Wakacje zawsze za szybko mi mijają, ale staram się maksymalnie wykorzystywać nadarzające się okazje, by wyruszyć choćby na kilka godzin za miasto. Przebywanie blisko natury działa niezwykle kojąco i relaksująco. A takie krótkie wycieczki dodatkowo przełamują dobrze znaną rutynę. 

Miejsca, które dzisiaj polecam znajdują się niedaleko Warszawy, ale jestem przekonana, że podobne bez problemu znajdziecie niedaleko swojego miejsca zamieszkania. Zatem ten artykuł może po prostu stanowić inspirację oraz bodziec do rozpoczęcia poszukiwań. Tak, wiem, w miastach jest sporo atrakcji i zajęć dla dzieci, ale nam zdecydowanie bardziej odpowiadają wycieczki krajoznawcze i zabawa ze zwierzątkami niż skakanie na trampolinie lub wizyty na placach zabaw. Nie ukrywam, że z temperamentem naszych synów o wiele lepiej sprawdzają się wyprawy do lasu i dużo swobody, o której raczej możemy pomarzyć w zamkniętych pomieszczeniach czy na zatłoczonych placach zabaw. 

To niewielka osada zlokalizowana niedaleko Liwu, dlatego też osobom udającym się do zamku w Liwie polecam rozszerzenie programu o ten punkt. Zwierzyniec Eurostruś znajduje się w Borzychach i oferuje kilka atrakcji dla dzieci, ale dorośli także nie będą nudzić się tam. Na terenie zwierzyńca znajduje się bardzo dużo ptactwa, w tym m.in. gęsi, które można karmić, różne gatunki gołębi oraz kur. Niektóre z nich można wziąć na ręce, a dla odważniejszych jest dodatkowe zadanie, czyli... trzymanie kury na głowie. Największą atrakcją zdają się być strusie, a dzięki wiedzy przewodników możemy dowiedzieć się czy struś rzeczywiście chowa głowę w piasek lub czy boi się osobników większych od siebie. 

Na terenie zwierzyńca znajduje się także uratowany zajączek, owce, alpaka i koziołek, którego można karmić oraz małe króliczki, które można przytulać. Dzieci z pewnością ucieszą się z możliwości przejażdżki na kucyku lub... na przyczepce wypełnionej sianem, którą ciągnie traktor. Naszym chłopcom i ich kuzynce to właśnie te przejażdżki na przyczepce i kucyku podobały się najbardziej. 

Dodatkowo dla wszystkich przygotowane są quizy, a dla dzieci loteria w której każdy wygrywa. Być może poszczęści się Wam i do domu wrócicie z piórem strusia. Dla zainteresowanych możliwe jest wynajęcie domku. Oprowadzanie rozpoczyna się zawsze o równej godzinie.

Dokładny cennik i szczegóły dostępne są na stronie Eurostruś.

To wyjątkowy punkt widokowy, który warto odwiedzić. Z góry rozpościera się przepiękny widok na okoliczne łąki i dolinę rzeki Liwiec. Doskonale widać wówczas jak kręta jest to rzeka. W upalne dni można wskoczyć do wody, dzieci mogą bawić się w piasku (na niektórych odcinkach Liwca są malutkie piaszczyste plaże) oraz zrobić piknik. Na Sowiej Górze są ku temu przygotowane stoły i ławki. Znajdują się tam także tablice z informacjami o ptactwie występującym w okolicy. 

Miejsce to cieszy się dużą popularnością i to o każdej porze roku. Ponoć zimą można tam zjeżdżać na sankach, a nawet na nartach. Wokół Sowiej Góry krąży wiele legend o których można przeczytać na stronie powiatu węgrowskiego.

To kolejne miejsce niedaleko Warszawy w którym dzieci mogą poznać zwierzęta gospodarskie. Ranczo u Mara wygląda inaczej niż Eurostruś. Tutaj jest o wiele mniej ptactwa, za to więcej kóz i koziołków, które swobodnie biegają między odwiedzającymi. Za 5 złotych można kupić kubek zboża i karmić nim kozy i daniele. To świetna zabawa i doświadczenie zarówno dla dzieci, jak i dorosłych. Ponadto przed wejściem na teren rancza dzieci dostają koszyczki do których mają nazrywać mlecz i koniczynę, którymi później karmią króliki. Na terenie rancza są także psy, koty oraz konie. Gospodarz chętnie odpowiada na pytania, udziela wszelkich informacji, a także pokazuje, jak wydoić kozę, której mleka chętni mogą spróbować. 

Ranczo u Mara mieści się w Wielgolesie Duchnowskim. Szczegółowe informacje znajdują się na stronie internetowej oraz na Facebooku. 

Znajdują się pomiędzy Warszawą a Mińskiem Mazowieckim (15 kilometrów). To istny raj dla dzieci, które mogą beztrosko biegać po piaszczystych górach lub bawić się w piasku. Na jednej z wielu polan można zrobić piknik, pograć w piłkę lub we frisbee. Góry Chobockie cieszą się dużą popularnością także wśród rowerzystów i fanów motocrossu. Brzozowy lasek, wrzosowiska, a nawet mokradła i bliskość od granic Warszawy czynią to miejsce często odwiedzanym. Dodatkowo znajduje się tam pole namiotowe. 

Niedawno podczas rozmowy moja przyjaciółka w pewnym momencie powiedziała "co mam zrobić, żeby mieć motywację do działania?". Pierwsze, o czym pomyślałam, to przede wszystkim wyspać się, odpocząć, spędzić trochę czasu w samotności bez rozpraszaczy (tv, radia, telefonu, a nawet książki). Po prostu przez choćby kilka minut być i patrzeć na drzewa, chmury. Brzmi naiwnie? Być może, bowiem w kulturze fast life patrzenie w niebo przez pół godziny wydaje się traceniem czasu, który można byłoby produktywnie wykorzystać. Jednak dopóki nie odpoczniemy, nie damy sobie szansy na wsłuchanie się w siebie, trudno będzie zmotywować się do działania. Nawet, jeśli uda nam się rozpocząć prace nad jakimś projektem (choćby codziennymi sesjami jogi o poranku), to w pewnym momencie może zabraknąć energii i chęci. Właśnie przez zmęczenie i brak czasu na wsłuchanie się w swoje rzeczywiste potrzeby. Tylko wówczas możliwe jest stworzenie listy celów i marzeń, które są "nasze", a nie wykreowane przez influencerów, media lub podpatrzone u znajomych. 

Jeśli ten etap mamy już za sobą, to z pewnością wiele razy zdarzy się, że będziemy wątpić w szansę powodzenia danego projektu lub będziemy chcieli odpuścić. To normalne, zwłaszcza gdy jego realizacja wymaga od nas wyrzeczeń, opuszczenia własnej strefy komfortu lub musimy zmierzyć się z porażką. Wówczas pomocne mogą okazać się artykuły lub książki pokazujące, że dzięki wytrwałości realizacja marzeń jest możliwa. Jasne, że przeczytanie jednej takiej historii nie sprawi, że od razu zeskoczymy z kanapy i pójdziemy przebiec pierwsze pięć kilometrów w ramach treningu do maratonu, jeśli do tej pory nie ćwiczyłyśmy. Takie historie napawają jednak optymizmem, są swego rodzaju bodźcem do działania. Bowiem, gdy czytamy o kobiecie, która pomimo śmierci męża wyruszyła w samotną podróż dookoła świata... biegnąc, to działa to motywująco. Nikt z nas nie jest wolny od problemów i prozy życia codziennego, ale warto w tym wszystkich znaleźć choć trochę czasu i wykrzesać trochę energii, by pod koniec swojego życia nie żałować, że nawet nie podjęliśmy próby. A jeśli jesteśmy rodzicami, to żeby pokazać naszym dzieciom, że warto mieć pasje, hobby, robić coś dla siebie i realizować swoje cele. 

Długo zastanawiałam się, o jakich książkach napisać w tym tekście. Dotychczas przeczytałam wiele tego rodzaju publikacji i chyba większość dotyczyła... kobiet. Wszelkie materiały w których przedstawiono historie kobiet realizujących swoje pasje i marzenia są mi szczególnie bliskie. Szczerze podziwiam wszystkie kobiety, które pomimo wielu obowiązków (pozdrawiam mamy:), stereotypów nie rezygnują ze swoich marzeń, tylko uparcie i wytrwale dążą do ich realizacji, nawet gdy wymaga ona więcej czasu niż pierwotnie zakładały.

Jedną z takich wyjątkowych kobiet niewątpliwie jest Miłka Raulin - najmłodsza Polka, która zdobyła Koronę Ziemi. Jasne, można powiedzieć, że przecież my nie musimy i nie chcemy wejść na kilka ośmiotysięczników, więc po co o tym czytać? Przede wszystkim dlatego, że "Siła marzeń (...) to zapis trudnej drogi (nie, nie chodzi tylko o wejście na szczyt Everestu) samotnej matki pracującej na etacie w kolei, która miała wielkie marzenie, by zdobyć Koronę Ziemi. Musiała zmierzyć się z ogromem zajęć - od pracy na etacie (i problemów w niej), opieką nad synkiem, codziennymi obowiązkami, do intensywnych treningów, pozyskiwaniem funduszy na wyprawy i mnóstwem innych zadań przybliżających ją do spełnienia marzenia. To wyjątkowa historia pokazująca, że my-kobiety jesteśmy wyjątkowo silne i że można zrobić coś szalonego nawet będąc mamą, etatowym pracownikiem bez milionów na koncie. 

Miłka Raulin

O tej niezwykłej kobiecie wspomniałam już w tym artykule. Rosie Swale Pope w ciągu pięciu lat obeszła świat. Dokonała tego w trudnym okresie żałoby po starcie męża, który zmarł na nowotwór. Wówczas Rosie postanowiła, że wyruszy w podróż dookoła świata, trochę dla siebie, by poradzić sobie z bólem i stratą, a także by promować profilaktykę badań, dzięki którym wiele przypadków nowotworów można wykryć na wczesnym etapie. Rosie nie miała dużych oszczędności. W trakcie podróży utrzymywała się z pieniędzy pozyskiwanych z wynajmu swojego domu. W organizacji wyprawy pomagała jej rodzina oraz przyjaciele, którzy w wyznaczonych wcześniej punktach zostawiali jej niezbędne rzeczy lub wysyłali je pocztą czy przesyłką kurierską. Zazwyczaj były to sportowe, wygodne buty, których Rosie zniszczyła niezliczoną ilość. To, co urzekło mnie w historii Pani Pope, to napisanie w prologu "Jestem zwykłą kobietą. Wiem jednak, że gdybym została w domu i pieliła ogródek, nikt nie zwróciłby na mnie uwagi. Właśnie dlatego postanowiłam wyruszyć w podróż dookoła świata, spać na mrozie, w lesie, w sąsiedztwie stada wilków. Jeśli moja wyprawa ocali choć jedno życie, to znaczy, że warto było podjąć to wyzwanie." 

Kobiety  o których wyżej napisałam zrealizowały bardzo ambitne cele, na które większość osób nigdy nie zdecyduje się. Napisałam jednak o nich, bo są dowodem na to, że mimo trudów codzienności można robić nawet najbardziej szalone i niezwykłe rzeczy. Poza tym jeśli naszym celem jest po prostu praktykowanie jogi kilka razy w tygodniu przez kwadrans, to realizacja tego celu wydaje się być mimo wszystko bardziej realna niż wejście na ośmiotysięcznik. I w ten sposób dochodzimy do tego, jak te nasze cele i marzenia realizować. Niedawno przeczytałam trzy książki, które odnoszą się do tego zagadnienia. Tak, znowu książki, ale to one są kopalnią wiedzy, często darmowej. Dwie z nich kupiłam, jedną wypożyczyłam z biblioteki. Była tak sfatygowana, poplamiona, z zaznaczonymi ołówkiem fragmentami, że panie z biblioteki kilka razy przepraszały mnie za jej stan. Dzięki tym publikacjom uświadomiłam sobie, jakie błędy popełniałam, jak powinnam postępować, żeby prowadzić bogate życie (również, a może przede wszystkim, w doświadczenia i przeżycia). 

Jedną z lekcji, które wyciągnęłam jest wytrwałość. Bez niej nic nie zrobimy i nie osiągniemy. Nawet piętnastominutowe sesje jogi w pewnym momencie odejdą w zapomnienie pozostawiając w nas jedynie frustrację i poczucie beznadziejności (przecież nawet to nam się nie udało), jeśli w tym działaniu zabraknie wytrwałości, samodyscypliny. W tym roku zrealizowałam dwa wielkie marzenia sprzed... kilku lat! To przebiegnięcie półmaratonu i zdanie egzaminu na prawo jazdy. Realizację tych celów zaczęłam kilka lat temu, ale w wyniku ciąży musiałam przerwać. Dopiero po paru latach mogłam ponownie zacząć przygotowania. Tym razem wymagały one ode mnie większej dyscypliny, elastyczności i dobrego planowania, bo musiałam pogodzić m.in. opiekę nad dziećmi, domem i nauką, a do tego zgrać kalendarze dwóch, trzech osób. Do tego wszystkiego doszły oczywiście choroby dzieci i przymusowa kwarantanna. Jasne, mogłam sobie odpuścić - tak byłoby najłatwiej. Tylko po co? I czy życie bez celu, bez marzeń, bez pragnień jest takim, jakie chcę wieść? To pytanie zadaję sobie zawsze, gdy moja motywacja do działania ulatnia się, a ja najchętniej położyłabym się na kanapie z pilotem w ręku i po raz kolejny oglądała jakiś serial. Uwierzcie, że są osoby, które tak właśnie spędzają niemal każdy dzień. Jeśli dzięki temu są szczęśliwe, to świetnie, ale warto zastanowić się, co nam daje to szczęście i poczucie, że "czuję, że żyję". 

Świadome dokonywanie wyborów i postępowanie w zgodzie ze sobą nie jest łatwe. Wymaga dużo wysiłku, samozaparcia, a niejednokrotnie naraża nas na krytykę, również bliskich osób, dla których nasze postępowanie jest niezrozumiałe. Wiecie, ile razy słyszałam, że bieganie jest bez sensu? Niezdrowe, męczące, i po co biec te 21 kilometrów? Dla siebie i własnej satysfakcji. Poza tym, realizacja wyznaczonych celów daje nam jeszcze pewien bonus - wzrasta nasza pewność siebie. Skoro potrafię przebiec półmaraton, przygotować się do egzaminu na prawo jazdy w niełatwych warunkach, to potrafię znacznie więcej. 

O tym autorze słyszałam wiele razy, ale dopiero w tym roku zdecydowałam się przeczytać jego książki. Zamówiłam dwie w pakiecie i to jedne z tych książek, do których będę wracać. Ta niepozorna książka z bardzo chwytliwym coachingowym tytułem zawiera bardzo dużo cennych wskazówek, jak realizować swoje cele. Autor prostym językiem wyjaśnia, dlaczego samodyscyplina jest kluczowa, gdy chcemy coś osiągnąć. Bez niej nawet najlepszy plan nie powiedzie się. Brian Tracy podzielił swoją książkę na trzy części - sukces osobisty, biznes/sprzedaż/finanse oraz dobre życie. W każdej z nich jest kilka rozdziałów kończących się ćwiczeniami. I tak, można śmiać się, że momentami książka przypomina pogadanki znanych coachów. Jednak trudno zaprzeczyć, że rzeczywiście ci, którzy realizują swoje cele i spełniają marzenia postępują w dużej mierze tak, jak zaleca Brian Tracy.

Platon

Zapewne niektórym może wydawać się dziwne, że na stronie o slow life proponuję książkę o takim tytule. Jednak slow life to świadome życie w zgodzie ze sobą, o czym niejednokrotnie pisałam. Slow life nie wyklucza działania, pracy, spełniania marzeń. Ważne, by robić to w zgodzie ze sobą, swoimi wartościami i w swoim tempie. Każdy z nas ma spadki motywacji i wiele razy zapewne będzie mierzyć się z wątpliwościami czy obrany cel jest właściwy lub czy to, co robimy ma po prostu sens. Mnie w takich sytuacjach naprawdę pomagają książki, o których napisałam w tym artykule. A gdy po raz kilkunasty staram się zostać stuprocentową weganką i nadal nie osiągam sukcesu na tym polu, to wskazówek szukam u osób które na swoim polu mają wiele sukcesów i są uznawane za autorytety. Taką osobą niewątpliwie jest Brian Tracy. W książce "Nawyki milionerów (...)" owszem, w dużej mierze skupia się na finansach, biznesie czy sprzedaży, ale nawet w tych rozdziałach każdy z nas może znaleźć cenne informacje i wskazówki. Jeśli jednak zagadnienia słupków sprzedażowych zupełnie nas nie interesują, to i tak warto przeczytać tę książkę. Chyba każdy z nas chciałby mieć dobrą pracę, szczęśliwą rodzinę, udane życie? 

Ta książka nie sprawi, że po jej przeczytaniu wszystko raptem zacznie układać się tak, jakbyśmy tego chcieli. Brian Tracy wprost pisze, że każdy cel wymaga od nas pracy, samodyscypliny, wytrwałości. Bez tego nic nie osiągniemy - nie zbudujemy więzi z dzieckiem, nie schudniemy, nie będziemy mieć dobrej pracy. Kluczowe jest także nasze nastawienie, osoby z którymi najczęściej spotykamy się, jak również to, co robimy każdego dnia, czyli nasze nawyki. Kiedyś znalazłam ciekawy cytat, że jesteśmy nie tym, o czym mówimy, ale co powtarzamy każdego dnia. Nie sposób napisać o zaletach tej książki w kilku zdaniach. Dla mnie jest ona bardzo cenna, zamówiłam dodatkowe egzemplarze dla bliskich i naprawdę często wracam do fragmentów tej publikacji. 

Tego Pana z pewnością można nazwać jednym z pierwszych trenerów biznesu i rozwoju osobistego. Jego książka "Myśl i bogać się. Podręcznik człowieka interesu" została po raz pierwszy wydana w... 1937 roku i do tej pory została sprzedana w milionach egzemplarzy. Niedawno w Polsce ukazało się jej nowe wydanie o nieco zmienionym tytule "Myśl i bogać się. Jak zrealizować ambicje i osiągnąć sukces". Oczywiście tytułowe bogactwo ma nie tylko wymiar materialny. Autor odnosi się również do innych dziedzin życia wykraczających poza finanse. Napoleon Hill spędził kilkanaście lat na analizowaniu przypadków osób, które osiągnęły sukcesy, a wyniki tych badań przedstawił w tej niepozornej książce, która stała się bestsellerem i podręcznikiem dla osób marzących o sukcesie. 

Bazując na wnikliwej analizie sukcesów różnych osób Napoleon Hill opracował program trzynastu kroków na drodze do bogactwa i sukcesu. Udowadnia czytelnikowi, że poprzez odrzucenie lęków, wytrwałość, pracę nad sobą i swoimi przekonaniami, nastawieniem, możemy osiągnąć naprawdę wiele. Pytanie tylko, czy chcemy? 

Czym jest dla Ciebie sukces i szczęście?

Książki o których napisałam w tym artykule odnoszą się do bogactwa i ogromnych sukcesów, ale zawarty w nich przekaz jest uniwersalny i odnosi się do nas wszystkich - żeby coś osiągnąć potrzebna jest wytrwałość, praca nad sobą i samodyscyplina. Sukces dla każdego oznaczać będzie coś innego. Tak samo jak bogactwo. Dla jednych będzie wiązało się ono z milionami na koncie w banku, a dla innych z życiem przepełnionym podróżami i doświadczeniami. Niezależnie od tego, którą drogę wybierzemy, informacje i wskazówki zawarte w wyżej wymienionych książkach mogą być dla nas cenne i pomocne, zwłaszcza, gdy motywacja spada a my zastanawiamy się, czy nie zrezygnować. Praca nad sobą i samodyscyplina są podstawą wszelkich naszych działań. Przydają się, gdy chcemy zmienić nawyki żywieniowe, schudnąć, postępować zgodnie z zasadami less waste i minimalizmu. A także, gdy marzą nam się rzeczy wielkie, jak dalekie podróże, ultramaraton czy stworzenie własnego biznesu. Niezależnie od tego, jakie macie marzenia i cele życzę wam ich spełnienia, realizacji, a przede wszystkim, żebyście działali w zgodzie ze sobą.

Jeśli dotarliście do końca tego artykułu to bardzo Wam dziękuję!

Chyba każda z nas marzy o promiennej cerze, mocnych włosach, smukłej sylwetce i dobrym zdrowiu oraz samopoczuciu. Nie zapewnią nam tego ani kosmetyki, ani przeróżne suplementy. By móc czuć się dobrze w swoim ciele i cieszyć się zdrowiem trzeba do tego podejść holistycznie, czyli kompleksowo, a także w zgodzie z naturą. Dzisiaj o tym co robić, by wyglądać pięknie i świadomie zadbać o siebie.




"In the world full of Kardashians be Diana" - znacie to powiedzenie? Nie odważyłabym się skrytykować kobiety, która z pewnych (nieznanych mnie i innym) pobudek postanowiła skorzystać z usług kliniki chirurgii plastycznej. Nie będę jednak ukrywać, że bliżej mi do naturalności i i stylu Księżnej Diany niż sióstr Kardashian. Minimalizm, życie w zgodzie z naturą i klasyka - to coś do czego dążę, a z tego co zauważyłam - moje czytelniczki również:) Jednak przeglądając zdjęcia na Instagramie trudno oprzeć się wrażeniu, że my - kobiety podzieliłyśmy się na dwa obozy. Jeden z nich zdają się tworzyć wielbicielki brazylijskich pośladków, intensywnego makijażu, seksownych ubrań i/lub zabiegów w klinice chirurgii plastycznej. Drugi zaś to kobiety preferujące bardziej naturalny styl - delikatne makijaże (lub ich brak), proste fryzury (lub zwyczajnie uczesane włosy), naturalne kosmetyki i materiały z których uszyte są ich minimalistyczne i klasyczne ubrania. Być może teraz bardzo to upraszczam, jednak często spotykam kobiety, które interesując się zdrowym odżywianiem i naturalną pielęgnacją w pewnym momencie skłaniają się także ku minimalizmowi i naturalnym rozwiązaniom w wielu dziedzinach. Taki styl życia nie oznacza, że od teraz jedyny kosmetyk, którego używamy to naturalny olejek czy mąka ziemniaczana zamiast szamponu. Wszystko zależy od własnych upodobań, potrzeb i chęci. Zwolenniczki naturalnej pielęgnacji także korzystają z usług kosmetologów i gabinetów kosmetycznych, ale zamiast botoksu najpierw spróbują mniej inwazyjnych metod poprawienia jędrności skóry i spłycenia zmarszczek, jak chociażby joga twarzy. 

Od paru tygodni na Instagramie w relacjach poruszałam tematykę naturalności i akceptacji siebie. Otrzymałam wówczas wiadomości, że tak wiele z nas nie akceptuje swojego wyglądu - figury, cellulitu, wyprysków na twarzy. Zagadnienie akceptacji siebie to temat na zupełnie inny, obszerny artykuł. Jednak myśląc o tych niedoskonałościach, jak cellulit czy problemy z cerą przychodzi mi na myśl moja babcia, która za kilka dni skończy dziewięćdziesiąt lat! Jeszcze w wieku sześćdziesięciu czy siedemdziesięciu lat słyszała komplementy, że wygląda na dziesięć lat mniej. Nigdy nie przeczytała żadnego poradnika o pielęgnacji czy dbaniu o siebie. Korzystała jednak garściami z natury i robiła to instynktownie. Całe życie spędziła na wsi, ciężko pracowała w gospodarstwie czy w warsztacie stolarskim dziadka, a do tego wychowała cztery córki i kilkanaścioro wnucząt. Mimo tak wielu obowiązków zawsze miała promienną cerę na której trudno było doszukiwać się krostek, nadmiernego łojotoku. Oczywiście możemy założyć, że to geny, ale po dokładnej analizie stylu życia mojej babci przekonamy się, że to wszystko zasługa życia w zgodzie z naturą. W kuchni zawsze królowały sezonowe potrawy, warzywa były z własnego pola, ser babcia ważyła sama z mleka od krowy, którą wydoiła o poranku. Wstawała najpóźniej o szóstej rano, w zimę bez względu na pogodę przechodziła kilkanaście metrów z węglarką do komórki po opał i stroniła od makijażu. Jedynym kosmetykiem do upiększania twarzy była czerwona szminki, której odrobinę rozsmarowywała na ustach i policzkach, gdy jechała do miasta, co zdarzało się niezwykle rzadko. I tak sobie myślę, że robiła większość tego, co zaleca światowej klasy ekspert w dziedzinie medycyny holistycznej, czyli dr Deepak Chopra. 

Moja babcia działała intuicyjnie. Wówczas nie było jeszcze poradników i tak wielu badań potwierdzających zalety życia w zgodzie z naturą. My mamy to szczęście, że możemy czerpać z tej wiedzy i wprowadzać nowe nawyki do naszego życia. Na rynku wydawniczym dostępnych jest tak dużo książek o pielęgnacji i zdrowym stylu życia, że trudno jest wybrać tą najlepszą. Sama przeczytałam już wiele takich i do kolejnych podchodzę sceptycznie. Jest jednak publikacja, którą mogę z czystym sumieniem polecić - "Naturalne piękno. Ścieżka wewnętrznej przemiany" autorstwa wspomnianego już doktora Deepaka Chopra i Kimberly Snyder - cenionej ekspertki w dziedzinie dietetyki i zdrowia. 

Autorzy dalecy są od namawiania czytelniczek do wprowadzania kolejnych wyrzeczeń, by dorównać kreowanym przez media kanonom piękna. Namawiają jednak do zaakceptowania siebie i tego, co każda z nas nazywa niedoskonałościami. Zamiast kupowania kosmetyków w drogeriach, niejednokrotnie bardzo drogich, proponują zacząć korzystać z naturalnych metod. A przede wszystkim zacząć od zmian w odżywianiu. By móc cieszyć się ładną cerą trzeba zadbać o odpowiednie odżywianie. Żaden krem nie sprawi, że nasza cera będzie pozbawiona krostek, łojotoku i stanie się promienna. Kluczem do zdrowia i piękna jest odpowiednio zbilansowana dieta, która dla każdej z nas będzie inna. Każdy organizm jest inny i może potrzebować innego paliwa w postaci pokarmów. Zupełnie inaczej będzie wyglądać dieta osób chorobami jelit, alergików czy tych, którzy marzą o pozbyciu się trądziku. Deepak Chopra i Kimberly Snyder nie proponują konkretnych diet w celu zniwelowania wybranych dolegliwości. Podpowiadają natomiast jakich produktów warto unikać, a jakie wprowadzić do swojego menu. Podstawą dla wszystkich jest z pewnością oparcie swojej diety na warzywach, owocach oraz nieprzetworzonych produktach.

Holistyczne podejście do pacjentów stosuje coraz więcej lekarzy. My także jesteśmy coraz bardziej świadome tego, że na nasze samopoczucie i zdrowie ma wpływ wiele czynników. Wiemy także, że wielu chorób można uniknąć poprzez odpowiednie odżywianie, regularną aktywność fizyczną czy odpowiednią ilość snu. 

Z książki "Naturalne piękno (...)" dowiadujemy się, że jest sześć filarów dbania o siebie. Poza dietą, ćwiczeniami, snem, to także pielęgnacja zewnętrzna, dbanie o rozwój duchowy i powrót do życia w zgodzie z naturą. Autorzy powołują się na wiele badań, publikacji światowej klasy lekarzy i specjalistów, co czyni tę książkę wartą uwagi. Czytając ją co rusz zaznaczałam ciekawe fragmenty i godne wprowadzenia zmiany. Na uwagę zasługują także liczne przepisy nie tylko na dania, kosmetyki, ale także napoje wspomagające pracę czy oczyszczanie organizmu z toksyn. Tak, wszyscy już chyba wiemy, że organizm człowieka sam doskonale potrafi pozbyć się niekorzystnych substancji. Jednak wielu lekarzy przekonuje, że obecnie do naszych organizmów dostaje się tak wiele tychże substancji (nie tylko w pokarmach), że niekiedy nie jest w stanie sam poradzić sobie z ich usunięciem. Dlatego też warto go w tym wspierać. W przypadku wątroby Deepak Chopra proponuje picie napoju, który ma działanie oczyszczające i przeciwzapalne. Można go przyrządzić samodzielnie z kilku składników - kurkumy (autorzy polecają dodawać ją do potraw), imbiru, cytryny, miodu i pieprzu (czarnego oraz cayenne). Autorzy wymieniają także produkty, których warto unikać w trosce o prawidłową pracę wątroby, jelit czy układu krążenia. 

Co rusz słyszymy lub czytamy, że powinniśmy żyć w zgodzie z naturą. To ogólne stwierdzenie wielu osobom kojarzy się z przeprowadzką na wieś i uprawianiem własnej grządki pomidorów. Z książki "Naturalne piękno (...)" dowiadujemy się, że możemy zrobić to znacznie prościej. Nawet mieszkając w wielkim mieście możemy dbać o siebie w naturalny sposób. Przede wszystkim powinniśmy zacząć żyć zgodnie z naturalnym rytmem. Oznacza to, że nasz styl życia powinien być dostosowany do pór roku i zachodzącymi wraz z nimi zmianami w przyrodzie. Nasze potrawy powinny być przygotowywane z sezonowych produktów. Latem częściej będziemy zjadać lekkostrawne dania, a zimą ciepłe z rozgrzewającymi przyprawami, jak np. imbir. Deepak Chopra i Kimberly Snyder opracowali zbiór wskazówek na każdą porę roku dla zdrowia, urody i dobrego samopoczucia. Czy wiecie, że nasz organizm będzie funkcjonował lepiej, gdy dostosujemy nasz rytm dobowy do wschodów i zachodów słońca? Równie korzystne jest też chodzenie boso po trawie, piasku czy ściółce leśnej. Dzięki temu wzrasta ochrona przed stanami zapalnymi i starzeniem się. A z badań, na które powołują się autorzy "Naturalnego piękna (...)" wynika, że bezpośrednie dotykanie ziemi przez godzinę pomaga w regulowaniu przepływu krwi do twarzy, wspomaga programy naprawcze tkanek skóry i poprawia naszą cerę. 

Najchętniej napisałabym tutaj o wielu ciekawostkach i naturalnych, niezwykle prostych do zastosowania metodach holistycznego zadbania o nasz organizm, ale najlepiej będzie, gdy same przeczytacie o nich w książce "Naturalne piękno. Ścieżka wewnętrznej przemiany", która swoją premierę miała w tym tygodniu. Od razu może uprzedzę pytania - tak, dostałam ją z wydawnictwa, ale to jedna z tych książek, które czyta się z ciekawością i najchętniej przekazałoby się ją bliskim osobom. Przy okazji mogę zdradzić, że już znalazły się chętne osoby w moim otoczeniu do jej przeczytania. I wcale mnie to nie dziwi. Każda z nas chce być zdrowa, mieć lśniące włosy, promienną cerę czy smukłą sylwetkę. I chyba każdej zależy na dobrym samopoczuciu. Tego nie zagwarantują nam żadne kremy i drogie zabiegi, ale korzystanie z dobrodziejstw natury i właśnie holistyczne podejście do którego namawiają nas autorzy tej wspomnianej książki. Czyta się ją niezwykle szybko, naszpikowana jest ciekawymi informacjami, licznymi publikacjami badań naukowych, stanowiskami wybitnych lekarzy. Jej ogromną zaletą jest kompleksowe i rzeczowe podejście, a także proponowanie rozwiązań, których zastosowanie nie wiąże się z wydawaniem pieniędzy. 


Jeśli dotarłyście na koniec tego artykułu to bardzo Wam dziękuję! A tymczasem zmykam dalej korzystać z naszych sielskich wakacji na wsi.