje swoje pasje i marzenia? Niektórych może ograniczać strach przed tym co nowe i nieznane. Inni być może obawiają się tego, co powiedzą najbliżsi. Podopieczni Bronnie Ware przyznali, że szczęście to wybór na który oni nie zdecydowali się. Zamiast zaryzykować i żyć po swojemu wybrali pozostanie w strefie komfortu i postępowanie według dobrze znanego i powielanego przez wiele osób schematu. 

Być może to wszystko brzmi banalnie. Być może ktoś stwierdzi, że gdyby był starszym człowiekiem z milionami na koncie to byłby szczęśliwy. Nie ma jednej recepty na szczęśliwe i pełne spełnienia życie. Każdy z nas jest inny, ma inne predyspozycje i możliwości. Nie każdy odnajdzie się w życiu przepełnionym dalekimi podróżami, a wędrówki z plecakiem będą dla niego męczarnią. Jedni odnajdą szczęście w skromnym życiu gdzieś na skraju wsi w otoczeniu natury a inni będą szczęśliwi, że udało im się rozkręcić swój biznes i wybudować dom z basenem. Kluczem do wszystkiego jest postępowanie w zgodzie ze sobą i swoimi pragnieniami. Każdy powinien przejść przez życie realizując swój plan a nie mamy, taty lub babci. Możemy słuchać rad, ale ostatecznie decyzja należy do nas. I to od nas zależy czy jako staruszkowie w wygodnym fotelu powiemy "Tak, miałam/miałem fajne życie". Powodzenia!