Wrzesień od zawsze kojarzył się z pewną mobilizacją do działania i powrotem do szkoły czy normalnej pracy. To dobry moment na podejmowanie nowych wyzwań, rozpoczynanie kursów czy wprowadzenie zdrowych nawyków. Dzisiaj mam dla Was przepis na niezwykle prostą sałatkę oraz dwie propozycje książkowe po lekturze których życie w zgodzie z naturą będzie znacznie prostsze. 

Co prawda rok szkolny trwa już od paru dni, jednak dla naszej rodziny to czas wspólnych wakacji. Po sielskich tygodniach spędzonych na wsi z dziećmi, zwiedzaniu okolicznych atrakcji, nadszedł czas na nasz urlop we czwórkę. Tuż przed tym wyjazdem powracam na chwilę na bloga (o tym, dlaczego zniknęłam jeszcze napiszę). Wiem, jak dużo osób po wakacjach wypełnionych jedzeniem lodów, gofrów na nadmorskim deptaku czy grillowanych potrawach pragnie powrócić do zdrowszej i lżejszej kuchni. Zmiana nawyków żywieniowych i postanowienie "od jutra odchudzam się" lub "od jutra jestem na diecie" najczęściej kończy się niepowodzeniem. Poprawiając jakość swojej diety warto odpowiednio przygotować się do tego, np. poprzez skorzystanie z konsultacji u specjalisty lub przeczytanie fachowej literatury.

Książkę "Na zdrowie! Jak osiągnąć harmonię ciała, ducha i umysłu" napisaną przez doktora Jana Pokrywkę i Filipa Żukowskiego przeczytałam w jeden wieczór. To pozycja obowiązkowa dla osób, które dopiero zaczynają swoją przygodę ze zdrowym stylem życiem - dla takich osób to swoisty przewodnik. Książkę polecam także tym, którym holistyczne podejście do zdrowia jest bliskie. Przed rozpoczęciem lektury wydawało mi się, że na temat holistyki i wpływu jedzenia na zdrowie wiem już sporo, jednak na kartach tej książki wyczytałam kolejne ciekawe informacje. Na uwagę zasługują także przepisy, jak np. na specjalną miksturę z kurkumy czy odżywczą zupę brokułową. 

Doktor Pokrywka nie narzuca czytelnikowi konkretnej diety. Poleca jednak poszukiwanie sposobu odżywiania, który byłby dla nas odpowiedni. Od dawna wiadomo, że każdy organizm może inaczej reagować na poszczególne produkty. Autorzy w prosty sposób tłumaczą, dlaczego oleje roślinne są dla nas niekorzystne i dlaczego nie wolno używać ich do smażenia. Poza tym dowiadujemy się o sposobie odżywiania opracowanym przez słynną Doktor Budwig, która dzięki swojemu innowacyjnemu i holistycznemu podejściu do pacjentów zdołała wyleczyć swoich podopiecznych z wielu chorób. Co ciekawe, ponoć ani jedna książka Pani doktor nie ukazała się jeszcze na rynku polskim. 

Z książki "Na zdrowie! Jak osiągnąć harmonię ciała, ducha i umysłu" dowiadujemy się m.in. co może powodować gromadzenie się śluzu w organizmie i co robić, by temu przeciwdziałać. Dlaczego najzdrowszy i najkorzystniejszy dla naszego organizmu sen przypada przed godziną trzecią w nocy? Czy wiedzieliście, że spożywanie każdego dnia dwóch łyżek oleju lnianego pomaga zapobiegać zachorowaniu na miażdżycę, depresję, cukrzycę czy też udarom i zawałom serca? 

Doktor Pokrywka zapytany przez Filipa Żurakowskiego o największe grzechy w żywieniu, jakie popełnia przeciętny człowiek, wspomniał że jest ich bardzo dużo, ale wymienił cztery najpoważniejsze, czyli: jedzenie w pośpiechu, spożywanie produktów zawierających konserwanty i kwasy tłuszczowe trans, najadanie się przed snem i przejadanie się. 

Szczerze polecam lekturę tej książki, która jest cennym źródłem informacji. Dużym plusem jest także interesujące wydanie, tj. rozmowy Filipa Żurakowskiego z Doktorem Pokrywką, listy "wprowadź to w życie" i podsumowania z najważniejszymi informacjami, które znajdziemy na końcu każdego rozdziału.

Jak żyć w zgodzie z naturą i być zero waste?

Odpowiedzi na te pytania przez wiele lat szukała Kathryn Kellogg, co zaowocowało stworzeniem strony internetowej "Going zero waste" i napisaniem książki "Zero waste. 101 sposobów na życie w zgodzie z naturą". W tej publikacji autorka próbuje wytłumaczyć i pokazać, że działania ekologiczne i zero/less waste mogą uratować naszą planetę. Kluczem do tego jest... minimalizm. Być może niektórym połączenie zero waste i minimalizmu może wydawać się trochę dziwne, jednak naczelną zasadą obu tych idei jest wykorzystanie tego, co już mamy. To najbardziej ekologiczne działanie. Wyrzucenie plastikowego pojemnika i zastąpienie go szklanym (szkło jest korzystniejsze niż plastik) niewiele będzie miało z działaniem zero/less waste i ekologicznym stylem życia. Wykorzystujmy ile się da to, co już znajduje się w naszych domach. Kathryn Kellogg zachęca także do przerabiania przedmiotów, które już mamy, by jak najbardziej ograniczyć kupowanie nowych, dzięki czemu stare nie trafią na śmietnik. 

W swojej książce autorka zawarła wiele cennych porad życia w duchu zero waste. Zapewne niektóre z nich, jak zamiana mydła w plastikowej butelce na to w kostce, będą dla wielu oczywiste. Wiele wskazówek Kathryn może okazać nowych i wartych zastosowania. Cenne są wskazówki odnoszące się do podróżowania. Ekoturystyka to kierunek w którym powinniśmy wszyscy podążać. Z książki "Zero waste. 101 sposobów na życie w zgodzie z naturą" dowiadujemy się, o tym jak być bardziej eko na lotnisku i o stosowaniu reguły pięciu godzin. Polega ona na wybieraniu takich lotów do innych państw, by nie trwały one dłużej niż pięć godzin. Wraz z wydłużaniem się czasu lotu zwiększa się bowiem emisja dwutlenku węgla. W kwestii podróżowania autorka przekonuje, by wybierać miejsca w których życie toczy się w zgodzie z naturą, jak niewielkie pensjonaty, siedliska, gospodarstwa czy przebywanie na polu namiotowym. 

Z książki dowiadujemy się także, jak robić zakupy, by nie marnować, jak przygotować przyjęcia zero waste, dlaczego warto brać lunch do pracy z domu i... jak być zero waste podczas kolacji w restauracji. Nie, poproszenie o spakowanie resztek do styropianowego opakowania nie będzie ekologiczne. 

Jeśli szukacie inspiracji, nowych rozwiązań na ekologiczne życie bliżej natury lub chcielibyście dowiedzieć się, jak zrobić kompost i co tak naprawdę nadaje się do recyklingu, to przeczytajcie książkę Kathryn Kellogg.

Te dwie książki o których napisałam wpisują się w filozofię w zgodzie z którą chcę żyć i której chcę uczyć moich synków. Sałatka z poniższego przepisu także jest zero waste. Do jej przygotowania wykorzystałam resztki z lodówki. Miałam tylko kilka pomidorów, pół słoika oliwek, zwiędłe gałązki kolendry i pół cukinii, która została po zrobieniu placków warzywnych. W ten sposób powstał przepis na odżywczy, lekki posiłek w duchu zero waste.

Zrobienie tej sałatki jest niezwykle proste. Cukinię kroimy w niewielką kostkę, pomidory koktajlowe i oliwki na połówki. Siekamy świeżą kolendrę, dodajemy czosnek (może być granulowany) i mieszankę suszonych ziół (wykorzystałam śródziemnomorskie do sałatek). Wszystko mieszamy i skrapiamy oliwą z oliwek. 





Za przekazanie książek dziękuję Grupie Wydawniczej Helion i Wydawnictwu Sensus.

Wakacje zawsze za szybko mi mijają, ale staram się maksymalnie wykorzystywać nadarzające się okazje, by wyruszyć choćby na kilka godzin za miasto. Przebywanie blisko natury działa niezwykle kojąco i relaksująco. A takie krótkie wycieczki dodatkowo przełamują dobrze znaną rutynę. 

Miejsca, które dzisiaj polecam znajdują się niedaleko Warszawy, ale jestem przekonana, że podobne bez problemu znajdziecie niedaleko swojego miejsca zamieszkania. Zatem ten artykuł może po prostu stanowić inspirację oraz bodziec do rozpoczęcia poszukiwań. Tak, wiem, w miastach jest sporo atrakcji i zajęć dla dzieci, ale nam zdecydowanie bardziej odpowiadają wycieczki krajoznawcze i zabawa ze zwierzątkami niż skakanie na trampolinie lub wizyty na placach zabaw. Nie ukrywam, że z temperamentem naszych synów o wiele lepiej sprawdzają się wyprawy do lasu i dużo swobody, o której raczej możemy pomarzyć w zamkniętych pomieszczeniach czy na zatłoczonych placach zabaw. 

To niewielka osada zlokalizowana niedaleko Liwu, dlatego też osobom udającym się do zamku w Liwie polecam rozszerzenie programu o ten punkt. Zwierzyniec Eurostruś znajduje się w Borzychach i oferuje kilka atrakcji dla dzieci, ale dorośli także nie będą nudzić się tam. Na terenie zwierzyńca znajduje się bardzo dużo ptactwa, w tym m.in. gęsi, które można karmić, różne gatunki gołębi oraz kur. Niektóre z nich można wziąć na ręce, a dla odważniejszych jest dodatkowe zadanie, czyli... trzymanie kury na głowie. Największą atrakcją zdają się być strusie, a dzięki wiedzy przewodników możemy dowiedzieć się czy struś rzeczywiście chowa głowę w piasek lub czy boi się osobników większych od siebie. 

Na terenie zwierzyńca znajduje się także uratowany zajączek, owce, alpaka i koziołek, którego można karmić oraz małe króliczki, które można przytulać. Dzieci z pewnością ucieszą się z możliwości przejażdżki na kucyku lub... na przyczepce wypełnionej sianem, którą ciągnie traktor. Naszym chłopcom i ich kuzynce to właśnie te przejażdżki na przyczepce i kucyku podobały się najbardziej. 

Dodatkowo dla wszystkich przygotowane są quizy, a dla dzieci loteria w której każdy wygrywa. Być może poszczęści się Wam i do domu wrócicie z piórem strusia. Dla zainteresowanych możliwe jest wynajęcie domku. Oprowadzanie rozpoczyna się zawsze o równej godzinie.

Dokładny cennik i szczegóły dostępne są na stronie Eurostruś.

To wyjątkowy punkt widokowy, który warto odwiedzić. Z góry rozpościera się przepiękny widok na okoliczne łąki i dolinę rzeki Liwiec. Doskonale widać wówczas jak kręta jest to rzeka. W upalne dni można wskoczyć do wody, dzieci mogą bawić się w piasku (na niektórych odcinkach Liwca są malutkie piaszczyste plaże) oraz zrobić piknik. Na Sowiej Górze są ku temu przygotowane stoły i ławki. Znajdują się tam także tablice z informacjami o ptactwie występującym w okolicy. 

Miejsce to cieszy się dużą popularnością i to o każdej porze roku. Ponoć zimą można tam zjeżdżać na sankach, a nawet na nartach. Wokół Sowiej Góry krąży wiele legend o których można przeczytać na stronie powiatu węgrowskiego.

To kolejne miejsce niedaleko Warszawy w którym dzieci mogą poznać zwierzęta gospodarskie. Ranczo u Mara wygląda inaczej niż Eurostruś. Tutaj jest o wiele mniej ptactwa, za to więcej kóz i koziołków, które swobodnie biegają między odwiedzającymi. Za 5 złotych można kupić kubek zboża i karmić nim kozy i daniele. To świetna zabawa i doświadczenie zarówno dla dzieci, jak i dorosłych. Ponadto przed wejściem na teren rancza dzieci dostają koszyczki do których mają nazrywać mlecz i koniczynę, którymi później karmią króliki. Na terenie rancza są także psy, koty oraz konie. Gospodarz chętnie odpowiada na pytania, udziela wszelkich informacji, a także pokazuje, jak wydoić kozę, której mleka chętni mogą spróbować. 

Ranczo u Mara mieści się w Wielgolesie Duchnowskim. Szczegółowe informacje znajdują się na stronie internetowej oraz na Facebooku. 

Znajdują się pomiędzy Warszawą a Mińskiem Mazowieckim (15 kilometrów). To istny raj dla dzieci, które mogą beztrosko biegać po piaszczystych górach lub bawić się w piasku. Na jednej z wielu polan można zrobić piknik, pograć w piłkę lub we frisbee. Góry Chobockie cieszą się dużą popularnością także wśród rowerzystów i fanów motocrossu. Brzozowy lasek, wrzosowiska, a nawet mokradła i bliskość od granic Warszawy czynią to miejsce często odwiedzanym. Dodatkowo znajduje się tam pole namiotowe. 

Niedawno podczas rozmowy moja przyjaciółka w pewnym momencie powiedziała "co mam zrobić, żeby mieć motywację do działania?". Pierwsze, o czym pomyślałam, to przede wszystkim wyspać się, odpocząć, spędzić trochę czasu w samotności bez rozpraszaczy (tv, radia, telefonu, a nawet książki). Po prostu przez choćby kilka minut być i patrzeć na drzewa, chmury. Brzmi naiwnie? Być może, bowiem w kulturze fast life patrzenie w niebo przez pół godziny wydaje się traceniem czasu, który można byłoby produktywnie wykorzystać. Jednak dopóki nie odpoczniemy, nie damy sobie szansy na wsłuchanie się w siebie, trudno będzie zmotywować się do działania. Nawet, jeśli uda nam się rozpocząć prace nad jakimś projektem (choćby codziennymi sesjami jogi o poranku), to w pewnym momencie może zabraknąć energii i chęci. Właśnie przez zmęczenie i brak czasu na wsłuchanie się w swoje rzeczywiste potrzeby. Tylko wówczas możliwe jest stworzenie listy celów i marzeń, które są "nasze", a nie wykreowane przez influencerów, media lub podpatrzone u znajomych. 

Jeśli ten etap mamy już za sobą, to z pewnością wiele razy zdarzy się, że będziemy wątpić w szansę powodzenia danego projektu lub będziemy chcieli odpuścić. To normalne, zwłaszcza gdy jego realizacja wymaga od nas wyrzeczeń, opuszczenia własnej strefy komfortu lub musimy zmierzyć się z porażką. Wówczas pomocne mogą okazać się artykuły lub książki pokazujące, że dzięki wytrwałości realizacja marzeń jest możliwa. Jasne, że przeczytanie jednej takiej historii nie sprawi, że od razu zeskoczymy z kanapy i pójdziemy przebiec pierwsze pięć kilometrów w ramach treningu do maratonu, jeśli do tej pory nie ćwiczyłyśmy. Takie historie napawają jednak optymizmem, są swego rodzaju bodźcem do działania. Bowiem, gdy czytamy o kobiecie, która pomimo śmierci męża wyruszyła w samotną podróż dookoła świata... biegnąc, to działa to motywująco. Nikt z nas nie jest wolny od problemów i prozy życia codziennego, ale warto w tym wszystkich znaleźć choć trochę czasu i wykrzesać trochę energii, by pod koniec swojego życia nie żałować, że nawet nie podjęliśmy próby. A jeśli jesteśmy rodzicami, to żeby pokazać naszym dzieciom, że warto mieć pasje, hobby, robić coś dla siebie i realizować swoje cele. 

Długo zastanawiałam się, o jakich książkach napisać w tym tekście. Dotychczas przeczytałam wiele tego rodzaju publikacji i chyba większość dotyczyła... kobiet. Wszelkie materiały w których przedstawiono historie kobiet realizujących swoje pasje i marzenia są mi szczególnie bliskie. Szczerze podziwiam wszystkie kobiety, które pomimo wielu obowiązków (pozdrawiam mamy:), stereotypów nie rezygnują ze swoich marzeń, tylko uparcie i wytrwale dążą do ich realizacji, nawet gdy wymaga ona więcej czasu niż pierwotnie zakładały.

Jedną z takich wyjątkowych kobiet niewątpliwie jest Miłka Raulin - najmłodsza Polka, która zdobyła Koronę Ziemi. Jasne, można powiedzieć, że przecież my nie musimy i nie chcemy wejść na kilka ośmiotysięczników, więc po co o tym czytać? Przede wszystkim dlatego, że "Siła marzeń (...) to zapis trudnej drogi (nie, nie chodzi tylko o wejście na szczyt Everestu) samotnej matki pracującej na etacie w kolei, która miała wielkie marzenie, by zdobyć Koronę Ziemi. Musiała zmierzyć się z ogromem zajęć - od pracy na etacie (i problemów w niej), opieką nad synkiem, codziennymi obowiązkami, do intensywnych treningów, pozyskiwaniem funduszy na wyprawy i mnóstwem innych zadań przybliżających ją do spełnienia marzenia. To wyjątkowa historia pokazująca, że my-kobiety jesteśmy wyjątkowo silne i że można zrobić coś szalonego nawet będąc mamą, etatowym pracownikiem bez milionów na koncie. 

Miłka Raulin

O tej niezwykłej kobiecie wspomniałam już w tym artykule. Rosie Swale Pope w ciągu pięciu lat obeszła świat. Dokonała tego w trudnym okresie żałoby po starcie męża, który zmarł na nowotwór. Wówczas Rosie postanowiła, że wyruszy w podróż dookoła świata, trochę dla siebie, by poradzić sobie z bólem i stratą, a także by promować profilaktykę badań, dzięki którym wiele przypadków nowotworów można wykryć na wczesnym etapie. Rosie nie miała dużych oszczędności. W trakcie podróży utrzymywała się z pieniędzy pozyskiwanych z wynajmu swojego domu. W organizacji wyprawy pomagała jej rodzina oraz przyjaciele, którzy w wyznaczonych wcześniej punktach zostawiali jej niezbędne rzeczy lub wysyłali je pocztą czy przesyłką kurierską. Zazwyczaj były to sportowe, wygodne buty, których Rosie zniszczyła niezliczoną ilość. To, co urzekło mnie w historii Pani Pope, to napisanie w prologu "Jestem zwykłą kobietą. Wiem jednak, że gdybym została w domu i pieliła ogródek, nikt nie zwróciłby na mnie uwagi. Właśnie dlatego postanowiłam wyruszyć w podróż dookoła świata, spać na mrozie, w lesie, w sąsiedztwie stada wilków. Jeśli moja wyprawa ocali choć jedno życie, to znaczy, że warto było podjąć to wyzwanie." 

Kobiety  o których wyżej napisałam zrealizowały bardzo ambitne cele, na które większość osób nigdy nie zdecyduje się. Napisałam jednak o nich, bo są dowodem na to, że mimo trudów codzienności można robić nawet najbardziej szalone i niezwykłe rzeczy. Poza tym jeśli naszym celem jest po prostu praktykowanie jogi kilka razy w tygodniu przez kwadrans, to realizacja tego celu wydaje się być mimo wszystko bardziej realna niż wejście na ośmiotysięcznik. I w ten sposób dochodzimy do tego, jak te nasze cele i marzenia realizować. Niedawno przeczytałam trzy książki, które odnoszą się do tego zagadnienia. Tak, znowu książki, ale to one są kopalnią wiedzy, często darmowej. Dwie z nich kupiłam, jedną wypożyczyłam z biblioteki. Była tak sfatygowana, poplamiona, z zaznaczonymi ołówkiem fragmentami, że panie z biblioteki kilka razy przepraszały mnie za jej stan. Dzięki tym publikacjom uświadomiłam sobie, jakie błędy popełniałam, jak powinnam postępować, żeby prowadzić bogate życie (również, a może przede wszystkim, w doświadczenia i przeżycia). 

Jedną z lekcji, które wyciągnęłam jest wytrwałość. Bez niej nic nie zrobimy i nie osiągniemy. Nawet piętnastominutowe sesje jogi w pewnym momencie odejdą w zapomnienie pozostawiając w nas jedynie frustrację i poczucie beznadziejności (przecież nawet to nam się nie udało), jeśli w tym działaniu zabraknie wytrwałości, samodyscypliny. W tym roku zrealizowałam dwa wielkie marzenia sprzed... kilku lat! To przebiegnięcie półmaratonu i zdanie egzaminu na prawo jazdy. Realizację tych celów zaczęłam kilka lat temu, ale w wyniku ciąży musiałam przerwać. Dopiero po paru latach mogłam ponownie zacząć przygotowania. Tym razem wymagały one ode mnie większej dyscypliny, elastyczności i dobrego planowania, bo musiałam pogodzić m.in. opiekę nad dziećmi, domem i nauką, a do tego zgrać kalendarze dwóch, trzech osób. Do tego wszystkiego doszły oczywiście choroby dzieci i przymusowa kwarantanna. Jasne, mogłam sobie odpuścić - tak byłoby najłatwiej. Tylko po co? I czy życie bez celu, bez marzeń, bez pragnień jest takim, jakie chcę wieść? To pytanie zadaję sobie zawsze, gdy moja motywacja do działania ulatnia się, a ja najchętniej położyłabym się na kanapie z pilotem w ręku i po raz kolejny oglądała jakiś serial. Uwierzcie, że są osoby, które tak właśnie spędzają niemal każdy dzień. Jeśli dzięki temu są szczęśliwe, to świetnie, ale warto zastanowić się, co nam daje to szczęście i poczucie, że "czuję, że żyję". 

Świadome dokonywanie wyborów i postępowanie w zgodzie ze sobą nie jest łatwe. Wymaga dużo wysiłku, samozaparcia, a niejednokrotnie naraża nas na krytykę, również bliskich osób, dla których nasze postępowanie jest niezrozumiałe. Wiecie, ile razy słyszałam, że bieganie jest bez sensu? Niezdrowe, męczące, i po co biec te 21 kilometrów? Dla siebie i własnej satysfakcji. Poza tym, realizacja wyznaczonych celów daje nam jeszcze pewien bonus - wzrasta nasza pewność siebie. Skoro potrafię przebiec półmaraton, przygotować się do egzaminu na prawo jazdy w niełatwych warunkach, to potrafię znacznie więcej. 

O tym autorze słyszałam wiele razy, ale dopiero w tym roku zdecydowałam się przeczytać jego książki. Zamówiłam dwie w pakiecie i to jedne z tych książek, do których będę wracać. Ta niepozorna książka z bardzo chwytliwym coachingowym tytułem zawiera bardzo dużo cennych wskazówek, jak realizować swoje cele. Autor prostym językiem wyjaśnia, dlaczego samodyscyplina jest kluczowa, gdy chcemy coś osiągnąć. Bez niej nawet najlepszy plan nie powiedzie się. Brian Tracy podzielił swoją książkę na trzy części - sukces osobisty, biznes/sprzedaż/finanse oraz dobre życie. W każdej z nich jest kilka rozdziałów kończących się ćwiczeniami. I tak, można śmiać się, że momentami książka przypomina pogadanki znanych coachów. Jednak trudno zaprzeczyć, że rzeczywiście ci, którzy realizują swoje cele i spełniają marzenia postępują w dużej mierze tak, jak zaleca Brian Tracy.

Platon

Zapewne niektórym może wydawać się dziwne, że na stronie o slow life proponuję książkę o takim tytule. Jednak slow life to świadome życie w zgodzie ze sobą, o czym niejednokrotnie pisałam. Slow life nie wyklucza działania, pracy, spełniania marzeń. Ważne, by robić to w zgodzie ze sobą, swoimi wartościami i w swoim tempie. Każdy z nas ma spadki motywacji i wiele razy zapewne będzie mierzyć się z wątpliwościami czy obrany cel jest właściwy lub czy to, co robimy ma po prostu sens. Mnie w takich sytuacjach naprawdę pomagają książki, o których napisałam w tym artykule. A gdy po raz kilkunasty staram się zostać stuprocentową weganką i nadal nie osiągam sukcesu na tym polu, to wskazówek szukam u osób które na swoim polu mają wiele sukcesów i są uznawane za autorytety. Taką osobą niewątpliwie jest Brian Tracy. W książce "Nawyki milionerów (...)" owszem, w dużej mierze skupia się na finansach, biznesie czy sprzedaży, ale nawet w tych rozdziałach każdy z nas może znaleźć cenne informacje i wskazówki. Jeśli jednak zagadnienia słupków sprzedażowych zupełnie nas nie interesują, to i tak warto przeczytać tę książkę. Chyba każdy z nas chciałby mieć dobrą pracę, szczęśliwą rodzinę, udane życie? 

Ta książka nie sprawi, że po jej przeczytaniu wszystko raptem zacznie układać się tak, jakbyśmy tego chcieli. Brian Tracy wprost pisze, że każdy cel wymaga od nas pracy, samodyscypliny, wytrwałości. Bez tego nic nie osiągniemy - nie zbudujemy więzi z dzieckiem, nie schudniemy, nie będziemy mieć dobrej pracy. Kluczowe jest także nasze nastawienie, osoby z którymi najczęściej spotykamy się, jak również to, co robimy każdego dnia, czyli nasze nawyki. Kiedyś znalazłam ciekawy cytat, że jesteśmy nie tym, o czym mówimy, ale co powtarzamy każdego dnia. Nie sposób napisać o zaletach tej książki w kilku zdaniach. Dla mnie jest ona bardzo cenna, zamówiłam dodatkowe egzemplarze dla bliskich i naprawdę często wracam do fragmentów tej publikacji. 

Tego Pana z pewnością można nazwać jednym z pierwszych trenerów biznesu i rozwoju osobistego. Jego książka "Myśl i bogać się. Podręcznik człowieka interesu" została po raz pierwszy wydana w... 1937 roku i do tej pory została sprzedana w milionach egzemplarzy. Niedawno w Polsce ukazało się jej nowe wydanie o nieco zmienionym tytule "Myśl i bogać się. Jak zrealizować ambicje i osiągnąć sukces". Oczywiście tytułowe bogactwo ma nie tylko wymiar materialny. Autor odnosi się również do innych dziedzin życia wykraczających poza finanse. Napoleon Hill spędził kilkanaście lat na analizowaniu przypadków osób, które osiągnęły sukcesy, a wyniki tych badań przedstawił w tej niepozornej książce, która stała się bestsellerem i podręcznikiem dla osób marzących o sukcesie. 

Bazując na wnikliwej analizie sukcesów różnych osób Napoleon Hill opracował program trzynastu kroków na drodze do bogactwa i sukcesu. Udowadnia czytelnikowi, że poprzez odrzucenie lęków, wytrwałość, pracę nad sobą i swoimi przekonaniami, nastawieniem, możemy osiągnąć naprawdę wiele. Pytanie tylko, czy chcemy? 

Czym jest dla Ciebie sukces i szczęście?

Książki o których napisałam w tym artykule odnoszą się do bogactwa i ogromnych sukcesów, ale zawarty w nich przekaz jest uniwersalny i odnosi się do nas wszystkich - żeby coś osiągnąć potrzebna jest wytrwałość, praca nad sobą i samodyscyplina. Sukces dla każdego oznaczać będzie coś innego. Tak samo jak bogactwo. Dla jednych będzie wiązało się ono z milionami na koncie w banku, a dla innych z życiem przepełnionym podróżami i doświadczeniami. Niezależnie od tego, którą drogę wybierzemy, informacje i wskazówki zawarte w wyżej wymienionych książkach mogą być dla nas cenne i pomocne, zwłaszcza, gdy motywacja spada a my zastanawiamy się, czy nie zrezygnować. Praca nad sobą i samodyscyplina są podstawą wszelkich naszych działań. Przydają się, gdy chcemy zmienić nawyki żywieniowe, schudnąć, postępować zgodnie z zasadami less waste i minimalizmu. A także, gdy marzą nam się rzeczy wielkie, jak dalekie podróże, ultramaraton czy stworzenie własnego biznesu. Niezależnie od tego, jakie macie marzenia i cele życzę wam ich spełnienia, realizacji, a przede wszystkim, żebyście działali w zgodzie ze sobą.

Jeśli dotarliście do końca tego artykułu to bardzo Wam dziękuję!

Chyba każda z nas marzy o promiennej cerze, mocnych włosach, smukłej sylwetce i dobrym zdrowiu oraz samopoczuciu. Nie zapewnią nam tego ani kosmetyki, ani przeróżne suplementy. By móc czuć się dobrze w swoim ciele i cieszyć się zdrowiem trzeba do tego podejść holistycznie, czyli kompleksowo, a także w zgodzie z naturą. Dzisiaj o tym co robić, by wyglądać pięknie i świadomie zadbać o siebie.




"In the world full of Kardashians be Diana" - znacie to powiedzenie? Nie odważyłabym się skrytykować kobiety, która z pewnych (nieznanych mnie i innym) pobudek postanowiła skorzystać z usług kliniki chirurgii plastycznej. Nie będę jednak ukrywać, że bliżej mi do naturalności i i stylu Księżnej Diany niż sióstr Kardashian. Minimalizm, życie w zgodzie z naturą i klasyka - to coś do czego dążę, a z tego co zauważyłam - moje czytelniczki również:) Jednak przeglądając zdjęcia na Instagramie trudno oprzeć się wrażeniu, że my - kobiety podzieliłyśmy się na dwa obozy. Jeden z nich zdają się tworzyć wielbicielki brazylijskich pośladków, intensywnego makijażu, seksownych ubrań i/lub zabiegów w klinice chirurgii plastycznej. Drugi zaś to kobiety preferujące bardziej naturalny styl - delikatne makijaże (lub ich brak), proste fryzury (lub zwyczajnie uczesane włosy), naturalne kosmetyki i materiały z których uszyte są ich minimalistyczne i klasyczne ubrania. Być może teraz bardzo to upraszczam, jednak często spotykam kobiety, które interesując się zdrowym odżywianiem i naturalną pielęgnacją w pewnym momencie skłaniają się także ku minimalizmowi i naturalnym rozwiązaniom w wielu dziedzinach. Taki styl życia nie oznacza, że od teraz jedyny kosmetyk, którego używamy to naturalny olejek czy mąka ziemniaczana zamiast szamponu. Wszystko zależy od własnych upodobań, potrzeb i chęci. Zwolenniczki naturalnej pielęgnacji także korzystają z usług kosmetologów i gabinetów kosmetycznych, ale zamiast botoksu najpierw spróbują mniej inwazyjnych metod poprawienia jędrności skóry i spłycenia zmarszczek, jak chociażby joga twarzy. 

Od paru tygodni na Instagramie w relacjach poruszałam tematykę naturalności i akceptacji siebie. Otrzymałam wówczas wiadomości, że tak wiele z nas nie akceptuje swojego wyglądu - figury, cellulitu, wyprysków na twarzy. Zagadnienie akceptacji siebie to temat na zupełnie inny, obszerny artykuł. Jednak myśląc o tych niedoskonałościach, jak cellulit czy problemy z cerą przychodzi mi na myśl moja babcia, która za kilka dni skończy dziewięćdziesiąt lat! Jeszcze w wieku sześćdziesięciu czy siedemdziesięciu lat słyszała komplementy, że wygląda na dziesięć lat mniej. Nigdy nie przeczytała żadnego poradnika o pielęgnacji czy dbaniu o siebie. Korzystała jednak garściami z natury i robiła to instynktownie. Całe życie spędziła na wsi, ciężko pracowała w gospodarstwie czy w warsztacie stolarskim dziadka, a do tego wychowała cztery córki i kilkanaścioro wnucząt. Mimo tak wielu obowiązków zawsze miała promienną cerę na której trudno było doszukiwać się krostek, nadmiernego łojotoku. Oczywiście możemy założyć, że to geny, ale po dokładnej analizie stylu życia mojej babci przekonamy się, że to wszystko zasługa życia w zgodzie z naturą. W kuchni zawsze królowały sezonowe potrawy, warzywa były z własnego pola, ser babcia ważyła sama z mleka od krowy, którą wydoiła o poranku. Wstawała najpóźniej o szóstej rano, w zimę bez względu na pogodę przechodziła kilkanaście metrów z węglarką do komórki po opał i stroniła od makijażu. Jedynym kosmetykiem do upiększania twarzy była czerwona szminki, której odrobinę rozsmarowywała na ustach i policzkach, gdy jechała do miasta, co zdarzało się niezwykle rzadko. I tak sobie myślę, że robiła większość tego, co zaleca światowej klasy ekspert w dziedzinie medycyny holistycznej, czyli dr Deepak Chopra. 

Moja babcia działała intuicyjnie. Wówczas nie było jeszcze poradników i tak wielu badań potwierdzających zalety życia w zgodzie z naturą. My mamy to szczęście, że możemy czerpać z tej wiedzy i wprowadzać nowe nawyki do naszego życia. Na rynku wydawniczym dostępnych jest tak dużo książek o pielęgnacji i zdrowym stylu życia, że trudno jest wybrać tą najlepszą. Sama przeczytałam już wiele takich i do kolejnych podchodzę sceptycznie. Jest jednak publikacja, którą mogę z czystym sumieniem polecić - "Naturalne piękno. Ścieżka wewnętrznej przemiany" autorstwa wspomnianego już doktora Deepaka Chopra i Kimberly Snyder - cenionej ekspertki w dziedzinie dietetyki i zdrowia. 

Autorzy dalecy są od namawiania czytelniczek do wprowadzania kolejnych wyrzeczeń, by dorównać kreowanym przez media kanonom piękna. Namawiają jednak do zaakceptowania siebie i tego, co każda z nas nazywa niedoskonałościami. Zamiast kupowania kosmetyków w drogeriach, niejednokrotnie bardzo drogich, proponują zacząć korzystać z naturalnych metod. A przede wszystkim zacząć od zmian w odżywianiu. By móc cieszyć się ładną cerą trzeba zadbać o odpowiednie odżywianie. Żaden krem nie sprawi, że nasza cera będzie pozbawiona krostek, łojotoku i stanie się promienna. Kluczem do zdrowia i piękna jest odpowiednio zbilansowana dieta, która dla każdej z nas będzie inna. Każdy organizm jest inny i może potrzebować innego paliwa w postaci pokarmów. Zupełnie inaczej będzie wyglądać dieta osób chorobami jelit, alergików czy tych, którzy marzą o pozbyciu się trądziku. Deepak Chopra i Kimberly Snyder nie proponują konkretnych diet w celu zniwelowania wybranych dolegliwości. Podpowiadają natomiast jakich produktów warto unikać, a jakie wprowadzić do swojego menu. Podstawą dla wszystkich jest z pewnością oparcie swojej diety na warzywach, owocach oraz nieprzetworzonych produktach.

Holistyczne podejście do pacjentów stosuje coraz więcej lekarzy. My także jesteśmy coraz bardziej świadome tego, że na nasze samopoczucie i zdrowie ma wpływ wiele czynników. Wiemy także, że wielu chorób można uniknąć poprzez odpowiednie odżywianie, regularną aktywność fizyczną czy odpowiednią ilość snu. 

Z książki "Naturalne piękno (...)" dowiadujemy się, że jest sześć filarów dbania o siebie. Poza dietą, ćwiczeniami, snem, to także pielęgnacja zewnętrzna, dbanie o rozwój duchowy i powrót do życia w zgodzie z naturą. Autorzy powołują się na wiele badań, publikacji światowej klasy lekarzy i specjalistów, co czyni tę książkę wartą uwagi. Czytając ją co rusz zaznaczałam ciekawe fragmenty i godne wprowadzenia zmiany. Na uwagę zasługują także liczne przepisy nie tylko na dania, kosmetyki, ale także napoje wspomagające pracę czy oczyszczanie organizmu z toksyn. Tak, wszyscy już chyba wiemy, że organizm człowieka sam doskonale potrafi pozbyć się niekorzystnych substancji. Jednak wielu lekarzy przekonuje, że obecnie do naszych organizmów dostaje się tak wiele tychże substancji (nie tylko w pokarmach), że niekiedy nie jest w stanie sam poradzić sobie z ich usunięciem. Dlatego też warto go w tym wspierać. W przypadku wątroby Deepak Chopra proponuje picie napoju, który ma działanie oczyszczające i przeciwzapalne. Można go przyrządzić samodzielnie z kilku składników - kurkumy (autorzy polecają dodawać ją do potraw), imbiru, cytryny, miodu i pieprzu (czarnego oraz cayenne). Autorzy wymieniają także produkty, których warto unikać w trosce o prawidłową pracę wątroby, jelit czy układu krążenia. 

Co rusz słyszymy lub czytamy, że powinniśmy żyć w zgodzie z naturą. To ogólne stwierdzenie wielu osobom kojarzy się z przeprowadzką na wieś i uprawianiem własnej grządki pomidorów. Z książki "Naturalne piękno (...)" dowiadujemy się, że możemy zrobić to znacznie prościej. Nawet mieszkając w wielkim mieście możemy dbać o siebie w naturalny sposób. Przede wszystkim powinniśmy zacząć żyć zgodnie z naturalnym rytmem. Oznacza to, że nasz styl życia powinien być dostosowany do pór roku i zachodzącymi wraz z nimi zmianami w przyrodzie. Nasze potrawy powinny być przygotowywane z sezonowych produktów. Latem częściej będziemy zjadać lekkostrawne dania, a zimą ciepłe z rozgrzewającymi przyprawami, jak np. imbir. Deepak Chopra i Kimberly Snyder opracowali zbiór wskazówek na każdą porę roku dla zdrowia, urody i dobrego samopoczucia. Czy wiecie, że nasz organizm będzie funkcjonował lepiej, gdy dostosujemy nasz rytm dobowy do wschodów i zachodów słońca? Równie korzystne jest też chodzenie boso po trawie, piasku czy ściółce leśnej. Dzięki temu wzrasta ochrona przed stanami zapalnymi i starzeniem się. A z badań, na które powołują się autorzy "Naturalnego piękna (...)" wynika, że bezpośrednie dotykanie ziemi przez godzinę pomaga w regulowaniu przepływu krwi do twarzy, wspomaga programy naprawcze tkanek skóry i poprawia naszą cerę. 

Najchętniej napisałabym tutaj o wielu ciekawostkach i naturalnych, niezwykle prostych do zastosowania metodach holistycznego zadbania o nasz organizm, ale najlepiej będzie, gdy same przeczytacie o nich w książce "Naturalne piękno. Ścieżka wewnętrznej przemiany", która swoją premierę miała w tym tygodniu. Od razu może uprzedzę pytania - tak, dostałam ją z wydawnictwa, ale to jedna z tych książek, które czyta się z ciekawością i najchętniej przekazałoby się ją bliskim osobom. Przy okazji mogę zdradzić, że już znalazły się chętne osoby w moim otoczeniu do jej przeczytania. I wcale mnie to nie dziwi. Każda z nas chce być zdrowa, mieć lśniące włosy, promienną cerę czy smukłą sylwetkę. I chyba każdej zależy na dobrym samopoczuciu. Tego nie zagwarantują nam żadne kremy i drogie zabiegi, ale korzystanie z dobrodziejstw natury i właśnie holistyczne podejście do którego namawiają nas autorzy tej wspomnianej książki. Czyta się ją niezwykle szybko, naszpikowana jest ciekawymi informacjami, licznymi publikacjami badań naukowych, stanowiskami wybitnych lekarzy. Jej ogromną zaletą jest kompleksowe i rzeczowe podejście, a także proponowanie rozwiązań, których zastosowanie nie wiąże się z wydawaniem pieniędzy. 


Jeśli dotarłyście na koniec tego artykułu to bardzo Wam dziękuję! A tymczasem zmykam dalej korzystać z naszych sielskich wakacji na wsi. 

Po krótkiej przerwie powracam do publikowania przepisów w ramach cyklu "Roślinny piątek", które cieszą się sporym zainteresowaniem. O tym, że kuchnia roślinna stale zyskuje popularność chyba nikogo nie trzeba już przekonywać i cieszę się, że piszecie w komentarzach oraz prywatnych wiadomościach, że przepisy publikowane na Slow Life Studio inspirują Was do ograniczenia mięsa. 

A skoro o przepisach mowa, to dzisiaj będzie trochę inaczej. Nie będzie propozycji dania na kolację czy lunch, ale na... deser. Nie znam osoby, która nie przepada za lodami, a w wakacje sięgamy po nie nadzwyczaj często, choć znam osoby, które lody jedzą tylko wtedy, gdy temperatura spada poniżej zero stopni Celsjusza. Wybór lodów w sklepach i kawiarniach jest ogromny, o ile nie jesteśmy uczuleni na białko mleka krowiego lub... nie jesteśmy weganami. Wówczas pozostają jedynie sorbety, które często są tak słodkie, że trudno jest je zjeść. Pomijając już zawartość cukru, ewentualnych barwników, to najzdrowsze jedzenie to właśnie to, które przygotujemy sami. A lody z proponowanych przepisów nadają się także dla dzieci jako zdrowa przekąska - bez dodatku cukru, mleka krowiego, barwników. Polecam także zaangażować do ich przygotowania dzieci - zabawa będzie przy tym przednia.

Do przygotowania lodów wykorzystałam plastikowe foremki wielokrotnego użytku. Proporcje podane w przepisach starczą do zrobienia łącznie czterech lodów w foremce jak na zdjęciu.

Początki w związku są zazwyczaj właśnie jak w komedii romantycznej, tylko co zrobić, gdy urocze wady zaczynają irytować? Jeśli są tutaj fanki serialu "Seks w wielkim mieście", to zapewne pamiętają, jak urocza i perfekcyjna Charlotte denerwowała się, gdy jej kochany Harry zostawiał torebki po herbacie byle gdzie brudząc przy tym idealnie wypolerowany blat w kuchni. I teraz pytanie do nas - kto z nas powiedziałby w takiej sytuacji swojej drugiej połówce "bo ty zawsze tak robisz" lub "bo ty nigdy nie wyrzucasz tych torebek do kosza"? Z tym właśnie spróbowały zmierzyć się w swojej książce Monika Janiszewska i Katarzyna Kucewicz (psycholożka, psychoterapeutka). Książka "Pięknie odmienni. Jak uwolnić związek od codziennych sprzeczek i nieporozumień" nie sprawi, że po jej przeczytaniu wszystkie problemy z komunikacją w związku znikną. To od nas zależy czy relacja z drugą osobą będzie pozbawiona kłótni i wzajemnych oskarżeń. Podziwiam pary, które świętują pięćdziesięciolecie małżeństwa i szczerze im gratuluję. Gdy czytam lub słucham o takich związkach to za każdym razem dowiaduję się, że to przede wszystkim praca nad sobą. By czasami policzyć do dziesięciu i odetchnąć zamiast wykrzyczeć w złości wszystko, co irytuje nas w drugiej osobie. Bardzo łatwo jest kogoś zaatakować, ale dużo trudniej rozwiązać problem w spokojny sposób. A do tego zachęcają właśnie autorki publikacji "Pięknie odmienni (...)".

"Pięknie odmienni (...)" to zbiór przeróżnych sytuacji, które mogą prowadzić do konfliktów w związku. Przykładowo: różne sposoby spędzania świąt, wtrącanie się w związek rodziców i teściów, podział obowiązków, bałaganiarstwo i sprzątanie, kariera i pieniądze. Poza tym autorki próbują znaleźć rozwiązanie w sytuacjach, gdy nieporozumienie pojawia się w przypadku mniej oczywistych spraw, jak odmienne poczucie humoru, postawy życiowej (optymistka kontra pesymista) czy innych sposobów okazywania uczuć. 

Każdy problem przedstawiony jest na przykładzie dwóch par, w których każda osoba przedstawia swoje stanowisko, obawy, pragnienia. Wszystko opatrzone jest komentarzem psychologa, który zwraca uwagę, jak powinniśmy w danej sytuacji postąpić. Jak rozmawiać, by nie ranić drugiej osoby i unikać oceny oraz osądzania. Dzięki takiemu zabiegowi możemy zacząć wprowadzać pewne zmiany w komunikacji z partnerem samodzielnie, bez konieczności konsultowania się od razu z psychoterapeutą. 

Korzystając z porad psychologa zawartych w tejże publikacji mamy świetną okazję, by polepszyć komunikację w związku. By wreszcie przestać używać tak popularnych, niestety, "bo ty zawsze" i "bo ty nigdy". Na szczególną uwagę zasługuje ostatni rozdział książki, w którym autorki przekonują, że kluczem do szczęśliwego związku jest rozmawianie ze sobą. Katarzyna Kucewicz zwraca uwagę, że pary często rozmawiają ze sobą raportując sobie, co wydarzyło się w ciągu dnia i planując zadania na kolejne dni. Rozmawianie o bieżących sprawach jest istotne, ale dla dobra związku rozmowy takie powinny być prowadzone na głębszym poziomie. Oznacza to, że powinny dotyczyć potrzeb, obaw i emocji partnerów. Co ciekawe, o ile o marzeniach i potrzebach potrafimy mówić, to wyjawienie swoich emocji dla wielu osób jest bardzo trudne. Katarzyna Kucewicz przekonuje jednak, by podejmować próby i rozmawiać o nich, przy czym zaznacza, że takie rozmowy scalają związek, który tworzą przecież osoby o różnych doświadczeniach, odmiennych nawykach. Dzięki szczerej rozmowie, w tym o swoich uczuciach, możemy także uniknąć nadinterpretacji i, pisząc już kolokwialnie, "kręcenia filmów w głowie" i dopowiadania sobie. 

Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej o niełatwej sztuce komunikacji w związku, o kompromisach i akceptowaniu wad partnera lub partnerki, to zachęcam Was do przeczytania książki "Pięknie odmienni (...)". Dzięki zawartych w niej informacjom i poradom możemy rzeczywiście uwolnić związek od wzajemnych oskarżeń, sprzeczek i nieporozumień, o ile zastosujemy porady autorek.

Szczerze polecam Wam i Waszym partnerom oraz partnerkom tę książkę.

Za przekazanie książki dziękuję Grupie Wydawniczej Helion i Wydawnictwie Sensus.

Trudno jest mi wyobrazić sobie, jak przeprowadzka na wieś oddaloną o kilkadziesiąt  kilometrów od miejsca pracy może wiązać się z życiem w rytmie slow. Zwłaszcza, jeśli decyzję o takiej życiowej rewolucji podejmuje się pochopnie, niekiedy pod wpływem emocji i w okresie, gdy jesteśmy tak zmęczeni, że jedyne na co mamy ochotę, to rzeczywiście uciec do wioski w Bieszczadach. Najlepiej do chaty w której na próżno szukać zasięgu w telefonie. Któż z nas czasami nie ma na to ochoty? A domek na wsi lub w małej miejscowości blisko miasta, z własnym ogrodem i lasem za płotem, to marzenie wielu osób, w tym moje. Wiem jednak, że musi to być przemyślana decyzja i że po przeprowadzce do tego domu slow nie zastąpi fast, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Jeśli na co dzień nie potrafimy zwolnić, być tu i teraz, a wewnętrzny spokój to coś, co znamy jedynie z książek lub artykułów, to najpierw musimy popracować nad... sobą. Z doświadczenia wiem, że poprzez wypracowanie pewnych zachowań, a także ustalenie swoich wartości i priorytetów, życie w mieście może toczyć się bez zbędnego pośpiechu. On czasami będzie wkradać się do naszej codzienności, nawet jeśli już osiądziemy na stałe w tych Bieszczadach, ale dzięki samoświadomości i uprzednio wypracowanym technikom, będziemy potrafili przywrócić wcześniej wypracowany ład i spokój. 

Wspomniałam wcześniej, że życie w rytmie slow jest możliwe w wielkim mieście dzięki wypracowaniu pewnych zachowań oraz ustaleniu hierarchii wartości. O ile w kwestii tych ostatnich nikt nam raczej nie pomoże i z pewnością nie będzie to łatwe zadanie do wykonania (ale bardzo, bardzo ważne), to z metodami mamy ułatwione zadanie. Próbę stworzenia takiej mapy slow podjęła Natalia Kraus w książce "Slow life w wielkim mieście". Autorka odnosiła sukcesy w korporacjach, miała super pensję, ale... czuła się zmęczona. Zanim zaczęła żyć slow, kilka razy pewne wydarzenia uświadomiły jej, że nie ma sensu tak pędzić. Jednym z nich był wyścig do tramwaju, który wygrała... starsza kobieta poruszająca się w tempie, które zapewne większość z nas nazwałaby żółwim. Wyobrażacie sobie biec do na przystanek, mijać po drodze starszą panią, zasapać się przy tym, zdenerwować, a ostatecznie wsiąść do tramwaju uprzednio przepuszczając tą uroczą starszą panią? W tej sytuacji wyścig podjęty przez autorkę (a któż z nas takich nie podejmuje czasami?) wydaje się zupełnie bezsensowny.








Innym wydarzeniem, które zadziałało niczym zimny prysznic, był wieczór, który autorka miała spędzić na wymarzonym koncercie. Była jednak tak zmęczona po powrocie z pracy, że po prostu zasnęła. Chyba nie muszę pisać w jakim humorze obudziła się po tej drzemce? Niby normalne zdarzenia, których uczestnikami mógłby być każdy, a jednak zadziałały jako sygnał alarmowy, że życie chyba powinno wyglądać inaczej. Powinniśmy mieć siłę na swoje pasje, uczestniczenie w wydarzeniach kulturalnych czy zjedzenie w spokoju posiłku, a codzienna praca powinna być jednym z elementów naszego życia, a nie zajęciem, które wysysa z nas resztki energii. Dzięki tym wszystkim doświadczeniom autorki powstała mapa slow life - przewodnik dla osób, które chcą zwolnić tempo żyjąc w mieście. Wbrew pozorom nie jest to trudne - wystarczy, że zaczniemy wprowadzać zmiany powoli i zgodnie z poradami zawartymi w tejże książce.

Przede wszystkim od ustalenia swoich priorytetów i wartości - to one niejednokrotnie będą dla nas swego rodzaju drogowskazem, dzięki czemu podejmowanie decyzji będzie łatwiejsze. System wartości opracowany - to co w takim razie dalej? Natalia Kraus proponuje wprowadzanie slow life w kilku obszarach, jak codzienność, praca, dom, finanse, moda i uroda oraz zdrowie. Co ciekawe, autorka opracowała "Złotą Receptę na codzienny slow" w ramach której dzieli się swoimi sprawdzonymi zasadami na przeżycie dnia w spokojniejszym tempie. Jest to kilka nowych nawyków do wypracowania, dzięki którym mamy szansę zastąpić szybkie tempo tym spokojniejszym, ale powinniśmy stosować je wszystkie. 

To nad czym zdecydowanie warto popracować, a co poleca autorka, to wykonywanie pewnych czynności po prostu wcześniej, bez odkładania na ostatnią chwilę. Zamiast przestawiać co chwilę budzik w telefonie - wstań, gdy tylko zadzwoni. Ubrania dla siebie i dzieci przygotuj na początku tygodnia w zestawy na najbliższe dni (wersja zaawansowana) lub po prostu od razu po powrocie z pracy skompletuj zestawy na kolejny dzień. Dzięki zmianie w tych dwóch obszarach możesz zyskać czas na spokojne zjedzenie śniadania, wyszykowanie i/lub odprowadzenie dzieci do przedszkola lub szkoły, a także na dotarcie do pracy w normalnym tempie.

Wprowadzając kolejne kroki proponowane w poradniku "Slow life w wielkim mieście" masz szansę zapanować nad swoimi finansami, stworzyć kapsułową szafę (taką, w której wszystko do siebie i do ciebie pasuje), zacząć panować nad swoim czasem, znaleźć przestrzeń na swoje hobby czy też poprawić relacje z bliskimi. Wydaje się nierealne? Ale to prawda. Poprzez wprowadzenie zasad idei slow life mamy szansę zacząć żyć prościej, bardziej świadomie i bez zbędnego nadmiaru. Kluczem do sukcesu jest umiar oraz uważność. 

"Slow life w wielkim mieście" to ciekawa i warta uwagi książka, którą szczególnie poleciłabym osobom dopiero rozpoczynającym swoją przygodę ze slow life. To łatwy w odbiorze poradnik zawierający proste kroki i podpowiedzi, co zrobić by zminimalizować i wyeliminować szybkie tempo z naszego życia. Dzięki sprawdzonym radom (i przetestowanym przez autorkę) możemy sprawić, że wreszcie będziemy mieć czas na zjedzenie śniadania w domu, uporamy się z odwiecznym dylematem "nie mam się w co ubrać" mimo że z naszej szafy wypadają ubrania, a nadmierną konsumpcję zastąpi umiar. Być może na półkach w łazience pojawią się eko kosmetyki, z domu znikną środki czystości z drogerii, a my skłonimy się ku zdrowszym dla nas i środowiska rozwiązaniom? Książka Natalii Kraus inspiruje i zachęca do próbowania nowych rozwiązań, do poszukiwania swojego sposobu na świadome i wolniejsze życie. Dzięki różnym cytatom cenionych autorów, wywiadom z ekspertami, a także opisaniu własnych doświadczeń ta książka dodatkowo zyskuje na wartości. 

Dla osób, które rozpoczynają swoją drogę do slow life to pomocny poradnik pokazujący w jakich obszarach warto pracować i jak to zrobić. Natomiast dla tych, którym zasady slow life nie są obce książka ta może stanowić przypomnienie pewnych zasad, a w niektórych fragmentach także inspirację. Warto także zwrócić uwagę na polecane przez autorkę aplikacje, listy zadań, playlisty z muzyką do medytacji.

Książka miała swoją premierę 14 lipca tego roku, a już znalazła się na czwartym miejscu listy bestsellerów Wydawnictwa Sensus. 

Za przekazanie książki dziękuję Grupie Wydawniczej Helion i Wydawnictwu Sensus.