Nazywany jest "najseksowniejszym dziadkiem" i sensacją Internetu. W wieku osiemdziesięciu lat spełnił swoje marzenie, jedno z wielu, i został modelem. Zawojował świat mody, podbił media społecznościowe i zaczął dzielić się z innymi swoimi przemyśleniami i doświadczeniem na temat życia i osiągania wyznaczonych celów. Poznajcie jego przepis na życie, sukces i szczęście.

Deshun urodził się w jednej z chińskich prowincji. Obecnie może pochwalić się ciałem, którego nie jeden dwudziestolatek może mu pozazdrościć. Płaski brzuch, umięśnione i wysportowane ciało to jego wizytówka. Jednak jak sam mówi, na ten dzień, gdy osiągnął taką figurę i gdy został modelem pracował przez całe życie. Nic nie zadziało się od razu, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Jego sukces jest sumą działań, często drobnych, na wielu płaszczyznach. 

Jego droga do modelingu nie była łatwa. Zanim został okrzyknięty sensacją świata mody zajmował się innymi zawodami. Najpierw w wieku 24 lat został aktorem. A mając dwadzieścia lat więcej, zmienił swoją profesję, by nauczać języka angielskiego. 

Jego losy potoczyły się tak, że w wieku 49 lat znowu zaczynał od zera. Przeniósł się do Pekinu i tam założył swoją grupę pantomimy. Dokładnie rok później poszedł na siłownię pierwszy raz w życiu i tak zaczęła się jego przygoda ze sportem.

Deshung Wang

W wieku 57 lat wrócił do aktorstwa, czyli do tego, czym zajmował się na początku swojego życia zawodowego. Jednocześnie nie przestawał ćwiczyć, a nawet zintensyfikował swoje treningi, ale miał wtedy... 70 lat! Wyobrażacie sobie ćwiczyć więcej i intensywniej niż kiedykolwiek, gdy macie tyle lat? Zazwyczaj w tym wieku aktywność fizyczna ogranicza się jedynie do krótkich spacerów, a Deshung pokazuje, że można inaczej. Podobnie jak niesamowita Polka - Irena Wielocha, która ma 66 lat i zachwycającą figurę. Naprawdę mogłaby zawstydzić nie jedną młodą dziewczynę i sama chciałabym mieć tak wyrzeźbione, wysportowane ciało. Pani Irena prowadzi na Facebooku i Instagramie swoje profile o nazwie Kobieta zawsze młoda.

Deshung Wang

A wracając do Deshunga, to pierwszy raz na wybiegu jako model stanął mając 79 lat. Rok później został okrzyknięty sensacją, odkryciem i niesamowitym zjawiskiem. Ale przede wszystkim inspiracją dla wielu osób, zwłaszcza młodych, którym niekiedy wydaje się, że już za późno na spełnianie marzeń. Za późno na zaczynanie czegoś nowego i działanie w dziedzinie, której do tej pory nie znaliśmy. I kto by pomyślał, że mając 80 lat będzie pracował jako model, wystąpi w kampanii Reebok i stanie się wzorem do naśladowania.

Możesz zarzekać się, że w twoim życiu nie ma miejsca na slow life, a cała ta idea to po prostu kolejna moda wykreowana przez media. A co najważniejsze - nie ma nic wspólnego z prawdziwym życiem, bo przecież nikt nie ma czasu na to, żeby spacerkiem iść do autobusu lub ze stoickim spokojem stać w kolejce do kasy w sklepie, gdy za chwilę masz odebrać dziecko z przedszkola lub zacząć egzamin. Zgadzam się, są sytuacje, kiedy trudno jest zwolnić, ale są też takie, kiedy najwięksi prześmiewcy i sceptycy zaczynają żyć wolniej.

Gdybym miała wymienić powody przez które wiele osób rezygnuje ze zwolnienia tempa życia, to tematów na artykuły starczyłoby mi na kilka miesięcy. Naprawdę bywamy bardzo pomysłowi w wymyślaniu wymówek dlaczego danej rzeczy nie robimy. Kiedyś od koleżanki usłyszałam, że slow life to pretekst dla leniuchów by nic lub niewiele robić i ona do tej grupy z całą pewnością nie zamierza się zaliczać. Na nic zdały się próby wyjaśnienia, że slow life to nie rezygnacja ze wszelkich aktywności, wręcz ograniczenie ich do minimum, i że takie życie nie ma nic wspólnego z mieszkaniem w małej chatce na skraju lasu i żywienie się tylko tym, co wyhodujesz lub znajdziesz. A tak właśnie niektórzy nadal postrzegają slow life, choć na szczęście coraz więcej w tej kwestii zmienia się na lepsze. 

Pomimo tychże zmian cały czas można spotkać osoby, które nie próbują zgłębić tematu, tylko od razu wyśmiewają swoich rozmówców. Bo niby jak to - slow w mieście, z dzieckiem, pracą, własnym biznesem, etc.? A właśnie tak, da się z tym wszystkim wieść wolniejsze życie. Bardziej świadome życie, w którym doceniasz to, co obecnie dzieje się w nim. Świadomie spędzasz czas z najbliższymi, czyli jesteś obecny nie tylko ciałem, ale i duchem. Jeśli razem oglądacie film, to nie sięgasz po kilku minutach po telefon, żeby sprawdzić ulubione portale. Jeśli opiekujesz się dzieckiem, to aktywnie, a nie siedzisz obok również z telefonem lub książką. Jasne, możesz tak zrobić, ale nie miej później pretensji do wszystkich, że dziecku stała się krzywda, bo zwyczajnie nie upilnowałeś go. Nie krzycz na dziecko, że coś zepsuło, bo prawdopodobnie w ten sposób chciało zwrócić na siebie twoją uwagę. Nie obwiniaj żony lub męża, że z tobą dziecko nie chce się bawić ani przytulić się do ciebie skoro wasz wspólny czas wiąże się z tym, że każde z was zajmuje się swoimi sprawami. W ten sposób nie da się stworzyć bliskiej relacji i to właśnie ty jesteś za to odpowiedzialny. 

Nie ma nic złego w rozwijaniu własnych zainteresowań, robieniu kariery czy przeglądaniu mediów społecznościowych. Jednak kiedy spędzasz czas z rodziną odłóż to wszystko. Nie noś telefonu w kieszeni, bo może za chwilę ktoś do ciebie zadzwoni lub dostaniesz służbową wiadomość. Spokojnie, zdążysz dobiec do telefonu. 

Jeśli chcesz rozwijać swoją karierę zawodową i zależy ci na powiększaniu majątku, to też nie ma w tym nic złego. Nie rób tego jednak kosztem najbliższych, inaczej możliwe, że zostaniesz z dużą sumą pieniędzy na koncie sama. Kluczem do szczęśliwego, świadomego życia jest odnalezienie balansu, docenianie tego, co mamy, dążenie do celu w swoim własnym tempie, które nie musi być wyścigiem. 

Świadome życie

Często jednak to, co napisałam wyżej nie wystarcza, by przekonać kogoś, że można trochę zmienić swoje nastawienie i postępowanie, by żyć wolniej. Dopiero wypadek lub choroba powodują, że uświadamiamy sobie, iż nie chcemy dłużej biec przez życie. Często w trudnych i niespodziewanych sytuacjach dochodzimy do wniosku, że przecież można inaczej. Nie trzeba od razu robić wielkiej rewolucji. Wystarczy wprowadzić najpierw małe zmiany, a dopiero gdy będziemy czuli się pewnie - kolejne. 

Możesz śmiać się i twierdzić, że to brednie, ale zastanów się, ile razy zamiast siedzieć po godzinach w pracy wracałaś do domu wcześniej, bo twoje dziecko miało wysoką gorączkę? A wtedy, gdy twój maluszek musiał zostać w szpitalu przez kilka dni? Czy wówczas nie byłaś przy nim? Nie wspierałaś go?

Znam wiele kobiet, ale też mężczyzn, którzy mają dobre prace, robią kariery, ale gdy ich dzieci zaczynają chorować starają się wszystko ustalić tak, by być przy swoich pociechach. Naprawdę być, a nie siedzieć obok z laptopem i wykonywać kolejne zadania z projektu. Jasne, czasami jest to niezwykle trudne, niekiedy wydaje się wręcz niemożliwe i jedyne na co masz ochotę to zacząć krzyczeć lub usiąść w kącie i płakać z bezsilności, ale to nic nie da. Czasami trzeba zacisnąć zęby i zrobić to, co jet konieczne, to co jest najważniejsze w danym momencie. Często w takich momentach zmieniamy swoje priorytety, wartości.

Czasami trzeba odłożyć na bok swoje marzenia, ambitne plany i dać z siebie sto procent w innym obszarze. Nasze cele nie znikną. Zrealizujemy je, ale później, gdy będziemy mogli poświęcić na to czas. Nie łudźmy się, osiągnięcie wszystkiego na raz jest raczej niemożliwe i trzeba dokonywać wyborów. Nie są one łatwe i z własnego doświadczenia wiem, jak wielkie rozterki towarzyszą podejmowaniu tak ważnych decyzji i przewartościowywaniu pewnych spraw. Jednakże czasami trzeba coś odłożyć do "poczekalni" i skupić się na tym, co obecnie jest najważniejsze. Trzeba czasami zwolnić i zazwyczaj robimy to właśnie wtedy, gdy musimy zmierzyć się z trudnymi zdarzeniami w naszym życiu.

Niezwykle prosty przepis na placki bananowe, które przygotujesz w pięć minut! Są pyszne, idealnie nadają się na śniadanie, a mimo tego że są wegańskie z pewnością będą smakować wszystkim, których nimi poczęstujesz. To jak - spróbujesz?

Wszystkie produkty niezbędne do przygotowania placków bez problemu kupisz w spożywczym sklepie lub markecie. Te placki są idealne dla osób, które z różnych powodów unikają produktów zawierających mleko, jaja oraz gluten. A do tego ich przyrządzenie jest bardzo proste i nie ma szans, żeby się nie udały.

Banana pokrój w plasterki i wrzuć do garnka lub miski. Następnie dodaj mąkę kokosową, otręby i mleko roślinne (użyłam migdałowego, ale nadawać się będzie każde inne), po czym wszystko zblenduj. Powstałą masę formuj w niewielkie placuszki i smaż na rozgrzanej na patelni oliwie aż zarumienią się. 

Placki bardzo dobrze komponują się z lekko kwaskową konfiturą, np. z porzeczki. 

Smacznego!

Może wydawać ci się, że to czcze gadanie typowe dla psychologów lub coachów, ale trudno nie zgodzić się ze stwierdzeniem, że nasze nastawienie jest kluczowe. Od naszej reakcji zależy dalsze powodzenie danego przedsięwzięcia i działania, jakie podejmiemy. Tylko od nas zależy czy będziemy wiecznie sfrustrowani i niezadowoleni z życia czy wręcz przeciwnie - będziemy potrafili dostrzegać plusy danej sytuacji i działać. To jak - chcesz dowiedzieć się więcej?

Kiedyś William Shakespeare powiedział, że 

Trudno nie zgodzić się z tym stwierdzeniem, ale bardzo często zapominamy o nim. W przypadku niepowodzeń o wiele łatwiej jest obwiniać wszystkich dookoła i narzekać, że po prostu nie mamy szczęścia, zamiast przeanalizować swoje postępowanie i działania. Być może to nasze postępowanie i wybory sprawiły, że coś poszło inaczej niż planowaliśmy. Warto wówczas z pokorą przyznać, że faktycznie sami jesteśmy sprawcami zamieszania i spróbować zrobić wszystko, by było lepiej. Zamiast narzekać, że mamy pecha, nic nam się nie udaje i jesteśmy w beznadziejnej sytuacji lepiej najpierw przeanalizować sytuację. Zastanowić się czy rzeczywiście jest tak źle, jak nam się wydaje i zacząć działać. Nie ma sensu obrażać się i wściekać, że tak czegoś chcieliśmy i planowaliśmy, a znowu się nie udało.

W każdej, naprawdę każdej sytuacji można znaleźć pozytywne aspekty, choć nie jest to łatwe. 

Przykładowo jakiś czas temu z rodziną wyjechałam na kilka dni nad morze. Wcześniej dokładnie ustaliliśmy z mężem, gdzie chcemy się zatrzymać i jakie kryteria ten obiekt musi spełniać. Zależało nam na tym, żeby był m.in. blisko plaży i rzeczywiście znaleźliśmy taki apartament, który spełnił to i inne nasze wymagania. Nie sprawdziliśmy jednak dokładnie na jakim terenie położona jest miejscowość do której jechaliśmy. Owszem, wiedzieliśmy dokładnie gdzie się znajduje i jakie mamy możliwości, ale nie pomyśleliśmy, że każdy spacer z wózkiem będzie wiązał się z jego wpychaniem pod górę, bo w naszej miejscowości znajdują się pagórki. W ciągu tych kilku dni nad morzem miałam przygotowywać się do 9. Biegu Wegańskiego, ale na miejscu okazało się, że o bieganiu raczej będę mogła pomarzyć. Po całym dniu spędzonym z chłopcami na plaży, zabawie i spacerach, włącznie z wpychaniem wózka pod górę, nie miałam już siły wskakiwać w sportowy strój i ćwiczyć. W tej sytuacji mogłam denerwować się, wylewać łzy i narzekać, że nie uda mi się ukończyć z sukcesem najbliższego biegu. Zamiast tego postanowiłam dostrzec plusy tej sytuacji. Owszem, nie mogłam biegać, ale za to spędziłam dużo czasu z dziećmi i mężem. Cudownie było obserwować jak cieszą się podczas spacerów, jak bawią się w piasku, kąpią w morzu lub uciekają przed falami niekiedy nieporadnie upadając na pupki.

A jeśli chodzi o treningi to one w gruncie rzeczy też były, tylko że inne niż planowałam. Codziennie pokonywałam kilka kilometrów, a do tego dzięki wpychaniu bliźniaczego wózka pod górę, który z dziećmi waży niemal trzydzieści kilogramów, wzmocniłam mięśnie nóg i rąk. Gdy po powrocie z wakacji poszłam na trening bez problemu przebiegłam półtora kilometra, mimo że wcześniej zazwyczaj musiałam zrobić sobie na tym krótkim odcinku małą przerwę. I o to właśnie chodzi, żeby doszukiwać się pozytywów w sytuacjach, które pozornie wydają się beznadziejne.

Jak przekuć porażkę w sukces?

Pewnie teraz niektórzy z was zaprotestowaliby, że brak możliwości realizacji swoich potrzeb, planów to nie to samo co np. choroba lub utrata pracy. Zgadzam się z tym, ale i w tym przypadku wiele zależy od naszego nastawienia. Nikt z nas nie jest wolny od problemów. Ja także zmagam się z nimi na różnych polach, a mimo tego nie załamuję rąk, tylko staram się działać, dostrzegać jakieś pozytywy, nie stać w miejscu i nie użalać się nad sobą, mimo że bywają dni, kiedy najchętniej zamknęłabym się we własnej skorupce chroniącej przed wszystkim. Tylko, że to nie jest rozwiązanie.



Jest mnóstwo osób, które mają za sobą różne, często bardzo trudne doświadczenia, ale pomimo nich udało im się osiągnąć wyznaczone cele i przekuć to, co pozornie wydawało się sytuacją bez wyjścia w sukces. Jedną z takich osób jest z pewnością Nick Vujicic, który urodził się bez rąk i bez nóg. Jak myślisz, jak musiał się czuć jako dziecko? Ile razy koledzy i koleżanki drwili z niego lub natarczywie patrzyli, jak sobie radzi? Jego rodzice niejednokrotnie martwili się, jak ich ukochany syn poradzi sobie, o czym Nick doskonale wiedział i postanowił, że zrobi wszystko, co może by być samodzielnym, co nie było wcale takie łatwe. Postanowił, że będzie żyć tak, jak wszyscy inni, jak ci, którzy nie są pozbawieni rąk czy nóg. Nauczył się surfować, pływać i został mówcą motywacyjnym. Założył własną firmę, prowadzi audycję radiową i jeździ po całym świecie ze swoimi wykładami, by motywować innych. A co ty zrobiłbyś na jego miejscu?

Inny przykład to Martyna Wojciechowska. Podczas nagrywania jednego ze swoich programów złamała kręgosłup i lekarze nie dawali jej szans na to, że będzie chodzić, nie mówiąc o jeździe na motorze czy wspinaczce. Przez siedem miesięcy nosiła metalowy gorset sięgający od szyi do spojenia łonowego. Z czasem dość niechętnie zaczęła ćwiczyć, aż któregoś dnia za namową przyjaciółki - dziennikarki Anity Werner - obejrzała Fakty TVN w których wyemitowano materiał o zdobyciu szczytu Shisha Pangma przez Piotra Morawskiego i Simona Moro. I to był bodziec do zmiany nastawienia. Do zaprzestania użalania się nad sobą i krótkowzroczności.

"Kiedy jest tak bardzo, bardzo źle, to musisz przesunąć horyzont. Nie możesz myśleć o tym, że następnego dnia trzeba wstać i ćwiczyć, żeby dojść do jakiejś tam formy. Musisz spojrzeć na tyle daleko, żeby dojście do formy było tylko  nic nie znaczącym etapem, bo prawdziwy cel leży znacznie dalej."

Początkowo entuzjazm Martyny i pomysły, by intensywniej ćwiczyć, w tym biegać, spotykały się z dezaprobatą lekarzy, aż trafiła na takiego, który przyznał, że kręgosłup w sumie jest zrośnięty, więc raczej nie ma przeciwwskazań do powrotu do aktywności. Pomimo potwornego niekiedy bólu nie poddawała się, tylko ćwiczyła. Robiła wszystko, by odzyskać sprawność, poprawić kondycję, wydolność organizmu po to, by osiągnąć cel, jaki sobie wyznaczyła, żeby zdobyć Mount Everest. I udało jej się. Później zdobyła jeszcze całą Koronę Ziemi.

Kobieta Niezależna

Kolejnym przykładem może być Kamila Rowińska, coach, mentor, inwestor i bizneswoman. Obecnie zarządza świetnie prosperującą firmą Rowińska Business Coaching i aktywnie wspiera kobiety na drodze do bycia niezależnymi, a także osoby związane z zarządzaniem, sprzedażą i biznesem, by działać efektywniej, skuteczniej. Obecnie jest kobietą sukcesu, ale nie było tak zawsze. Z jej książek, filmów na YouTube możesz dowiedzieć się, że ma za sobą bardzo trudne doświadczenia, jak śmierć rodziców, pobyt w domu dziecka czy rozwód, a mimo tego zamiast poddawać się stale kształciła się i próbowała poprawić swoją sytuację.

Takich przykładów mogłabym wymienić jeszcze kilka, w tym osób, które nie są popularne, nie prowadzą swoich biznesów, ale nie w tym rzecz. Celem tego tekstu jest pokazanie, że niezależnie od tego z jakimi problemami mierzymy się obecnie lub przyjdzie nam zmierzyć się w przyszłości, zawsze powinno się doszukiwać pozytywów, dążyć do poprawy obecnej sytuacji. Nikt za nas tego nie zrobi. Jeśli nie jesteśmy zadowoleni z tego, na jakim etapie obecnie jesteśmy, to zamiast narzekać powinniśmy zacząć działać, by poprawić swoją sytuację.



Jeśli chcesz uczyć się, ale nie masz możliwości, by pójść na dzienne studia, to wybierz zaoczne. Jeśli nie możesz pozwolić sobie na nie, bo nie masz pieniędzy, to postaraj się znaleźć pracę, zdobyć stypendium. Jeśli nie możesz studiować, nawet zaocznie, bo masz rodzinę, pracę w weekendy, to może pomyśl o kursach, studiach w internecie. Jeśli zawsze marzyłaś o podróży do, np. Nowego Jorku to zamiast zarzekać się, że nie stać cię i nie masz z czego oszczędzać, najpierw usiądź i przeanalizuj swoje wydatki. Być może wydajesz pieniądze na rzeczy, których nie potrzebujesz, jak czasopisma, kawa i jedzenie na mieście, książki. Jedzenie możesz przygotowywać sobie dzień wcześniej w domu, w Internecie znajdziesz najświeższe newsy, przeczytasz mnóstwo artykułów na interesujący cię temat, a książki, w tym nowości wydawnicze, spokojnie wypożyczysz z biblioteki, dzięki czemu będziesz mogła zaoszczędzić nawet kilkaset złotych, o czym więcej przeczytasz tutaj. 

Jak powiedział Nick Vujicic "postawa to podstawa".

Jeśli szukacie prostego przepisu na smaczną i zdrową przekąskę lub śniadanie, której przygotowanie nie pochłonie mnóstwa czasu, to bruschetta spełni wasze wymagania. Jej przyrządzenie według przepisu, który znajdziecie poniżej, zajmie nie więcej niż pięć minut. To jak - spróbujecie?

• bagietka lub zwykła sznytka, kajzerka
• oliwa z oliwek
• awokado
• pomidor
• bazylia
• pieprz
• koper
• sól

Do miski wlej 4 łyżki oliwy z oliwek i dodaj pół małego pęczka kopru oraz garść liści bazylii. Całość zmiksuj na jednolitą masę i dopraw solą oraz czarnym pieprzem. 

Bułkę pokrój na małe kromki o grubości ok. centymetra i włóż do piekarnika rozgrzanego do 180 stopni. Gdy grzanki będą zarumienione i chrupiące wyjmij je. Każdą z nich posmaruj odrobiną pesto, a na nim połóż pokrojonego w małą kostkę pomidora i awokado. Możesz udekorować bruschettę listkami świeżej bazylii. 

Smacznego!

Zanim zostałam mamą wiele razy słyszałam, że jak pojawi się dziecko będę mogła zapomnieć o swoich pasjach i zainteresowaniach. Zacznie się jedna wielka gonitwa, permanentny brak snu, zmęczenie i brak czasu dla siebie oraz związku. A o tym slow life to będę mogła sobie pomarzyć. Zanim kategorycznie stwierdzisz, że życie w rytmie slow i rodzicielstwo wykluczają się, to przeczytaj do końca artykuł. Być może okaże się, że i ty możesz żyć inaczej.

O co chodzi w slow life?

Jakiś czas temu na jednym z popularnych blogów przeczytałam, że koleżanka autorki tekstu wzięła urlop od... slow life. Była zmęczona i znudzona "nicnierobieniem". O ile znużenie wynikające z braku zajęcia mogę zrozumieć, to założenie, że slow life zakłada, iż zrezygnujemy z większości zajęć i od tej pory będziemy praktycznie nic nie robić, jest błędem.

Przede wszystkim

slow life to nie rezygnacja z działania, ale wolniejsze i bardziej świadome życie. 

Świadome i spokojne życie to twój wybór. 

Jak żyć wolniej z dzieckiem?

Od dziecka możemy nauczyć się tego, jak być tu i teraz. Jak skupić się na tym, co w danej chwili robimy i jak czerpać z tego radość. 

W sierpniu tego roku postanowiłam na jakiś czas zmienić swoją dietę na dietę w stu procentach roślinną. 21 dni wydawało się idealnym okresem, bowiem to właśnie tyle potrzeba by wyrobić sobie nowe nawyki. Wyzwanie zakończyło się 10 września, ale dopiero teraz mam chwilę, by spokojnie je podsumować.

Jeśli czytacie Slowlifestudio.pl od jakiegoś czasu, to pewnie wiecie, że dawniej stosowałam dietę roślinną i czułam się dzięki temu o wiele lepiej niż gdy na moim talerzu codziennie znajdował się kawałek mięsa. Moja mała dietetyczna rewolucja zaczęła się kilka lat tamu, ale do tej pory nie udało mi się zostać stuprocentową wegetarianką. Wiele razy zdarzyło się, że skusiłam się na rybę. Tak, wiem, że niektórzy praktykują semiwegetarianizm i zjadają ryby oraz owoce morza, ale dla mnie bycie wege oznacza, że nie jem nic co ma oczy i pyszczek. Wracając do perypetii z porzuceniem mięsa w końcu trzeba było podjąć wyzwanie, wziąć się za siebie i na dobre rozsmakować się w bezmięsnej diecie, stąd też pomysł na "Zostań wege na 21 dni".

Często zdarza mi się słyszeć, że dieta wegetariańska jest niesmaczna, że je się głównie trawę, co jest bzdurą. Owszem, zielone warzywa są bardzo ważne w diecie bezmięsnej, ale jeść powinien je każdy - bez względu na rodzaj sposób odżywiania. Poza witaminami zawierają one żelazo, kwas foliowy oraz chlorofil, który wzmacnia układ odpornościowy człowieka. 

Jeśli myślicie, że jedzenie pozbawione choćby kawałka mięsa, jest niesmaczne, to jesteście w błędzie. Wszystko zależy od sposobu przygotowania potraw i przypraw, które do nich dodamy. Poza tym będąc na diecie roślinnej nie musicie rezygnować ze swoich ulubionych mięsnych dań. Jeśli jesteście miłośnikami gyrosa, to bardzo szybko przygotujecie jego wege wersję, która będzie smaczna, a o wiele zdrowsza. Wystarczy, że kupicie kotlety sojowe, olej i przyprawę do gyrosa. Przepis na to danie znajdziecie w książce "Smart vegan" Aśki Mortycji Rzeźnik, którą szczerze polecam. To kopalnia wiedzy, praktycznych wskazówek i prostych przepisów na dania wegańskie. 

Kiedyś od koleżanki usłyszałam, że dieta roślinna wcale nie jest tańsza od tej wzbogaconej o mięso i jego przetwory. Faktycznie, może wydawać się, że sposób odżywiania wykluczający mięso będzie wiązał się z takimi samymi lub większymi wydatkami na jedzenie. Rzeczywiście tak będzie jeśli będziemy kupować produkty drogie, jak wiele promowanych w mediach i przez niektóre trenerki fitness superfoods o obcobrzmiących nazwach. Zamiast kupować nasiona chia lepiej wybierz siemię lniane. Ma podobne właściwości, jest tańsze, a do tego rodzime. Jako wegetarianka nie musisz od razu kupować sojowych wędlin, kiełbasek i podobnych produktów, które faktycznie nie kosztują mało. W twojej diecie powinna pojawić się soja, ale mogą to być kotlety lub ziarna. Jeśli lubisz jeść na śniadanie kanapki, to zamiast gotowych wege wędlin lub past spróbuj sama przygotować je w domu. Możesz także piec pasztety warzywne - zimą z selera i marchewki, a latem z cukinii. Nadwyżkę takiego pasztetu możesz spokojnie zamrozić. 

Ponadto jeśli nie chcesz wydawać dużo pieniędzy na jedzenie to zrezygnuj z częstych zakupów w sklepach z ekologicznymi produktami. Wiele sezonowych owoców i warzyw do których wyhodowania nie użyto nawozów, a jeśli tak to w niewielkiej skali, możesz kupić na targu bezpośrednio od rolników. Będą równie smaczne, zdrowe a do tego nawet o kilkanaście złotych tańsze.

Założeniem mojego wyzwania "Zostań wege na 21 dni" była zmiana nawyków żywieniowych, a także obserwacja organizmu. Byłam ciekawa, jak rezygnacja z mięsa i jego przetworów wpłynie na mój organizm, samopoczucie, a także na wygląd. Wielokrotnie słyszałam lub czytałam, że ktoś zdecydował się na wegetarianizm, żeby schudnąć lub utrzymać szczupłą sylwetkę. Przed rozpoczęciem wyzwania zmierzyłam się w kilku miejscach, zanotowałam pomiary na kartce. Powtórne pomiary wykonałam dzień po zakończeniu wyzwania i okazało się, że nie dokonała się spektakularna zmiana mojej sylwetki, ale też chudnięcie nie było moim celem. 

O wiele istotniejsze było to, jak będę czuć się po odstawieniu mięsa. Już po pierwszych dniach zauważyłam, że mam więcej energii i lepsze samopoczucie. Zmiana sposobu odżywiania wpłynęła także korzystnie na kondycję i wygląd włosów. Stały się mocniejsze i bardziej lśniące. Przejście na dietę wegetariańską oznaczało, że będę jeść o wiele więcej warzyw i produktów pełnoziarnistych, co wpłynęło korzystnie również na układ pokarmowy i mogłam pożegnać się z bólami brzucha, które często towarzyszyły mi, gdy jadłam mięso.

Pomimo tych wszystkich korzyści, jakie obserwowałam, nie ukrywam, że nie było łatwo zmienić swoje nawyki żywieniowe. Niejednokrotnie miałam kryzys i ogromną ochotę na mięso. Na szczęście tym razem udało się i przez cały czas trwania wyzwania nie sięgnęłam po nie.

Teraz przyszedł czas na podniesienie sobie poprzeczki i nowe wyzwanie. 29 września tego roku wezmę udział w 9. Biegu Wegańskim na 5 kilometrów. Postanowiłam, że dokładnie tydzień wcześniej zrezygnuję z jedzenia wszystkich produktów, które pochodzą od zwierząt. A więc żegnajcie jajka, sery, mleko i wszystkie zawierające je produkty. Nie jest to takie proste i muszę bardzo pilnować się, by nie sięgnąć np. po kawałek czekolady lub makaron jajeczny. Mam nadzieję, że uda się i za tydzień będę mogła napisać o sukcesie tej akcji i opublikować tygodniowy wegański jadłospis.